Gerçek Mi Ailem?

44.Bölüm

Günler günleri kovaladı, haftalar haftaları ve aylar ayları... Sonunda Gökhan abimden de bebek müjdesi geldi. Irmak yengem hamileymiş! Ben gerçekten hala olacaktım bu sefer ve bu sene tanıdığım abim sayesinde olacaktı. Tabii henüz Emir hariç ailemin geri kalan üyeleri bilmiyor bunu. Biz Gökhan abimlerin evinde, Irmak ablamla ikisine bakıyorduk şok içerisinde.

"Ne yani!? Minicik ufacık yeni bir birey mi katılacak ailemize!?"

Emir de heyecanla bakıyordu.

"Adını ben koyabilir miyim?"

"Hadi oradan! Ben varken sana mı düşer bu görev? Ailenin tek kızı, yeğenimin tek halasıyım!"

"Ben de en küçük amcasıyım! Hatta emmisiyim! Emmi baba yarısıdır, ya hala?"

Emir'e baktım şaşkınca. Genelde sakin olan Emir'in de dişleri çıkmıştı meydana.

"Kız da halaya çeker." dedim ne diyeceğimi bilemeyerek bir an. Sonunda bize gülerek bakan abim ve yengeme baktım.

"Siz karar verin, kim koysun bebeğin adını?"

Irmak yengem "Bebeğin cinsiyetine yakın herkes fikrini söyler, beğendiğimiz adı koyarız." diye son noktayı koyarken şimdiden isim araştırmalarına başlamam gerektiğini düşündüm. Bebek haberi heyecanlı olsa da isim mevzusu stresli bir olaydı. Ve kardeşim Emir, bu ağır yükün altından kalkamazdı.

*

Yaz tatilinde olmanın verdiği rehavetle bilgisayar başında isim araştırmalarıma devam ediyordum. Bu arada size biraz daha bilgi vermem lazım sanırım, ben üniversitenin ilk yılını başarıyla bitirdim ve şu anda da tatildeyim. Sık sık holdinge gidiyor, ara sıra da Ali abimin atölyesinde takılıyordum. Okan ve Ali çok başarılı iki iç mimar olduğundan kadrolu olarak artık işe girmişlerdi. Yani orada stajyer konumundaki tek kişi bendim artık. Benimki de resmi değildi gerçi ama yine de Ali Bey dediğim insancık benim hocam gibi bir şeydi artık. Dedim o kadar beni Okan'ın yanına verin diye ama yok, dinlemediler. Ali, Nehir ve ben mükemmel bir ekibiz artık. En azından Nehir genelde bizle muhatap olmuyor da biraz rahatız, Ali'den yüz bulamayınca saldı.

Ama gel gör ki Ali Bey ile benim aramda hala inanılmaz sıkıcı bir ilişki var ama az kaldı, bir gün çok fena patlayacağım...

Annem odama girince hemen ona döndüm. Henüz bebek olayından habersizdi ve ben söylememek için zor dayanıyordum.

"Nil'cim akşam Gökhan abinler gelecekmiş, konuşmaları gereken önemli bir konu olduğunu söyledi. Herkes evde olsun istiyor, haberin olsun."

"Tamamdır annecim." dediğim heyecanla. Bir anda sevgi pıtırcığına dönmem annemi şaşırtmış olacak ki garip bir gülümseme ile odadan ayrıldı. Akşama babaanne olacağını öğren, o zaman göreceğim ben seni...

*

Akşam bir tişört, bir şort giyinip aşağı indim. Annem ablamları da çağırmıştı ve hep beraber salonda sohbet edip, Gökhan abimlerin gelmesini bekliyorduk. Bir ara Deniz abimle İnci ablamın ortadan kaybolduğunu fark ettiğimde ise yüzümde oluşan pis gülümseme ile Kaan'a baktım. Salak ablamlar konusunda tuhaf bir hassasiyete sahipti ve aşırı kıskanmaya başlamıştı onları. Özellikle de Deniz abimle, Ali abimden. Benim bakışlarımı başta anlamasa da bir anda etrafına bakınıp, gergin bir ifadeyle yerinden fırladı. Sonra da lavabo bahanesiyle hızla salonu terk etmişti. Değişik bir çocuk bu Kaan ya...

Gökhan abimler geldiğinde ise çok geçmeden İnci ablamla, Deniz abim de gelmişti. Arkalarından da yüzü sirke satan Kaan. Ablamla abimin onu zerre sallamaması da cabası.