Brown hair, blue eyes & a gun

Going downtown's not always easy.

'So, we gotta go downtown, people say "the black swan" will be there. They're looking for a guy with brown long hair. They wanna kill him.' 005 kijkt me serieus aan. ik knik. Ik begrijp het, ik ben niet dom. "The black swan" is onze tegenstander. Ze willen niks liever dan ons, MI6, vernietigen en daarna de macht overnemen in Engeland. Maar dat gaat niet gebeuren zolang wij er zijn! om mijn gedachten kracht bij te zetten, zwiep ik met mijn vuist in de lucht. 005 kijkt me dom aan, hij weet natuurlijk niet waar ik aan denk. 'So, we gotta know which people are working for "the black swan". When we don't know that, we can't do anything against them.' ik knik weer, zo slim ben ik ook. dat is hetzelfde als een specifiek iemand neer moeten knallen, terwijl je niet eens weet wie diegene is. Dat gaat helaas niet. 'So, you go with me?' 005 staat op en kijkt me vragend aan. ik knik braaf, natuurlijk ga ik mee. ik voel aan mijn ribben, daar zit hij, geladen en wel, mijn eigen pistool. 005 kijkt me weer raar aan. 'You know, everyone can be your enemy. so don't touch your gun every time!' ik zucht, 'I'm sorry, I'm just proud of it, not every girl of my age does have her own gun you know.' 005 moet toch een beetje grinneken en draait zich snel om. 'It's alright, come on, we gotta go.' ik trek mijn jas aan en loop achter hem aan het gebouw uit. 007 zit met een glas drank aan de bar en kijkt me lachend aan. hij steekt z'n duim naar me op. ik steek m'n tong naar hem uit. 'Come, get in the car.' Pascal (005) stapt zelf achter het stuur. ik zucht, waarom moet hij nou rijden? dat kan ik ook! Bond heeft me dat zelf geleerd! maar goed, ik ben aardig vandaag en stap naast hem in de BMW. met een slakkengangetje rijd hij de straat uit. Ik zucht, van een geheimagent zou je toch echt iets meer km/h verwachten. Waarschijnlijk weet hij niet dat het gas rechts zit, dat is best zielig eigenlijk. Ik besluit hem te helpen en duw uit het niets met al mijn kracht op zijn rechterbeen. De auto schiet naar voren, Pascal begint te gillen als een mager speenvarken en er word aan alle kanten getoetert. ik lach en steek vrolijk mijn hand op naar een nogal boze agent. 'Sky!!!! STOP!!!!' gilt Pascal. ik ben aardig en laat zijn been los. Na een paar meter staat de auto helemaal stil. ik zucht, 'Pascal, I helped you. Now you know where the gas is in this car. you only got to push with your right foot. Then the car will drive a lot faster.'  Pascal kijkt me woest aan, hij begint zelfs bijna te grommen. 'Don't..... Do..... This..... Ever..... again!!!!' sist hij woedend. ik glimlach lief, 'It's alright Pas, I'm not angry because of your slow driving style. I know, we all gotta learn these things.' Volgens mij smijt hij mij nu het allerliefst uit de auto. Hij haalt het klepje van de versnelling af. en wil op de "schietstoel-knop" drukken. ik ga snel rechtop zitten en kijk hem liever aan dan ik ooit deed. hij gromt nog wat en laat dan de knop met rust. ik ga weer gewoon zitten, oftewel: zo scheef en onderuit mogelijk. Het valt me trouwens nog mee dat die agent niet achter ons aan kwam. Dat soort mensen zijn vaak nogal snel aangebrand namelijk. Ze waarderen het ook niet als je andere mensen helpt. hoewel ik eerlijk moet zeggen, aan Pascal's gezicht te zien vond hij mijn hulp ook niet zo geweldig. maar goed, daar zal hij maar aan moeten wennen. Ik hou van mensen helpen. Helemaal als ik ze kan helpen om mijn manier.

We stappen uit en lopen langs de winkels. Een jongen met lang, bruin haar. ik kijk om me heen, er lopen alleen in deze straat al wel 20 jongens die er zo uit zien. Ineens voel ik een hand op mijn schouder. Ik draai me om en kijk recht in Jason's lachende gezicht. 'Hello Skylar.' zegt hij met een overdreven glimlach. ik zucht, 'Jason, I'm busy, go away.' Jason lacht, 'I got a suprise for you.' Oh nee! geen verassingen! de vorige keer had hij een tafel voor 2 personen gereserveerd in een chic restaurant. Ik ergerde me dood aan al die statige mensjes daar. En mijn humeur werd helemaal verpest toen Jason hele liefdesverklaring voor me begon af te leggen. Toen hij daarna me ook nog wou zoenen, heb ik hem nogal hardhandig aangepakt. Ik ben door de bewaking uit het restaurant gezet. Niet dat ik dat erg vond ofzo. Kon ik daarna tenminste weer lekker naar een beter soort tijdsbesteding: de kroeg. 'Jason, serieusly, I'm busy. Go away.' zeg ik dreigend. Hij haalt zijn schouders op. 'Do you wanna go on a date with me darling?'  vraagt hij terwijl hij mijn hand vast pakt. Ik ruk mijn hand los. 'No, I won't. Don't call me like that ever again and go away!' ik draai me om en loop weg. In mijn ooghoek zie ik Pascal me wenken. 'Who's that?' ik haal mijn schouders op. 'If you don't know him: be happy.' Pascal grinnikt. ik draai me weer om, om te kijken of Jason inderdaad is opgehoepelt. Ik zie dat Jason word aangesproken door 2 mannen in het zwart. Ik ken ze niet. Jason duwt ze op zij en wil weg lopen, maar de mannen houden hem tegen. Jason sist iets tegen de 2 mannen. Ze beginnen honend te lachen en trekken Jason een steegje in. Pascal stoot mij aan. We lopen samen richting het steegje. Bij de hoek staan we stil om te luisteren. Ik hoor niks meer en 005 ook niet. hij seint dat we wel kunnen gaan kijken. Hij houd zijn hand op zijn pistool, ik doe hetzelfde. Precies tegelijk stappen we het steegje in, er is niemand te bekennen. 'Shit!' zegt 005, hij loopt verder het steegje in. 'Come on, we gotta know where they are.' ik loop samen met hem het steegje door. Ik kijk of ik iets zie waar ze door ontsnapt kunnen zijn. Pascal loopt al verder, hij gaat de bocht om. Ik kijk omhoog, dit steegje loopt tussen 2 hoge, grote gebouwen door. Ik kijk langs de muren omhoog. Daar boven is een open raam, maar daar kom je niet in een paar seconden door. Helemaal niet als je met z'n 3-en bent. Daar kunnen de mannen met Jason dus niet zitten. Ik loop verder, 005 is verdwenen. Ik durf hem niet zo snel te roepen, stel je voor dat die mannen hier nog zijn en er door mijn gebrul vandoor gaan. Ik ga ook de bocht om, ook hier is niemand te bekennen. De gebouwen gaan niet zover. Hier zitten alleen hele hoge muren. Zouden ze via die muren ontsnapt zijn? Er is maar 1 manier om daar achter te komen. Ik neem een aanloop en spring tegen de muur op. Ik probeer verder omhoog te klimmen, maar de muur is veel te steil. Met mijn armen over de muur, probeer ik mezelf op te trekken. Het lukt en een paar seconden later zit ik bovenop de muur. Ik kijk midden in een verwaarloosde tuin. Het onkruid staat bijna een meter hoog en alles is kapot en half vergaan. Gezellig achtertuin, vast leuk voor een barbeque met vrienden :$. "uninhabitable, collapse danger!' staat er met grote letters op een halfvergaan bord tegen de muur van het huis. Klinkt gezellig. Zouden ze hier zitten? Het zou wel een leuke plek zijn om iemand verborgen te houden, want wie komt hier nou kijken? Ik besluit het huis van dichterbij te bekijken en spring van de muur. Meteen val ik in een modderpoel, die blijkbaar onder de muur ligt. Ik zucht en sta op. Ik loop door het veel te hoge onkruid richting het huis. Het gigantische kasteel heeft iets dreigends overzich. Maar dat kan ook komen door de enge beelden die, ook halfvergaan, overal in de tuin staan. Ik loop verzichtig verder. Ik houd mijn omgeving goed in de gaten. Dat is altijd belangrijk, heb ik geleerd bij de MI6. Ik hoor geritsel achter me en draai me om. Een konijntje schiet er angstig vandoor. Dom beest. Ik ben nu bijna bij het huis. Ik ga op zoek naar de deur, die ik niet kan vinden door alle troep hier. Ik trek mijn geweldige pistool en houd die in 1 hand, terwijl ik met de andere opzoek ga naar een ingang. Aangezien de deur volgens mij al vergaan is. Na een paar minuten zoeken vind ik kapot geslagen raam, zonder planken ervoor. Het is nogal dichtbij de grond, dus ik kan er zo door heen. Ik kijk naar binnen, het is er pikdonker. Ik zou hier inderdaad niet graag wonen. De ratten lopen over de vloer en de muren en alle troep dat er staat zijn bedekt met een prachtig laagje schimmel. Het stinkt ontzettend, alsof er van alles vergaat hier. Waarschijnlijk is dat trouwens ook zo, maar goed. Er zitten een paar flinke gaten in de grond, daar zouden ooit planken gezeten hebben denk ik. Ik kijk weer de tuin in. Wat nou als die mannen hier helemaal niet zitten? Dat ik voor niks dit huis in ga, dan mis ik waarschijnlijk heel veel actie. Bovendien als M erachter kom dat ik mijn eerste dag als officiele geheimagent al de regels verbreek door in mijn eentje ergens heen te gaan, ben ik mijn pistool waarschijnlijk snel weer kwijt. Ik denk na, ik wil echt graag weten wat hier is en of de mannen hier zijn. Maar wat als 005 ze al heeft gevonden? Ik zucht, het leven van een geheimagent is niet makkelijk. Ik kijk het huis weer in. Ik zie een deuropenig, die naar een andere ruimte leid. De deur staat, half vergaan, tegen de muur. Ik schijn met mijn mobiel de kamer in. Er ligt daar iets tegen de muur. Ik kan niet zien wat het is. het  is best groot. Ik knijp mijn ogen een stukje te dicht, in de hoop het beter te kunnen zien. Maar het is te donker in het huis. Ik zucht, er zit niets anders op dan alleen het huis binnen gaan. Ik klim door het raam. Nu is de stank pas echt ondraagelijk. Ik schijn met mijn mobiel voor me uit, in de hoop dat ik niet struikel over de troep. Ik loop richting het grote ding tegen de muur. Ik sta er nu zo'n 3 meter voor. Het stinkt zo dat ik bijna moet kotsen. Ik schijn met mijn mobiel op het geval, met mijn andere hand houd ik mijn pistool in de aanslag. Het volgende moment gil ik bijna van schrik. Het grote ding tegen de muur, is een lijk....

Ik hoor iets kraken, ik kijk om een richt mijn pistool op de plek waar het geluid vandaan komt. Ik zie niks. Het gekraak is opgehouden. Ik kijk weer naar het lijk, volgens mij was het een man van een jaar of 30. Bruin, lang haar. Het is misschien wel heel toevallig, maar: "the black swan" was opzoek naar een man met lang, bruin haar. Ze zouden hem vermoorden. Ik weet niet zo goed wat ik verder moet doen hier en besluit 005 op te zoeken. Ik klauter voorzichtig het huis weer uit, de vieze tuin in. Het konijntje van net zit me dom aan te kijken. Ik neem een aanloop en klim weer over de muur. Ik spring aan de andere kant op de grond. Het pistool heb ik weer onder mijn jas gestopt. Nu alleen nog op zoek naar Pascal. 'Where have you been?!' ik voel een hand op mijn schouder. Ik draai me om, Pascal kijkt me boos aan. 'Oh, hi Pascal, I was just looking for you.' ik kijk hem lachend aan. 'Not funny, you should've stay with me! I lost you, you know what can happen?' ik knik. Even wil ik hem vertellen over het lijk. Maar aangezien hij zo boos is, doe ik het maar niet. 007 mag het als eerste weten. 'Did you find them?' Ik kijk Pascal vragend aan. hij knikt zuchtend. 'No, they're gone. With the boy, I'm afraid.' Ik zucht. Ik mag Jason totaal niet, en hij is vreselijk irritant, maar het was niet de bedoeling dat hij ontvoerd zou worden. En al helemaal niet door "the black swan", als die 2 mannen daar te minste van waren. 'What are we gonna do now?' 005 haalt zijn schouders op. 'I don't know, I think we better go back to the office.' Ik knik en loop achter hem aan naar de auto. 'May I drive?' ik kijk hem lief, vragend aan. 005 schud gelijk zijn hoofd. 'No, you're irresponsible.' ik frons verontwaardigd mijn wenkbrauwen. onverantwoordelijk. Hoe komt hij erbij! ik ben juist zeer verantwoordelijk! En ik kan heel goed auto rijden. Beter dan hem, ik weet tenminste waar het gas zit!

'Hey, I gotta tell you something.' fluister ik James Bond in zijn oor. Hij zat weer aan de bar toen Pascal en ik terug kwamen. Ik was zoals altijd gezellig bij hem gaan zitten, samen met Scarlett en Maddison, 2 assistentes van M. 005 had me hoofdschuddend aangekeken toen ik voor de 3de keer een glas wijn in schonk. James kijkt me vragend aan. Ik trek hem van zijn stoel en duw hem naar de gang. 'What would you tell me?' 'I found something...' zeg ik geheimzinnig. 007 kijkt me vragend aan. 'I thought 005 was going with you?' ik knik, 'he was, untill the important moment.' ik kijk hem geheimzinnig aan. 'Tell me Sky.' 007 kijkt me streng aan. 'Okay, you know about the guys who took Jason?' Bond knikt. 'Well, we went after them, and I lost 005. I climbed over a big wall and came in a forgotten backyard. there was a big old house. I went in the house and saw something in there. I didn't know what it was. So I peeked, and saw it was a deadbody.' 007 kijkt me verbaasd aan. 'You went in your own in a old, big, forgotten house?' ik knik trots. 'yes I did.' Bond steekt zijn duim op. 'Nice job Sky, nice job.' ik lach, 'But we gotta look into that house. We gotta tell M.' ik knik weer. Ik vind 't best. Alleen wel jammer dat ze er dan achter komt dat ik alleen in dat huis was. Maar goed, ik moet er iets voor over hebben. Als ze er later achter komt, is ze waarschijnlijk nog veel bozer. 'You know what Skylar?' 007 kijkt me lachend aan, 'I went so many times in my own on a mission. And I'm still working here also.' ik kijk hem verbaasd aan, hoe weet hij nou dat ik daar aan denk?! ik lach, 'Yes, and that's a miracle.' hij lacht. 'Maybe, but miracles are not out of this world yet.'