Brown hair, blue eyes & a gun

London turns 'round

'Sky you gotta go.' Ik sta zuchtend op. Scarlett sleurt me bijna richting M's kantoor. Ja, ik ben weer in het kantoor van de MI6. Tegen mijn wil. Laat dat even duidelijk zijn. Ze hebben me opgehaald en ontvoerd. Ik moest en zou met M praten vonden ze. Echt serieus, ik heb wel wat beters te doen. Bovendien heb ik M helemaal niks meer te zeggen. Zij heeft mij verraden. Zij heeft mij in de steek gelaten. Ik kon het allemaal niet helpen. Maar zij wel.... En Bond trouwens ook. Hij had me best op kunnen zoeken. Het maakte ze gewoon niet uit. Het kon ze niet schelen dat ik bij the Black Swan vanwege hun zat te lijden. Ze lieten me in de steek. Ze geven niks om me. Dus waarom zou ik nog met ze moeten praten? 'Skylar come in.' M zit met een streng gezicht achter haar bureau. Zuchtend loop ik naar binnen en blijf dom staan. 'Take a seat.' 'Nah, I can...' 'TAKE A SEAT!!' Van schrik ga ik bijna naast de stoel zitten. 'Good.' begint M dan. 'The reasson I've called you.' Ik zit op zo'n manier op mijn stoel dat ik elk moment kan vluchten. 'The Black Swan is very angry. Because of the death of they're boss. They wanna kill us. Everybody of the MI6. We're all in danger. So you are too.' Ik haal mijn schouders op. En dat vind ze nu ineens erg. 'Why do you care about that?' M kijkt me vragend aan. 'My people and I will die if we don't stop the Black Swan. Shouldn't it be very weird if I don't care?' Ik kijk M dom aan. 'You didn't care when they had me even. So why should you tell me this. You don't care when I die. You've done nothing at all to get me back. Nobody's was looking for me. Nobody was helping me. You let me suffer and suffer and suffer. You did nothing to help me. You didn't care. So why should you tell me this?' M schuift haar stoel naar achteren en gaat staan. 'You might think that I don't care about you,' begint ze terwijl ze naar het raam loopt. 'But I'm not the one who broke the rules and went into that house. I wasn't the one who thought that I could do it by myself. That was only you. You thought you can do everything on your own. So why should've I help you?' Van boosheid trommel ik op het bureau. 'I didn't think like that. I didn't do that at all. And by the way. That's not a reasson to let me die. You know what happened when you're a captive of the Black Swan. You know that they will let you suffer like nobody else. You know that It's impossible I survived, because you know how they are. But you still didn't care. You still didn't help me.' M draait zich naar me om. 'You might think that.' Ik sta op  en ram om het bureau. 'I know it! And I know you. You don't care about anybody. You only care about yourself!! And Bond even!!' Ik draai me om en ren richting de deur. Ik wil hier nooit, maar dan ook echt nooit meer komen. Het is echt afgelopen nu. Laat ze maar lekker allemaal uitgemoord worden door the Black Swan. Het maakt me niet meer uit. Vieze bitch. 2 sterke armen grijpen mij beet. Ik sla zo hard mogelijk van me af. De greep verstrakt. Met elke mogelijke beweging, en onmogelijke beweging, probeer ik me los te krijgen. 'Be calm Sky...' Met een zucht stop ik met tegenwerken. Bond... James Bond.... Wat doet HIJ nou weer hier? 'So and what are you doing here?' Ik kijk hem stom aan. James lacht. 'I'm listening to your conversation with M. Sounds very funny.' Met een boos hoofd kijk ik hem aan. Hij moet niet denken dat hij grappig is nu, want ook hij heeft me verlaten!! 'Skylar. Listen to me. We gotta talk.' M komt dichterbij. Ik went mijn hoofd af. Bond houd me nog steeds vast. Alleen nu op een wat lievere manier. 'I gotta go.' Zeg ik. 'Where are you going?' M kijkt me vragend aan. 'Back to my house. It burned you know. My father's dead. I gotta make sure his burial becomes perfect.' Ik ruk me los en loop weg. 'Sky...' Met een zucht blijf ik staan. 'Your father wasn't in the house. He's alive. But he's grapped by the Black Swan. We can't find him.' Ik sluit mijn ogen. Dit kan niet waar zijn!! 'I know you can't find him. 'Cause you don't wanna find him.'

Ik haal een papiertje uit mijn zak. Op het briefje staat het adres van het hoofdkwartier van The Black Swan. Ik besluit er heen te gaan. Aangezien M het nodig vond me eerst van al mijn trauma's bij te laten komen en ik dus niks meer te doen heb nu. Na een gezellig ritje in een taxi, kom ik bij het gebouw. Het is echt een heel groot gebouw. Een heel mooi gebouw trouwens. Wat zal ik doen? Naar binnen sluipen met mijn pistool in m'n handen of hier buiten blijven staan en net doen alsof ik geniet van de natuur. De natuur bestaat hier op moment uit een half vermoorde boom, met een kapotte taxi ertegen aan. Ik besluit iets totaal anders te doen. Met mijn pistool onder mijn shirt, loop ik  op m'n dooie gemakje naar binnen. Ik word nogal raar aangekeken. Maar verder doet niemand iets op me uit. Ik loop door naar de lift. Er ligt wat op gedroogd bloed op de grond. Hoe zou dat nou komen. *evil laugh* Automatisch ga ik naar Jack's verdieping. Waarom weet ik niet. Eigenlijk wil ik daar niet heen. Hij heeft me bedrogen en hij is dood. Maar ondanks dat loop ik toch door naar zijn kamer. Ik open de deur van zijn kamer. Gek genoeg is die niet op slot. Voorzichtig loop ik naar binnen. Er is helemaal niemand. Ik kijk uit het raam, ja, het is echt de goeie kamer. Het grote bed is rood van het bloed. Jack ligt er niet meer. Ik loop naar het bed. Er glijd een traan over mijn wang. Waarom huil ik? Jack is dood. Ik ben vrij, ik zou blij moeten zijn. Er komen steeds meer tranen. Ik strijk over het bloed. Het bloed is op gedroogd. Het bloed van degene die zich wel over mij bekommert heeft. De MI6 heeft me amper gemist, niemand is me komen zoeken de afgelopen dagen. Papa was steeds aan het werken en dacht waarschijnlijk dat ik bij de MI6 sliep. Mijn vriendinnen hebben niet aan mij gedacht. Er is helemaal niemand geweest die zich over mij heeft bekommert. Alleen Jack. Hij heeft me heel veel pijn gedaan. Maar hij heeft ook echt voor me gezorgt. En iedereen maakt toch fouten? Jack dan toch ook? Ik laat me huilend op het bed vallen. Wat heb ik gedaan? Ik had Jack niet moeten doden, ik had hem nooit mogen vermoorden. Door mijn tranen word het opgedroogde bloed weer vloeibaar. Een poosje hoor en denk ik helemaal niks meer. Ik huil alleen maar. Waarom weet ik niet. Hou ik toch van Jack? Maar dat kan toch niet?! Het pistool drukt in mijn buik. Ik draai me om en leg het naast me neer. Na een poosje ga ik zitten, met mijn rug tegen de muur. Met gesloten ogen denk ik na. Wat moet ik nu doen? Papa is gevangengenomen door the Black Swan, een moeder heb ik niet meer, MI6 wil ik niet meer en Jack heb ik vermoord...

Opeens voel ik iets op het bed. Alleen nog voor ik mijn ogen kan openen word er een hand tegen aan gehouden. Iemand kust me op mijn mond. Ik sla van me af. Mijn handen worden tegen de borst van de man gedrukt. Ik probeer mijn hoofd weg te draaien, alleen de man duwt mijn hoofd tegen de muur waardoor ik geen kant op kan. Ik kan helemaal niks meer. Aangezien ik wel weet dat hoe harder je je verweert, hoe harder je word aangepakt. En aangezien ik toch geen kant meer op kan. Werk ik niet meer tegen. De man voelt het en ontspant zijn greep. Ik sluit mijn ogen. De man stopt met zoenen en kijkt me aan. Mijn ogen worden groot van verbazing. 'Jack...' stamel ik. Jack lacht en trekt me tegen zich aan. Ik sla mijn armen om hem heen. 'I've missed you more then I wanted.' fluistert hij. 'I missed you to. I'm so sorry for shooting you.' Jack lacht. 'I'm lucky it was a terrible shot.' Ik grinnik. 'Well, I promise I can shoot much better, I was just shaking inside.' 'Well, when you're gonna shoot your best shot alert me first please.' lacht Jack zachtjes. Ik leg mijn hand op zijn borst. 'Does it still hurt?' Jack haalt zijn schouders op. 'I don't care. But I'm so glad you came back!!' Ik knik. 'Me too.' Jack kust me weer op mijn mond. Hij trekt me op zijn schoot. Ik woel met mijn handen door zijn haar. Ik heb hem gemist en ik hou van hem. Mijn aller grootste vijand...