Brown hair, blue eyes & a gun

you should've die

MIKE P.O.V                  

Met het briefje van het kenteken nummer loop ik door de straten. 1 auto in heel Londen moet te vinden zijn... als ik 8 jaar de tijd had tenminste. Met een zucht bekijk ik elke auto die ik tegen kom. Sommige kentekennummers komen wel in de buurt van degene die ik moet hebben, maar het is nooit de goede. Ik zou wel graag willen weten waarom ik deze auto moet zoeken, van wie deze auto is. Maar helaas, meneer Jack wil het weer 'es niet zeggen. Altijd alles voor jezelf houden, de badboy en swagga-boy uithangen, hartstikke stoer, Jack. *zucht* vervelend ventje... Ik loop een steegje in waar een paar auto's staan. Ik bekijk de nummerborden. Weer niet de goede... Met een zucht draai ik me weer om en loop ik de straten van Londen in. Wat een tragisch gezeur dit. 1 auto zoeken tussen al die 1000-enden auto's in miljoenstad Londen. Heel logisch Jack, heel logisch.

Na een poosje ben ik het zat. Ik pak mijn telefoon en bel Jack. Na een paar seconden neemt hij op. 'You found the car?' Is het eerste wat hij zegt zodra hij opneemt. 'No.' antwoord ik. Er klinkt een hoop gezucht aan de andere kant van de lijn. 'You found Skylar?' vraagt Jack dan hoopvol. 'No,' antwoord ik weer. Die vent is echt verliefd. En dat voor onze stoere Jack. Een klein lachje kan ik niet tegen houden. 'So, why are you calling?' Jack klinkt nogal geïrriteerd. 'Because I'd like to know what kind of car I'm looking for.' Ik leun tegen een boom aan. 'Black Audi.' 'Oeh... nice...' Ik kijk om me heen om te zien of er toevallig 1 in de buurt is. Nee, nog geen zwarte Audi... 'Okay, that was it?' Jack klinkt ongeduldig. 'Yes.' 'Good, bye.' Jack hangt op. Met een zucht doe ik de telefoon weer in mijn zak. Dan maar weer op zoek door heel Londen, naar 1 zwarte Audi.... Wat een vreugde dat Jack toch nog leeft :S

JACK P.O.V                           

Met een zucht stop ik de telefoon weer terug. Dat gezeur met Mike ook altijd. Ik loop verder door de straten van Londen. Ze moet toch ergens zijn? Mijn telefoon is druk bezig met haar telefoon zoeken. Hij heeft nog niks gevonden helaas. Dom loop ik door. Na nog heel wat kilometertjes door Londen te hebben gewandelt, begint mijn telefoon eindelijk te piepen. Hij heeft de telefoon gevonden :D. Ik hou de eerste voorbij komende auto tegen, sla de eigenaar snel neer, leg hem in achterin en rij weg. Bij het eerst volgende parkje knikker ik mijn lifter uit zijn auto. Dat scheelt weer wat gewicht. Ik geef meer gas en rij in de richting die mijn telefoon aan geeft.

Na zo'n kwartiertje file uitzitten ben ik het zat. Ik scheur langs een paar auto's heen, de vluchtstrook op. Er word luid getoetert. Zo heel anders word ik daar niet van en ik rij dom door. Na nog zo'n 10 minuten rijden sta ik voor een verlaten huis. Hoofdschuddend kijk ik naar het bouwval. Dat die vervelende James Bond mijn meisje heeft is al erg genoeg, moet hij haar dan ook nog opsluiten in een geval dat op in storten staat?! Idioot. Een oud vrouwtje aan de overkant van de straat staat me aan te kijken. Ik gebaar wat ze van me moet. Het vrouwtje zwaait agressief met haar vuist. Ik haal mijn schouders op. Met een beledigd gezicht steekt de oma de straat over. Ze loopt naar me toe. 'So, young man, laughing about a old lady he... that's not fair.. that's not fair at all!' zegt ze met een kraak stem. Ik kijk haar met een dom hoofd aan. Het vrouwtje kijkt nog bozer en slaat me hard met haar handtas. 'OH MY!!' brul ik met een pijnlijk gezicht. 'What do you've got in there?! Stones?!' Het vrouwtje knikt met een trots gezicht. 'Yes, very big ones. Especially searched for annoying men like you.' Weer kijk ik haar dom aan. Waar gaat dit over?! 'Yes, I gotta go.' Zo snel mogelijk loop ik weg. Het oude vrouwtje scheld me nog uit in elk lelijk woord dat ze kan bedenken. Ik wrijf nog een keer over mijn wang. Ik weet niet wat er mis was met die gerimmelde dinosaurus. Maar ze kan wel slaan.

 Met een zucht loop ik door het krakkemikkige huis. Ik kijk in elke kamer. Er is hier behalve een paar ratten, niet veel te zien. Ik loop de krakende trap op naar boven. Meteen hoor ik iemand lopen en het geluid van iets zwaars dat opgeschoven ofzo word. Ik ren verder naar boven en trek mijn pistool. Met het pistool in mijn hand loop ik over de overloop. De eerst volgende deur trap ik open. Niks te zien. Volgende deur. Ook hier is niks. Bij de derde deur is het raak. Meteen voel ik een koud kogelgat tegen mijn slaap aangedrukt en een stem die kil vraagt: 'What are you doing here?' 

SKYLAR P.O.V                     

Ik kijk hem kil aan. Mijn pistool is tegen zijn slaap aan gedrukt. Mijn hele lichaam trilt. Jack draait zich langzaam naar me om en kijkt me aan. 'Let your gun fall Skylar.' zegt hij rustig. Automatisch druk ik het pistool nog harder tegen zijn slaap. 'What are you doing here?' vraag ik weer. Alles in me schreeuwt dat ik moet schieten. 'I was looking for you.' Alleen mijn hart kan hem niet doden. Ik sluit mijn ogen. Van dat moment maakt Jack gebruik. Langzaam drukt hij de arm met het pistool naar beneden. Hij haalt het pistool uit mijn hand en gooit hem op het bed. 'How are you doing?' Ik open mijn ogen. Jack kijkt me lief aan. Automatisch draai ik me van hem weg. Jack slaat zijn armen van achteren om mijn middel. 'Sweetheart I was asking you something.' fluistert hij in mijn oor. 'You should be dead.' Zeg ik hard en kil. Al mijn spieren staan op spanning. Jack haalt zijn schouders op. 'You already knew I didn't die.' zegt hij rustig. Zijn lippen beroeren mijn nek. Ik wil bij hem weglopen, maar Jack houd me stevig vast. 'Why did you send me away?' Zijn neus strijkt langs mijn nek. 'I hate you.' Ik probeer zo zeker mogelijk te klinken, in de hoop dat hij niet merkt dat ik er alles aan doe om niet meer zo te trillen. 'You don't. When you hate me you will kill me when you had the change. And a couple minutes ago, you had that change.' Hij drukt een kus in mijn nek. 'But look, I'm still alive.' Ik zucht en ruk me los. Ik loop naar het bed waar mijn pistool op ligt. Ik laat me op het bed vallen en sluit mijn ogen. Jack gaat op het bed zitten. Door mijn oogleden heen voel ik hoe hij naar me kijkt. Hij legt zijn hand op mijn buik en streelt me zachtjes. Langzaam open ik mijn ogen. Ik kijk naar zijn bebloede gezicht, de verschroeide kleren, de roet en as die overal zit, hij ziet er vreselijk uit. 'Come with me.' Ik sta op en trek hem met me mee. Achter in deze kamer is een kraan die het gek genoeg nog doet. Ik pak een doek en maak het nat. Jack kijkt me vragend aan. Ik reageer er niet op en wrijf met de vochtige doek over zijn wang. Nu begrijpt hij wat ik van plan ben. Hij sluit zijn ogen en laat me zijn gezicht zachtjes schoon maken. Het hele doekje word zwart van de roet en viezigheid en een klein beetje donkerrood van het op gedroogde bloed. ik spoel het uit. Het vieze water stroomt weg. Weer ga ik met het, nu iets schonere, doekje over zijn gezicht. Hij heeft allemaal kleine wondjes. Na een paar minuten is zijn gezicht zo goed als schoon. Op de wondjes en 2 blauwe plekken na. 'Where are those bruisings from?' Ik kijk hem vragend aan. Jack haalt zijn schouders op. 'An old lady with stones in her bag.' Ik kan een glimlach niet onderdrukken. Niemand is in staat om Jack te vermoorden, zelfs hijzelf niet, en net een oud vrouwtje krijgt het voor elkaar dat hij een bont en blauw gezicht heeft. 'Not funny.' zucht hij, terwijl hij me streng aankijkt. 'I'm sorry.' Ik kijk naar zijn verschroeide, vieze en vooral kapotte shirt. Voorzichtig trek ik het hem uit. Zijn hele borst en buik zijn zwart van de roet. Met het doekje strijk ik over zijn borst. Ik kan er niks aan doen dat het meer op ''strelen" lijkt dan op "schoonmaken". Ik sluit mijn ogen. Waarom doe ik dit? Waarom zorg ik voor hem? Ik haat hem toch?! Waarom doe ik dit dan? Een zucht ontsnapt uit mijn mond. Jack kijkt me doordringend aan. Ik open mijn ogen en strijk met het doekje over zijn sixpack. Een traan glijd over mijn wang. Snel veeg ik hem weg. Maar Jack heeft het al gezien. Hij drukt een kus op mijn wang en trekt me tegen zich aan. Ik wil me van hem afduwen, maar gek genoeg doe ik niets. Jack streelt teder mijn rug. 'You don't hate me Skylar, you just don't hate me.' fluistert hij. Nu begin ik pas echt te huilen. 'No, I don't.' snik ik. Jack tilt me op en legt me op het bed. Hij komt naast me liggen en streelt me door mijn haar. Ik begraaf mijn gezicht in zijn nek. 'But I can't love you.' huil ik. Jack duwt mijn kin iets omhoog. 'Why not?' 'Because...' stotter ik. 'Because... you don't love me.' Ik druk mijn hoofd in het kussen. Jack trekt me op zijn borst. Hij drukt zijn neus in mijn nek en streelt mijn rug. 'I do love you Skylar. Seriously.' Ik schud mijn hoofd en rol van hem af. Met alle macht probeer ik om te stoppen met huilen. Ik ga op mijn rug liggen. Jack leunt over me heen. 'You gotta trust me. I love you Skylar.' Hij drukt zijn lippen op de mijne. Automatisch kus ik hem terug. Jack komt op me liggen en streelt me. 'I love you.' fluistert hij