Brown hair, blue eyes & a gun

scary, mean men & hot nice guys

ik word overeind getrokken. ik gil weer van pijn. er word honend gelachen. ik weet niet hoeveel mannen er zijn, maar het zijn er heel veel. 'You're a very smart girl, aren't you? Seeing a shadow moving but don't even realize it had to be a human. I thought the MI6 would train his agents better. But I'm the lucky one if they didn't.' ik voel de adem van de man die het in mijn oor fluistert. 'You're very young and you're a girl. I thought M didn't wanna have young girls as agents. but maybe I'm wrong again. The MI6 must be worse than I thought.' ik sla woedend van me af. ik ben dan wel boos op M, maar niemand hoeft zo over de MI6 en mij te praten! ik voel wel 5 paar handen die me vast grijpen. ik begin te schreeuwen. iemand pakt mijn hoofd vast en rukt het naar achteren. alsof ik nog niet genoeg pijn heb! ik voel iets plakkerigs over mijn mond. volgens mij is het ducktape, geweldig! ik probeer te schoppen. maar ze houden me veelte strak vast. ik kan helemaal niks. hoe heb ik zo stom kunnen zijn om naar boven te gaan met die bewegende schaduw achter me?! En belangrijker nog: waar is James? hij had die schoten en mijn geschreeuw sowieso moeten horen. waarom deed hij niks? waarom hielp hij me niet? ik word meegenomen. ik weet niet waarheen, maar we gaan nu in elk geval de trap af. ik word aan alle kanten stevig vast gehouden, en overal staan gewapende mannen. een troost voor mij: dat schietgevecht net had ik nooit in mijn eentje kunnen winnen, dat is dus in elk geval niet mijn schuld. 'Stop.' beveelt de man die net ook de hele tijd tegen mij praatte. met een ruk staan alle 300 mannen stil. ik dus ook. de man komt naar me toe lopen. ik wend mijn hoofd van hem af, ik vind hem nu al vreselijk. de man grinnikt en tilt met een ruk mijn hoofd op, zodat ik hem wel aan moet kijken. 'I feel very sorry for doing this. 'Cause you're really beautiful. But I have to, trust me.' ik kijk hem bitchie aan. ineens voel ik van achteren iets over mijn ogen. ik zie helemaal niks maar. ik sla en schop als een gek van me af. mijn been doet fucking zeer, maar dat maakt me nu echt helemaal niks uit. verschillende mannen proberen me te grijpen, maar ik ben zo boos dat het ze niet lukt. gelukkig kan ik behoorlijk karate, dat komt nu weer mooi uit. het nadeel is alleen wel dat ik op mijn gevoel vecht, ik zie helemaal niks. ik hoor de man van net schreeuwen dat ze me vast moeten houden. ik ruk in 1 seconden de doek van mijn ogen. zo, dat is al een stuk beter. ik zie alsnog niet veel doordat het hier zo donker is, maar ik zie nu wel wàt. ik vecht nu tegen 2 mannen tegelijk. 1 van de 2 valt na een trap onder zijn kaak op de grond. ik lach hem uit. 'I'm a girl, you can't beat up a girl idiot!!' achter me hoor ik een knal. ik kijk achterom, iemand heeft vlak naast mijn hoofd in de muur geschoten. waarschijnlijk was die kogel voor mij bedoeld... ik schrik en begin zo goed mogelijk te rennen. wat nog behoorlijk moeilijk is met een gewond been. van alle kanten word op me geschoten. ze kunnen me alleen niet raken door alle troep die hier staat. ik kijk al rennend om me heen, waar is de uitgang? waar is die fucking uitgang?! heel lang ga ik dit echt niet meer volhouden met dat stomme been!! er word nog meer geschoten. ik zigzag tussen de troep door, hevig op zoek naar een uitgang. waar is dat stomme ding als je 'em nodig hebt?! ineens donder ik keihard op de grond. ik kan niet eens meer gillen van de pijn. ik kan amper ademen. ik ben geraakt in mijn rug. ik probeer uit alle macht lucht in mijn longen te krijgen, maar het lijkt wel alsof dat niet meer wil. er komen allemaal mannen lachend om me heen staan. ze dwingen me op te staan. maar ik kan niet opstaan, ik kan niet eens meer ademen! het doet zo ontzettend pijn. ik word keihard in mijn buik getrapt. ik krimp in elkaar van pijn. dit houd ik niet uit, niet met deze pijn!! ik word aan mijn haren overeind getrokken. ik sta te trillen op mijn benen. ik kan nog steeds niet ademen. alles word zwart, de grond onder mijn voeten verdwijnt en ik voel op de grond. bewusteloos

'Hey, can you  hear me?' ik hoor een vriendelijke mannenstem dicht bij mijn oor. ik voel 2 handen mijn buik strelen. wie is dit? waar ben ik? ik zie niks. alles is donker. 'Hey, hon?' ik kreun, alles doet ontzettend zeer. werkelijk alles. hoe kan dat? wat is er gebeurt? waarom zie ik niks en waarom heb ik zo'n pijn? ineens kan ik weer zien. ik knijp mijn ogen dicht tegen het felle licht. ik hoor de man grinniken. langzaam doe ik mijn ogen weer open. ik kijk recht in het gezicht van een zeer knappe jongen van een jaar of 21. 'I'm glad to see your eyes. I almost thought you'll never get up again.' grijnst de jongen. volgens mij zit ik hem met open mond aan te staren nu. zo'n knappe jongen heb ik nog nooit gezien. hij heeft prachtig blond haar en felblauwe, stralende ogen. zijn huid is gebronst en hij ziet er heel sterk uit. hij is dat soort jongen dat je nooit ziet lopen, zo knap. 'You're okay?' vraag t hij lief. ik knik dom. ik probeer overeind te komen. het lukt niet, ik kan me van pijn gewoon niet bewegen. 'Don't move, you're hit by a gun. I don't know how bad it is, if you try to lay on your stomach, I can look for you.' ik knik. en draai me, met hulp van de jongen, op mijn buik. ik knijp mijn ogen stijf dicht. ik wil niet gillen, ik ga niet gillen met hem erbij, ik ben toch geen watje? ik moet toch wel iets kunnen hebben als MI6-agent? 'Great, keep still.' zegt de jongen. hij tilt mijn shirt een stukje op. hij stopt ineens en begint luidruchtig te zuchten. 'What's wrong?' fluister ik, meer kan ik er niet uit krijgen, zo ontzettend veel pijn heb ik. 'Your shirt sticks to the wound because of all the blood. your shirt linger in your wound. I gotta draw it broken. I'm sorry.' ik zucht voorzichtig. serieus, hoeveel heb ik gebloed dat mijn shirt helemaal vast zit in die wond?! 'AAAAAAAAAAAAAAH!!!!' ik kan de kreet van pijn dit keer niet inhouden. de jongen scheurde ineens het shirt uit de wond. jonge, wat doet dat fucking pijn! ik moet gewoon bijna kotsen nu!! 'I'm sorry, I'm really sorry.' de jongen streelt me over mijn haar. ik druk mijn hoofd in de lakens (ik lig namelijk op een bed) in de hoop dat hij de tranen in mijn ogen niet opmerkt. 'It's okay. Thank you.' weet ik er nog uit te krijgen. de jongen  trekt me nu voorzichtig mijn shirt uit. ik sluit mijn ogen, ik ken die hele kerel niet en lig nu gewoon zonder shirt. maar goed, dat maakt nu even lekker niks uit. 'I need some water, one moment.' de jongen staat op en loopt de kamer uit. ik kom een klein stukje omhoog. ik leun op mijn ellebogen en kijk de kamer rond. het is een nogal kale kamer. het enige wat hier staat is het bed waar ik op lig. de hele kamer is wit. net een ziekenhuis. er zitten geen ramen in. verder heeft het dus 1 deur, meerdere TL-buizen aan het plafond hangen en een klein, zeer lelijk schilderijtje van een vrouw, aan de muur hangen. dat was het wel zo'n beetje. zwaar interessante kamer dus.... oh ja, op het bed ligt een zeer grote plas bloed. maar ik verwacht dat dat niet officieel bij de kamer hoort, maar gewoon komt door die wond van mij in mijn rug. de deur gaat weer open en de jongen loopt weer naar me toe, met een bak water. 'So, I need to clean the wound. 'Cause I can't see anything with all the blood.' ik knik. de jongen drukt me zachtjes weer plat op het bed. hij pakt het doekje, dat in de emmer ligt. het volgende moment voel ik heerlijk lauw water over mijn rug. het voelt echt fijn. hij is nog niet mijn wond aan het schoonmaken, maar meer de huid eromheen, dat waarschijnlijk ook behoorlijk aan de rooie kant is nu. voorzichtig legt hij het doekje nu op de wond. het prikt als een gek. ik knijp mijn ogen weer dicht. automatisch maak ik vuisten van mijn handen. de jongen gaat rustig verder met schoonmaken. een paar minuten later is mijn hele rug nat, maar blijkbaar ook schoon want hij stopt met boenen. de jongen pakt een klein handdoekje en wrijft mijn rug droog. 'So, that's way better. don't you think?' zegt hij, terwijl hij de wond met zijn vingers aanraakt. 'I don't think there are shards in the wound. you're lucky.' ik lach honend. ik geluk hebben? ik ben geraakt in mijn rug door een pistool, heb geen idee waar ik ben, ga dood van de pijn, kan me amper bewegen, ben waarschijnlijk gekidnapt door the black swan, James Bond is weg, ruzie met M, niemand die me gelooft over dat lijk. ja, klinkt als een echte geluksvogel... de jongen rolt me weer op mijn rug. ik doe mijn ogen dicht, dit keer niet alleen vanwege de pijn. 'you're beautiful,' zegt hij, ik voel zijn lippen zachtjes in mijn nek. 'And I don't even know your name.' de jongen grinnikt en gaat staan. 'I'm Jack.' zegt hij terwijl hij zijn hand naar me uitsteekt. ik neem zijn hand aan, 'Skylar. do you know where I am?' ik kijk hem vragend aan. 'Yes I do.' antwoord Jack, terwijl hij naast me komt zitten. 'So, where am I?' Jack lacht, 'You're kidnapt, do you really think I may tell you where you are?' ik haal mijn schouders op. 'Could be.... but, I'm kidnapt by you?' Jack schud zijn hoofd. 'No, I'm only working for the one who kidnapt you.' 'who is it? Who are you working for?' Jack kijkt me lachend aan. 'You're really trained by MI6. kidnapt, wounded, and still only thinking about work, no tears, no anger, just only figure out things for MI6.' ik kijk hem bitchie aan. 'Well, I'm a MI6-agent, so may I?' 'Well ofcourse you may. I like it.' Jack drukt zijn lippen op de mijne. ik wil hem van me af duwen, maar heb er de kracht niet voor. gek genoeg zoen ik hem nu wel terug.... hij laat me los. 'I gotta go. and you gotta stay here, I'm afraid.' hij staat op. 'Where are you going, would you come back?' vraag ik terwijl ik ook probeer op te staan. 'I don't tell you where I'm going, but I come back today, okay?' ik knik. Jack lacht naar me en doet de deur open. 'Wait,' zeg ik. hij draait zich vragend naar me om. 'What time is it?' Jack kijkt op zijn horloge, '3 pm.' ik knik, 'thanks,' Jack loopt weg en draait de deur in het slot. geweldig... helemaal alleen, gekidnapt, waarschijnlijk door the black swan, niemand die weet waar ik ben, behoorlijk gewond, kan het nog beter? ik ga voorzichtig weer zitten en kijk naar mijn shirt dat bijna druipt van het bloed en gewoon op het bed ligt. die Jack is echt lief, jammer dat hij voor the black swan werkt en me gevangenhoud, anders ging ik sowieso met hem daten