Brown hair, blue eyes & a gun

Things go bad, after other things went wrong

woedend loop ik door de MI6. ze geloven me niet!! ze denken dat ik gek ben!! ze denken dat ik bang ben voor M en daarom leugens verzin!! zie ik eruit als een bang iemand?! NEE!!! ik ram keihard tegen een bureau. de vaas die erop staat dondert op de grond en slaat kapot. 'Hey!!' brult een kantoormedewerker. ik steek m'n middelvinger naar hem op. 'What?!!!?' ik loop door. ik blijf hier geen minuut langer, echt niet!! in de verte zie ik de uitgang al. ik begin te rennen. dat gezeik hier ook altijd!! ik bang voor M?!!?? kom op man!!!! 'Heeeeeeey babe!' James tilt me op. 'Let me go!' zeg ik boos. hij lacht. 'Don't be so angry. She's not worth it.' ik kijk hem geïrriteerd. 'What do you know about it?!' Bond lacht weer. 'Everything.' 'Not this, not like me.' James zet me neer en trekt me mee naar buiten. 'Where was that house again?' ik kijk hem stom aan. 'Why do you wanna know?' 'I thought we gotta find out where that deadbody is, don't you think?' mijn nu al behoorlijk grote ogen worden nog groter. ik kan hem wel om zijn hals vliegen. maar ik ben zeer netjes opgevoed, hoewel je dat niet altijd zou zeggen, dus spring ik in zijn auto in plaats van hem ook daadwerkelijk om zijn hals te vliegen. 'So you may drive. If you want to.' zegt hij. ik krijg een dikke bigsmile op mijn gezicht en ga achter het stuur zitten. Bond stapt naast me in de auto. ik trap gelijk flink met mijn rechterbeen. oftewel de auto begint te rijden. ik rijd zo snel mogelijk en zonder me alteveel van verkeersregels aan te trekken naar het huis. we zijn nu bijna bij het huis. 'STOP!!'  zegt Bond ineens terwijl hij de auto op de handrem zet. ik kijk hem dom aan. 'Why? we didn't arrive yet you know...' bond knikt.  'Every professional criminal knows the cars of MI6. it's rather stupid of us when we put the car in front of that house don't you think?' ik knik. stom dat ik daar zelf niet aan had gedacht. ik parkeer de auto tussen een heel leger andere auto's. hopen dat deze zwarte-MI6-BMW nu iets minder opvalt. we stappen uit en lopen richting het huis. ik trek alvast mijn pistool. Bond doet hetzelfde. 'There's a window on the other side of the house. but we could try the front door to ofcourse.' zeg ik, terwijl ik een half-vergaan geval zie dat ooit als voordeur gedient moet hebben. 'Let's act like we're normal. We take the front door.' ik knik. 2 mensen met getrokken wapens die een half verrot, oud huis binnen gaan, normaler kan niet. we lopen naar de deur. Bond wil met de deurklink de deur openen. 'Wait.' ik leg zijn hand op de zijne. 'Let's do it on the funny way.' ik neem een aanloop en trap vol tegen de deur. het ding zakt van ellende in elkaar op de grond. de parasieten springen er af en de ratten vliegen alle kanten op. 'Well, we met the residents inmediantly. How social.' Bond kijkt me goedkeurend aan. 'M would be proud of that kick.' ik mompel iets wat niet bijster aardig en sociaal is. James lacht en stapt naar binnen. ik loop achter hem aan. het is hier nog donkerder dan in de kamer waar het lijk lag. ik kijk naar rechts. er hangen allemaal vieze, gescheurde doeken die ooit wit zijn geweest. de vloer kraakt ontzettend. overal hoor ik getrippel van ratten en een apart geruis. er staat een hele grote, donkere trap midden in deze ruimte. ik raak de brede leuning aan. ik kijk omhoog. het is zo donker dat ik helemaal niets kan zien. wat zou daar boven zijn? alleen maar een stel ratten en stof of de antwoorden op mijn vragen over het verdwenen lijk? ik kijk om me heen. Bond is nergens meer te bekennen. ik heb mijn pistool in mijn hand. ik wil echt weten wat daar boven is. ik durf Bond niet te roepen, op de een of andere manier dwingt dit huis me te zwijgen. ik kijk weer omhoog. het is er pikdonker. wat zou daar zijn? ik hoor zwaar gekraak achter me en draai me vliegensvlug om. er beweegt een schaduw tegen de muur. het is een nogal grote schaduw, hij staat nu stil. als je goed kijkt lijkt het wel een lichaam. een lichaam van een volwassen man. hmm, vast de geest van die vermoorde gast. ik draai me weer om. ik zet mijn voet op de eerste traptrede. ik kijk nog 'es om me heen. de schaduw staat nog steeds stil op dezelfde plek en Bond is nergens meer te bekennen. Ik besluit omhoog te gaan. ik loop voorzichtig de trap op. de trap kraakt als een gek en ik heb het gevoel dat hij elk moment kan instorten. ik ben bijna boven. het is hier pikdonker. ik kijk naar beneden. het lijkt wel alsof de schaduw is bewogen, maar dat moet onzin zijn. Bond is trouwens ook nog steeds verdwenen. ik kijk naar links. daar is een hele lange en vooral pikdonkere gang. er zitten heel veel deuren in. ik hoor ineens weer heel veel gekraak. ik draai me geschrokken om. de schaduw beweegt ineens heel erg. ik schiet op het hoofd van de schaduw. er word terug geschoten. ik kijk om me heen. ik kan niet zien waar de schoten vandaan komen. ik schiet weer een paar keer op de schaduw. hij rent. ik schiet, en probeer hem met mijn geweer te volgen. ineens zijn er heel veel schaduwen. het zijn er wel 300!! ik schrik me dood en probeer er op te schieten. het heeft geen zin. van alle kanten word ik beschoten. ik zie het licht van de miterieurs flikkeren. ik word van werkelijke alle kanten beschoten. ik probeer te schieten op de lichten van de geweren. maar het heeft geen zin meer. ik word in mijn been geschoten en val gillend op de grond. er komt een man naast me staan. 'So, the one who saw the body... it was a girl...'