"Uzay, kanlı yaraların zamanla kaybolduğu ıssız bir vahşi doğadır. Belki gökyüzündeki yıldızlar bu yaraları hatırlıyordur."
Evladı gibi sevdiği askeri Johan Rask, o zalimin eline düşmüştü. O Verodia lordu kendisini Johan'la tehdit edecekti ama kendi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eithar'ın denizcisi Ellanae Vaena tarafından Ear Alaenen (Alaenen Denizi) yosun liflerine çizdirilen, İsa'dan sonra 2304 yılına ait Khareedon haritası.
EIA surlarının binlerce kilometre kuzeyinde olan Svarod'ta da halk hükümet karşıtı eylem yapıyordu. Kolluk kuvvetleri onlara barikat kurmuştu ve yeri geldiğinde demir coplarla, biber gazı ve kimyasallı tazyikli su püskürten tomalarla müdahale ediyorlardı. Eylemcilerin çoğu öğrenciydi ve gençti. Genç adam kalabalıkta kendi sesini zor duyuyordu. "Yolsuzluk ve rüşvet haftan kutlu olsun kardeşim!"
Arkadaşı da"Sağolasın kardeşim, senin de kutlu olsun!" diye karşılık verdi. Üzerinde "Çekin kirli ellerinizi halkın üzerinden!" yazan pankartını açıp beraber yürümeye başladılar.
Tabi tüm bu olanlar esnasında Serra sessiz ve huzurlu köşkünde piyano çalıyordu. Kalın ve buruk notalar piyanodan çıkarken sokaklarda eylem yapan Svarodianlar demir coplarla dövülüyor, biber gazının etkisiyle gözleri yaşlı bir şekilde kaçan yeeralar burnunu ve ağzını kapatmaya çalışıyordu. Bazı şehirlerde ise gençler biber gazından ve kolluk kuvvetlerinden kaçmak için arka sokaklara kaçıyordu fakat mahalleliler elinde sopalarla onu bekliyordu.
Kolluk kuvvetlerinden biri yerdeki yeerayı tekmeliyordu, yerdeki yeera da cenin pozisyonunda kendisini korumaya çalışıyordu. Yerde sessizce acılar içinde kıvranan yeeranın ses çıkarmamasından dolayı polis yeterince haddini bildiremediğini düşünmüştü, öfkeden kıpkırmızı oldu ve copuyla kafasına vurmasıyla yeeranın kafasının yere çarpması bir oldu. Kulağından yere akan kanı görünce gençler korkuyla donakalmıştı. Serra'nın piyanosu susmuştu...
Bu sessizliğin devamında Serra, dramatik bir keman sesi duymaya başladı. Piyanoyla çalınan müziğin devamıydı bu. Muhtemelen salondan geliyordu. Bu sırada yerdeki kanı gören Svarodianlar can havliyle kaçışıyordu. Bazıları şokun etkisiyle çığlıklar atıyor, bazısı ise uzaktaki arkadaşlarını uyarmak için endişe içinde onlara bağırarak sesleniyordu. Serra ise çok yavaş adımlarla koridoru geçiyordu. Yemek odasına doğru ilerledi, yemek odasının girişinden köşeyi dönünce kapıdan girdi. Pencerenin önünde arkası dönük biri keman çalıyordu. Bu kişi onun büyük oğluydu, Amarune... Müziği buruk bir şekilde sonlandırdı ve kalkıp Serra'yı karşılamak için arkasını döndü. Şefkatli adımlarla gülümseyerek kendisine yaklaştı, eğilip elini öptü.
