ច្រលំស្នេហ៍លោកម្ចាស់ខាស្នូវ៉ា 🔞(ចប់)

ភាគ6

ភាគ6
លុយមួយគំនរបានគរលើគ្រែធំធ្វើអោយស៊ាវចាន់ដែរទើបញុាំឆ្អែតអំបាញ់មិញសឹងតែមិនហ៊ានបន្តញុាំទៀត
« អាចរាប់បាន !» អុីបូ
« លោក? ខ្ញុំមិនលេងទេណា !» ស៊ាវចាន់ បនហរុងចង់យំចេញមកតែអុីបូមិនទុកឪកាសអោយគេប្រកែកទេ
« មិនបាន .. និយាយហើយត្រូវយកជាការ ... ហើយនេះជាអ្វីដែលនាយបានស្នើរ » អុីបូ មើកមុខតូចដែលបឋែកញើសជោគខ្លួនទៅហើយ
« លោកអាចទុកពេលបន្តិចបានទេ ខ្ញុំមិនទាន់បានត្រៀមខ្លួនឡើយ !» នាយតូចអស់ពាក្យនិងនិយាយមានតែសុំគេដោយរបៀបនេះ
« ក៍បាន ... យើងទុកពេលអោយ 24ម៉ោង !» អុីបូ និយាយចប់ក៍ដើរចេញពីបន្ទប់តែក៍មិនភ្លេច ងាកមកប្រាប់ ស៊ាវចាន់
« យើងមានការងារ ត្រូវទៅចាត់ការ .. ឯងនៅសម្រេចចិត្តសិនទៅ !» អុីបូ បើកទ្វារចេញ ហើយស៊ាវចាន់ ក៍ដាក់ខ្លួនចុះលើគ្រែ ដែលពេញដោយលុយ
« មិនបានទេ យើងត្រូវតែទៅវិញ ... តែយើងមុនមានលុយទេ !» ស៊ាវចាន់ សម្រេចចិត្តរត់ទៅប្រទេសចិន វិញ តែ ពេលគិតថាមិនមានលុយក៍ងាកមើលលុយមួយគំនរនោះ
« ហ្ហើយ ... ចាំសងគេ ពេលក្រោយវិញទៅណ៎ !» នាយតូចថា ហើយក៍រត់ទៅ បើកថតតុ រាងក្រាស់ ដែលដាក់ ឯកសារធ្វើដំណើររបស់គេ និងរៀបចំគ្រប់យ៉ាង
រសៀល ...
ប្រលានយន្តហោះ
« សុំទោស តែថា ខ្ញុំមិនអាច !» នាយតូច ធ្វើខ្លួនយ៉ាងសាមញ្ញឆ្លៀតពេលកូនចៅរបស់អុីបូមិនបាននៅយាមកាម ក៍លួចចេញមកទាំងសម្លៀកបំពាក់មិនយកមកតាមទេខ្លាចគេចាប់បាន
ប្រទេសចិន
ថ្ងៃបន្ទាប់
« ស្អីគេ ? បាត់ ស៊ាវចាន់ ?» អុីលីង បានទទួលទូរស័ព្ទពី វិនសូរហើយអ្វីដែលនាងតូចគាំងនោះគឺអង្គរក្ស ស្រស់ស្អាត រត់ចោលបងប្រុសគេទៅវិញ
« ចឹងគេមិនបានទៅភូមិគ្រិះខាស្នូវ៉ាទេ?អ្នកនាង ?»  វិនសូ
« គេមិនបានមកទេ !» គ្រាន់នាងតូចនិយាយចប់ ខ្សែទូរស័ព្ទ ក៍កា់ ផ្តាច់ដូចគ្នា
« លីណូ .. ឯងដឹងមែនទេថាផ្ទះគេនៅឯណា ?» អុីលីងមើលកូនចៅដែលកំពុងបែកញើសភ័យដូចគ្នា
« ផ្ទះគេ ? ឬ ? នៅចុងភូមិ ! ម្តុំ នេះទេ !» លីណូ និយាយទាំងញ័រតតាត់ ទើបនាងតូចកាត់បញ្ហា ដោយទៅទីនោះដោយផ្ទាល់
ផ្ទះ ស៊ាវចាន់
« ហឹក ... បងប្រុស !» នាយតូចត្រូវបងប្រុស បណ្តេញចេញពីផ្ទះបន្ទាប់ពីបានឃើញប្អូនប្រុសត្រលប់មកវិញជាមួយប្រាក់ ជិត 5 លាន
« អ្នកណាបង្រៀនឯងអយយករបស់គេហា៎ !» ស៊ាវ ហ្វុង ស្រែកថាអោយប្អូនប្រុស ហើយក៍យករំព័តវាយនាយតូចដូចគ្នា
« គឺ ខ្ញុំ ... ក្រាក ! លោកម្ចាស់  ?» នាយតូចបម្រុងនិយាយហើយតែ ទ្វារត្រូវបានបើកជាមួយរូបរាងជាបុរសរបស់ មនុស្ស ម្នាកចូលមកតែគេមើល បនហតិចទើបដឹងថា អ្នកនាងគេទេ
« ការពិតឯងនៅទីនេះទេ ?» អុីលីង មើល ទៅ ស៊ាវចាន់ ដែលលុតជង្គង់ និងមាន ប្រុស ម្នាក់ទៀតកាន់រំព័ត
« ពួកលោកជាអ្នកណា ?» ស៊ាវហ្វុង
« នេះគេ យកលុយចៅហ្វាយយើង !» លីណូ និយាយហើយស៊ាវហ្វុងក៍មលលមុខប្អូនប្រុសរបស់គេ
« ចេញមកនិយាយជាមួយយើងស៊ាវចាន់ !» អុីលីង មើលទៅ ស៊ាវហ្វុងទាំងអារម្មណ៍ចម្លែក ទើបត្រូវការការនិយាយតែ2 នាក់ ស៊ាវចាន់
ខាងក្រៅ
« អ្នកនាង ..! ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើជា ស្រីរបស់ លោកម្ចាស់ទេ !» គ្រាន់ចេញមកភ្លាម រាងតូចក៍តវ៉ា ដូចគ្នា
« ហ្ហើយ ? នេះបងប្រុសយើងអោយឯងធ្វើជាស្រីគាត់ផង ?» នាងតូច យកដៃស្ទាបទ្រូង បន្ទាប់ក៍ជ្រឹមភ្នែកមើលនាយតូច
« គាត់ដឹងថា ឯងជាប្រុសទេ ?» អុីលីង
« អ្នកនាង ... ដឹង ?» ស៊ាវចាន់ ភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងពេលដែលអុីលីងដឹងរឿងទាំងនេះ
« យើងជាអ្នកណា ? មនុស្ស ស្រី និងប្រុស យ៉ាងណាក៍មិនដូចគ្នា !» នាងតូចថាហើយក៍អស់សំណើចនិងទឹកមុខរាងតូច
« តែអ្នកនាងអាច យកលុយនោះទៅវិញបាន គ្រាន់ដោះលែងខ្ញុំនិងបងប្រុសខ្ញុំទៅ ហឹក ..!» នាយតូចថា ហើយក៍លុតជង្គង់សុំអង្វរនាងតូច
« ងើបមក ... ហើយប្រាប់យើងមិចក៍ឯងយកលុយបងប្រុសមក ?» អុីលីងមើលឃើញភាពពិសេស អ្វីម្យ៉ាងហើយទើបបងប្រុសគេហ៊ានចំណាចដើមទុនដ៍ច្រើនបែបនេះ
« ខ្ញុំចង់យកអោយបងប្រុស បើកកន្លែងសន្តិសុខការពារ !» ស៊ាវចាន់ និយាយទាំងឆ្ងោកមុខ
« ហ្ហើយ តែនោះ ...!» នាងតូចងាកមើលក្រោយឃើញ ស៊ាវហ្វុងអើតឡើមហាក់បារម្ភពីប្អូនប្រុសខ្លាំង
« នេះធ្វើយ៉ាងណាល្អ ចំនួនលុយ មិនជាអ្វីទេ តែបងប្រុសយើងប្រាកដជាខឹងខ្លាំងណាស់ ដែលមានមនុស្ស លូកថ្លើមគាត់  យើងថា ឯងរត់ទៅ បើមិនចង់ស្លាប់ !» អុីលីង ថា ហើយក៍ទទួលសារពីបងប្រុស ភ្លាមដូចគ្នា
« យកគេមកជួបបង ! បើមិនចឹងឯងនិងហើយដែលទទួលខុសត្រូវគ្រប់យ៉ាង !» អុីបូ
« ងាប់ ហើយបងប្រុស !» អុីលីងបង្ហាញសាររបស់ រាងក្រាស់ ធ្វើអោយ ស៊ាវចាន់ យំកាន់ តែខ្លាំង
2 ម៉ោងក្រោយមក
« ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវចាកចេញ ពីទីនេះ ?» ស៊ាវហ្វុងមើល ទៅ លីណូ ដែលជូនពួកគេមកចំណតរថភ្លើង ជាមួយទឹកលុយដ៍ធំនោះ
« អ្នកនាងមេត្តា ឯងហើយទើបអោយពួកឯងរត់ តែយើងមិនប្រាកដ ចិយ្តទេ ថានិងត្រូវលោកម្ចាស់ ដាក់ទោសយ៉ាងណា៎ !» លីណូ ជូន អុីលីងទៅវិញហើយក៍ធ្វើតាមបញ្ជាអោយបងប្អូននេះចាកចេញពី ប៉េកាំង
« គេជាស្រី ?» ស៊ាវហ្វុង ទើបដឹងថា អ្នកដែលទើបជួបមិនប៉ុន្មានម៉ោងមុនជាមនុស្សស្រី តែគេក៍ឆ្ងល់ដែលថា ហេតុអ្វី ប្រុស ណា ស្អាតបែបនេះ ? និងជាម៉ាហ្វៀទៀត
« ត្រូវហើយ បើគិតតាមថ្ងៃ ឯងចូលធ្វើការមិនដល់ 3 ថ្ងៃផង តែ លោកព្រះ អើយយើងមិនចង់គិតថាអ្នកនាងនិងជួយអ្នកដទៃបានដល់ថ្នាក់នេះ !» លីណូ និយាយជាប់ កប្លែងហើយក៍ដោយ តែ ក្នុងចិត្ត ស៊ាវចាន់មិនបានសប្បាយចិត្តទេ
« បងប្រុស លុយពិននេះបងអាចបើក ក្រុមហ៊ុនបានហើយ !» នាយតូចមើលមុខបងប្រុស និងលីណូ
« យ៉ាងមិច ស៊ាវចាន់ !» ស៊ាវហ្វុង
ភូមិគ្រិះ ខាស្នូវ៉ា
« នេះឯងហ៊ានជួយអ្នកដទៃ ក្បត់និងបងមែនទេ ?» អុីបូ ឈតមើលប្អូនស្រីដែល កំពុងអោបខ្លួនដោយប្រមាណ
« គឺ ថា បងលែងគេទៅ ... លុយពិននិងមិនបានធ្វើអោយយើងក្រទេ !» អុីលីង និយាយហើយក៍ ស្របពេល លីណូ ដើរចូលមកដូចគ្នា
«ចៅហ្វាយនោះលីណូ !» វិនសូហៅចៅហ្វាយខ្លួន
« ចៅហ្វាយធំ !» លីណូ ដើរមកក្រោយនាងតូចគេដឹងថា គ្រប់យ៉ាងអាចនិងលំបាក តែ មើលទៅ អុីបូ ដូចជា មានការគ្រប់គ្រង ខ្លួនហើយចឹង
« គេនៅឯណា !» អុីបូ មិននិយាយច្រើនសួររក នាយតូចភ្លាម
« នៅ ផ្ទះគេ ចៅហ្វាយ !» លីណូ និយាយហើយអុីបូ ក៍ដើរចេញភ្លាម
« យក អុីលីងទៅឃុំក្នុងបន្ទប់ បើគ្មានបញ្ជាពីយើងមិនអោយចេញទៅណាដាច់ខាត !» សម្លេងមាំក្រហឹមដូចរាជសី ស្រែកអោយកូនចៅ ក្នុងភូមិគ្រិះធំនេះតាមដោយ កូនចៅជាច្រើនរត់ខ្វាត់ខ្វែង
« អត់ទេ បងប្រុស !» អុីលីង ព្យាយាម រើបម្រាស់ តែ ធ្វើ យ៉ាងមិចបើ កូនចៅធ្វើ តាមបញ្ជា ចៅហ្វាយធំទៅហើយ
« ស៊ាវចាន់ បើយើងជួបឯងពេលណា... យើងនិងដាក់ទោសឯងអោយរាងម្តង !»
ឡានទំនើបជាច្រើន បត់ចូលមកក្នុងផ្លូវលំតូចធ្វើអោយអុីបូ លើកចិញ្ចើម គេមិនដែលដឹងសោះថា នាយតូចនៅជិតគេ ហើយ ទាំងនៅ កន្លែងតូចយ៉ាងនេះ .. នេះបើ កុំលីណូ បង្ហាញផ្លូវមក
« ដល់ហើយចៅហ្វាយ !» លីណូ និយាយហើយក៍ចុះមកបើកទ្វារអោយរាងក្រាស់ ដែលចុះមកទាំងភាព ស្រស់សង្ហា លូយឆាយ ..
« គេ នៅខាងក្នុង ចៅហ្វាយ!»លីណូ និយាយហើយ អុីបូ ក៍បញ្ជាអោយកូនចៅ នៅចាំនៅខាងក្រៅ ហើយគេក៍ដើរចូលទៅខាងក្នុងផ្ទះដែលតូចជាង ផ្ទះបាយ ភូមិគ្រិះ ខាស្នូវ៉ាទៅទៀត
« លុយច្រើនណាស់.. បងប្រយ័ត្នខ្លួនផង បើមានឪកាសខ្ញុំនិងទៅរក !» ស៊ាវចាន់ ដែលកំពុងនុយាយទូរស័ព្ទ ភ្លេចខ្លួនងាកមកវិញក៍ភ្ញាក់ ពហរើតពេលមានរាងមាំ របស់ លោកម្ចាស់ខាស្នូវ៉ា ឈរពីក្រោយ
« ពិននិងសិនបានហើយ !» ស៊ាវចាន់ និយាយទៅ ម្ខាងទៀតហើយក៍ផ្តាច់ទូរស័ព្ទ
« មិនបន្តរត់ទៀតទេ ?» អុីបូសួរហើយក៍មើលបរិវេនផ្ទះដែលមិនសមថា ជាផ្ទះទាល់តែសោះសម្រាប់គេ
« ក៍មិនចង់នាំទុកអោយអ្នកនាង !» ស៊ាវចាន់ និយាយហើយ ក៍ដើរមកជិតរាងក្រាស់ ដែលឈរថ្មឹង
« តើខ្ញុំ នៅអាចយកលក្ខណនោះមកប្រើការបានមែនទេ ?» នាយតូចងើយមើលអ្នកដែលមានកំពស់ខ្ពស់ជាងខ្លួន
« យ៉ាងមិច ?រត់មកជាមួយលុយ5 លានហើយនៅមានសិទ្ធមកស្នើរតម្លៃខ្លួនទៀត ?» អុីបូ ថាអោយតែក៍ភាំងពេលឃើញទឹកភ្នែកពីរងហវង់ភ្នែកតូចនោះស្រក់មកជាច្រើនដំណក់
« ខ្ញុំ... ខ្ញុំត្រូវការលុយ ! » នាយតូចនិយាយហើយក៍ត្រូវចាប់ ច្របាច់ចង្ការ
« ចុះលុយទាំងនោះនៅឯណា ?» អុីបូ ស្រែកអោយរាងតូចគេចាប់ភ្លឹកថា លុយនោះនៅអ្នកផ្សេងមិនបាននៅនាយតូចទេ
« មិនបាននៅនិងខ្ញុំទេ ... អាយ .. ឈឺ លោក!»
« ចឹងយើងមិនបញ្ឈិតបញ្ឈៀងទេ ... បម្រើយើងពេលនេះអោយសមតម្លៃ និងលុយដែលឯងយកមក !» អុីបូ ច្រាននាយតូចទៅ ដួលលើសាឡុងរបស់ ផ្ទះតូចហើយទ្រោបពីលើភ្លាមៗ
« ហឹក .. សុំមេត្តា !» នាយតូចភ័យខ្លាំងនៅពេលនេះគេមើលទៅដូចជា សត្វកំនាចដែលស្រែកឃ្លានពេលបម្រុងហើបខ្លួនក៍ឃើញអ្នកម្ខាងទៀតដោះសម្លៀកបំពាក់ចេញអស់ទៅហើយហើយថែមទាំងទាញហែករបស់ រាងតូចដូចគ្នា
« កុំយំ .. លុយនោះឯងយកអោយអ្នកណា ? ប្រាប់យើកមក !» អុីបូ សួរនាយតូចដែលយំរឌឺនរដក
« ខ្ញុំ .. ខ្ញុំ យកអោយបងហ្វុង .. អាយ ឈឺ !» នាយតូចស្រែកយៃ ពេលដែលដឹងដល់ម្រាមដៃដែល កំពុងប៉ះពាល់កន្លែងទន់ជ្រាយ
« អ្នកណា ? ប្រុស របស់ឯង ? នេះឯងយកលុយយើងអោយប្រុស ផ្សេង ?» នាយក្រាស់ ខឹងឡើងក្រពុលមុខមិនស្តាប់អីទាំងអស់ជាពិសេស ពេលដឹងដល់ ថា នាយតូចទាក់ទងនិងអ្នកដទៃ ទៀតក៍កាន់តែខឹងឡើង
« អត់ទេ .. ហឹក .. លោក សុំមេត្តា លែងខ្ញុំសិនទៅ !» នាយតូចព្យាយាម រុញខ្លួនឯងចេញពី បាតដៃ និងការកៀបពី សំណាកតោកំណាចនេះតែវា ដូចជា ពិបាក
« បើចឹងក៍ល្អ ប្រហែលឯងមានបទពិសោធរឿងនេះច្រើនហើយ. យើងស្មានតែមិនធ្លាប់ !» នាយក្រាស់ និយាយហើយក៍ លើកជើងរាងតូចមកដាក់ លើស្មារ
« អត់ទេ លោកស្តាប់ខ្ញុំសិន .. អាក .. ឈឺ .. ហឹក ចេញទៅ មនុស្សអាក្រក់ !» នាយតូចទាំងយំ ទាំងគក់ ដំលើដើមទ្រូងមាំ ដែលមកធ្វើបាបគេទាំកំរោលមិនបានថើបថ្នាក់ថ្នមលួងលោមដូចជាលើមុន
« តឹងម្លេស ...!» អុីបូ មើលទៅ អ្នកដែលយំសស្រាក់និង រើបម្រាស់ជាប់
« ចេញទៅ ខ្ញុំឈឺ... ហឹក ហឹម !» នាយតូចស្រែកយំដោយទ្រាំមិនបានអុីបូ ក៍ថើបបំបិទសម្លេងយំនោះនិងនាំនាយតូចអោយធ្លាក់ ក្នុងអរម្មណ៍នៃតម្រូវការ
« អា៎ .. យើងជាមនុស្សដំបូងមែនទេ ?» បន្ទាប់ពីនាំខ្លួនកាន់តែជ្រៅជាមួយរាងកាយដែលក្តៅរោលរាល ក៍មិនភ្លេចសួរអ្នកដែលកំពុងពេបមាត់យំដូចគ្នា
« ហឹក .. លោកសុំមេត្តា លែងខ្ញុំទៅ !» នាយតូច លើកដៃអង្វរគេតែវាហាកមិនបានផលពេលដែលភាព កក់ ក្តី ផ្អែមល្ហែមកំពុងនៅនិងមុខហើយទើបគេមិនបញ្ឈប់និងនាំភាគក្តៅរោលរាលបន្ថែមអោយនាយតូចដែលយំក្រវីក្បាលពេញសាឡុង ក្រោមការថ្ងួចថ្ងូរមិនយល់ន័យរបស់ កាយតូចនោះនិងដឹកនាំដោយបរសផ្តាច់ការយកតែចិត្តខ្លួនឯង