Brown hair, blue eyes & a gun

When everything seems to change

JACK P.O.V

'Where is she?' Ik kijk Karl vragend aan. Karl haalt zijn schouders op. 'I don't know.' Ik zucht. Alle tbs-overlevenden van de ontploffing heb ik gedwongen naar Skylar te zoeken. We zijn nu al een uur bezig. Zonder resultaat.... Ik laat me op de grond vallen. Zou ze ervandoor zijn gegaan? Gevlucht, nu ze de kans kreeg? Ik hoop het niet. 'Don't stop searching!' brul ik naar Karl. Zelf loop ik de trap af naar beneden. Dit oude metrostation is ons nieuwe onderkomen. Ook vandaag bleek weer dat het heel handig is om zoiets achter de hand te hebben. Ik bekijk de documenten uit de gehackte pc van de  MI6. Zij hebben de afgelopen weken veel mannen verloren. En vandaag ook. Meer dan ik gelukkig. Bijna alle the Black Swan mannen hebben het overleefd. Gelukkig zijn ze zo slim  geweest te luisteren naar Skylar. Hoewel ze ook wel heel stom zouden zijn geweest als ze dat niet doen. Ze weten namelijk echt wel dat ik Skylar normaal gesprokken niet zomaar laat los lopen. En nu blijkt weer waarom... ze is er vandoor... Zuchtend bekijk ik de foto's van de MI6-agenten. Er zitten er een paar tussen die ik graag bij the Black Swan zou willen hebben. Maar ja, als ze eenmaal met hart en nieren voor Engeland zijn, krijg je ze niet zomaar zover dat ze Engeland haar ondergang in helpen, helaas... ik kijk bij het nieuws van vandaag. Heel Engeland en vooral Londen, is geschokt door de ontploffing. Er zijn allemaal onderzoeken bezig naar de oorzaak en de reden ervan. Verschillende willekeurige mensen hebben allemaal gereageerd. Iedereen is geschokt en staat zo te zien nog steeds te trillen op de benen. Ineens krijg ik een ingeving. Van deze onrust moet ik gebruik maken. De MI6 heeft heel veel  mannen verloren vandaag, bovendien weten ze nu niet meer waar the Black Swan zich verborgen houd. De politie is bezig met de ontploffing en de rest van Londen en Engeland is in paniek. Niemand zal dus op ons letten vannacht. Maar morgen zullen ze wensen dat ze dat wel deden....

SKYLAR P.O.V

Met aan elke kant van mij een kerel loop ik door de gangen van het MI6-hoofdkantoor. Van alle kanten word ik aangestaard. ik kijk naar de grond en loop snel door. De mannen, de langharige en de kale, houden me met een triomfantelijke blik vast. 'You're looking great hon.' fluistert de langharige. Ik haal mijn schouders op. Ik zit nog steeds onder het bloed en mijn kleren zijn gescheurt. Waarschijnlijk doe ik mensen aan een professionele zwerver denken. Scarlett komt voor me lopen. 'You're a bitch Skylar.' zegt ze woedend. 'Why are you dating Jack? you know he's the captain of the Black Swan. Aren't we good enough for you? Why did you leave us? You're so mean. I trusted you. But now I hate you.' Ze geeft me een harde klap in mijn gezicht. Geschokt sta ik stil en kijk ik mijn vroegere beste vriendin aan. 'You don't know anything about it.' zeg ik zacht maar fel. 'No?' Scarlett kijkt me gemeen aan. 'I thought you'd be a great agent. But you're only the reasson why so many agents of us die.' De langharige trekt me mee, langs Scarlett. 'Leave her alone. You can beat her up later today.' Samen met de lange en de kale loop ik verder. Achter in het gebouw gooien ze me in een de cel naast M's kantoor. 'M wants to see you. You gotta wait her and talk to her.' Uitgeput van pijn en emotie val ik op de grond van de kleine cel. De 2 mannen lopen weer weg. Ik til voorzichtig mijn hoofd op en kijk om me heen. Er staan hier 2 bewakers en aan in de gang nog wat. Ik heb geen enkele kans om te ontsnappen. ik laat me weer op de grond vallen. Waar zou Jack zijn? Zou hij nog leven? Hoe zou het met hem zijn? En papa... waar is hij? van pure uitputting, pijn en emotie barst ik in huilen uit. 'Why is it all going wrong so badly? Why, why why...'

'Skylar get up, I wanna talk to you.' M's kille stem echoot door de kale ruimte. Een poosje geleden was ik al gestopt met huilen. Daar heb ik nu dus gelukkig geen last meer van. 'Skylar...' 'M...' ik sta op en kijk M nog killer aan dan zij mij. 'You wanna say something to me?' M knikt. 'You're not welcome anymore as an agent here.' Ik kan een schampere lach niet inhouden. 'Why are you laughing?' Nu begin ik nog harder te lachen. 'Well, i don't even wanna be your agent anymore.' M kijkt me kil aan. 'Why not? Is Jack's evil all in your head?' Ik schud mijn hoofd. 'No, I'd still like to be an agent for the good side. But I just don't wanna work for you anymore. You let me fall, you didn't look after me. So, why should I die for you?' M loopt naar me toe. 'You look awfull. Who did do that?' Ik went mijn gezicht van haar af. 'Your men hon.' M gaat voor mijn afgewende gezicht staan. 'I can't tell them what to do when you're not in my office yet. I'm sorry.' Ik haal mijn schouders op en kijk haar aan. 'You say you can, because you don't want to. Bye M.'