Brown hair, blue eyes & a gun

Everything's about to change

SKYLAR P.O.V            

Ik draai me om naar het MI6-hoofdkantoor. Alles gaat in vlammen op. Een traan glijd over mijn wang. Waarom moet ik vandaag toch steeds huilen? Ik word er gek van. Met een zucht draai ik me om. Snel ren ik weg van deze brandende plek. Overal om mij heen rennen mensen heen en weer. Zwaar gewonde mensen, zwaar getraumatiseerde mensen, paniekerige mensen, huilende mensen, politiemensen, MI6mensen, alleen the Black Swan mensen ontbreken. Ook Jack is nergens te bekennen. Ik ren de eerstvolgende steeg in. Ik heb er behoefte aan om alleen te zijn. Weg bij de mensen, weg bij de exploderende gebouwen, weg bij de paniek en het liefst ook weg bij mijn gedachtes. Aan het einde van deze doodlopende steeg laat ik me langs de muur op de grond zakken. Ik voel mijn pistool, die ik weer had meegegapt, op mijn buik. Het metalen moordwapen voelt koud aan. Zuchtend sluit ik mijn ogen. Ik haal het pistool uit mijn shirt en speel er wat mee. Overal om me heen word gegilt. Ik knijp mijn ogen stijf dicht. Ineens word er iets voor mijn ogen gedaan. Ik gil het uit van schrik. 'Sssst be quiet!!!' Een overbekende stem gebied me stil te worden. Dacht het dus even niet. Wild schop en sla ik van me af. De man grijpt mijn armen en houd ze stevig vast. Ik trap hem van me af. Zo snel geeft de man niet op en hij gaat op mijn benen zitten. 'Ssst stop it!' sist hij. 'NO!' Ik begin nog harder te schoppen en probeer me om te draaien. De man zucht. Ineens voel ik het overbekende gat van een pistool tegen mijn hoofd. 'If you wanna survive your fucking life STOP IT!' Bij het gevoel van het pistool tegen mijn slaap, sluit ik mijn ogen (die nog steeds verborgen zijn achter de doek) en geef ik me over. 'Good girl.' Hoont de bekende man. Hij trekt me overeind en bint mijn armen en benen vast. 'So, normally I let them walk by their selves, but because I know you Sky, I won't let you walk.' Met een zwaai gooit hij me over zijn schouder. Ik kan het niet laten de vent hard in zijn oor te bijten. 'Sky, that ain't gonna work.' Met een zucht geef ik het weer op en leg ik mijn hoofd, die eigenlijk dood moe is, tegen de schouder die ik helaas nog altijd vertrouw.

'Okay,' mijn ontvoerder tilt me uit de auto en loopt een stukje met mij over zijn schouder, 'this is your new home, or whatever you wanna call it. You gotta stay here, until you and I agree about our lifes.' Ik zucht. 'Sounds creepy.' De man grinnikt. Ik hoor hoe hij een piepende deur opent. 'Where are we?' Ik leg mijn hoofd weer rustig op zijn schouder. 'You know this place.' Langzaam schud ik mijn hoofd. 'Hmm, I still don't have any idea where we could be now.' De man opent weer een deur en zet me dan op de grond. Voorzichtig en nog altijd blind, loop ik een stukje heen en weer om te voelen hoe groot deze kamer is. 'You're changed sweetheart.' Ik voel dat de man mij van top tot teen. Schouderophalend leun ik tegen een muur. 'I don't know of you changed, 'cause I can't see you.' De man grinnikt en loopt naar me toe. 'Be a good girl, like I know you, and I'll be nice too.' 'Yes, I'll think about it.' 'Good enough.' De man draait me om en maakt de doek die over mijn ogen zit los. 'You know, you're the first bloke who imprissons me without a abuse.' Merk ik nuchter op. 'Really? Well, then I deserve a hug don't I?' Ik schud mijn hoofd. 'No, you don't.' 'Well, I could always try.' Hij haalt de doek van mijn ogen. Aangezien het hier donker is hoef ik niet eerst met mijn ogen te knipperen, dus kan ik me gelijk naar hem omdraaien. Gelijk voel ik zijn lippen op de mijne. Even wil ik me wegtrekken, maar dan overwint mijn hart het. Ik zoen hem terug. 'I've missed you.' fluister ik zodra hij me los laat. 'You did? I missed you too. We need to talk, that's why you're here.' Ik knik en sla mijn armen om hem heen. 'Don't leave me alone ever again.' 'Never.' De man streelt me over mijn haar. 'Never.'

MIKE P.O.V         

Verslagen en half-kapot-gebrand staan Karl en ik naar het brandende MI6-hoofdkantoor te kijken. 'How could he...' mompelt Karl met tranen van pijn en wanhoop in zijn ogen. 'I don't know.' Mij stromen de tranen echt over mijn wangen. 'He said 3 minutes.' 'But he did 20 seconds.' Maak ik zijn zin af. 'All our men died....' 'Ik knik 'And Jack died also....' Karl en ik kijken elkaar aan. Even verwacht ik dat Karl een arm om mij heen slaat, maar dat doet hij niet. 'What are we gonna do now?' Ik kijk Karl vragend aan. Hij haalt zijn schouders op. 'How should I know? Jack always had a plan, I don't unfortuently.' Zuchtend kijk ik weer naar het brandende gebouw. 'Jack would kill us if he could, when we stop our plans with England.' Karl knikt. 'That's what we gonna do.' Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Stop the plans and let the queen stay the queen?' 'No,' Karl schud met een kwaadaardig lachje zijn hoofd. 'We're gonna be the Black Swan without Jack. We need a captain and then.... we take England.' Ik knik. 'That's the spirit my friend.' 'I'm not your friend...' 'Owh.. I'm sorry I thought...' 'Don't think.' Karl draait zich om. 'I'm the new Black Swan leader.' Met een dom hoofd ga ik weer voor Karl staan. 'Why you?' 'Well, that's quite simpel, I'm the best and I"m the smartes, the strongest, I'm like Jack, but beter. And.....' Hij kijkt me geheimzinnig aan en strijkt door zijn haren. 'I've got style...'

Met open mond kijk ik Karl aan. 'You've got style...?!  But Jack used to say you're a ugly-clothes-and-hair-loser!' Karl geeft me een schop tegen mijn been. 'He didn't, you're a lieer.' Met een boos gezicht haal ik mijn schouders op. 'Jack trusted me, he told me everything he thought.' Karl zucht, 'He's a fool, I've always known that. That's why I'm glad he died.' 'You're glad with that?!' Met open mond kijk ik hem aan. 'Yes I am. And now I am the new Black Swan leader everything's about to change.' 'Yes, in the wrong direction.' Weer krijg ik een klap tegen mijn wang. 'The right direction. England's gonna be mine!!!' Karl spreid zijn armen en lacht eng.  'You know even Jack wasn't as creepy as you are...' zeg ik verbaasd. Ik vind het namelijk knap dat er mensen bestaan die enger over komen dan Jack deed. Karl haalt zijn schouders op. 'You're out of the Black Swan.' Zegt hij terwijl hij weg loopt. 'What?' Verbaasd loop ik achter hem aan. 'You're not a part of the Black Swan anymore. Go away, I don't wanna have idiots.' Met een boos gezicht ga ik voor hem staan. 'You can't do that. Only Jack could do that.' Karl knikt. 'Yes, and he died. Bye.'

M P.O.V     

Verslagen sta ik naar mijn brandende hoofdkantoor te kijken. Hoe kon dit gebeuren? Waarom is the Black Swan nou altijd sterker dan wij?! Er moet toch een manier zijn om ze te verslaan. Het is gewoon niet te geloven hoeveel mannen zij van ons vermoorden. In een paar dagen tijd gewoon ruim 50 MI6-leden.... en hoeveel van de Black Swan? 5? Niet veel meer... Scarlett komt naast me staan. 'What are we gonna do know M?' vraagt ze. 'I don't know.' zucht ik naar waarheid. 'We lost all our best agents, we lost our building, and we're gonna lose england.' Scarlett knikt. 'The Black Swan has to stop. But how...?' Ik haal mijn schouders op. 'When I still had them, then I knew what I should do...' mompel ik, Scarlett kijkt me vragend aan. 'I would've send Skylar and Bond on a mission to stop the Black Swan.' Met een afgewend hoofd haalt Scarlett haar schouders op. 'They're not here anymore.' 'But we need them. England needs them more then she ever did before.'