ច្រលំស្នេហ៍លោកម្ចាស់ខាស្នូវ៉ា 🔞(ចប់)

ភាគ22

ភាគ22
ម្រាមស្រលូនកំពុងតែធ្វើអាហារល្ងាចបន្ទាប់ពីរាងក្រាស់យកគេមកវិញហើយទៅមើលការងារបន្តនៅឯកំពុងផែ
« នែ៎ យកទឹកអោយយើងបន្តិច !» អេលីណា មកវិញជាមួយនិងមិត្តរបស់អ្នកស្រីបំណងពួកគេចង់មកមើលក្មេងប្រុសដែលអេលីណានិយាយថា ដាក់ស្នេហ៍ក្មួយរបស់ខ្លួន ..
« បាទ.. អ្នកមីង ?» ព្រោះតែឃើញមនុស្សចាស់វ័យប្រហាក់ប្រហែលនិងអេលីណា ទើបស៊ាវចាន់ ស្របតាម ដោយមិនចង់មាបរឿងរ៉ាវ ណាមួយធ្វើអោយគេឯងមើលមកខាស្នូវ៉ាមិនល្អ
« នេះមានពោះពង់ទៀតឬ ?» អ្នកស្រីម្នាក់និយាយឡើង ...
« បាទ.. ខ្ញុំជាប្រុសមានកូនបាន !» ស៊ាវចាន់
« ឯងជាមនុស្សប្រុសទី2 ហើយដែលមានកូនបាន !» មិត្តម្នាក់និយាយឡើងនិងងើយមើលមុខគេ
« មិចក៍ឯងរំលឹកពីគេ ?» អេលីណា កេះមិត្តរបស់គេ
« យើងដឹងណា អេលីណា ថាឯងក៍នឹកដល់ ហ្វុងសៀន !»
ប្រាវ ..
ចប់ពាក្យនិយាយនោះកែវដែលស៊ាវចាន់កំពុងលើកអោយមិត្តអេលីណាក៍ធ្លាក់បែកភ្លាម..
« អុះ.. សុំទោស ..!» ស៊ាវចាន់
« សស្លាក់ សស្លើតណាស់ !» អេលីណាថាអោយតែដៃក៍ក្រវាស ហៅអ្នកបម្រើអោយសម្អាតដែរ
« តែគេក៍មានមុខស្រដៀងដូចហ្វុងសៀន , ឯងថាអញ្ជឹងទេ ?» មិត្តម្នាក់ទៀតបញ្ជាក់ អេលីណាបម្រុងហាមតែស៊ាវចាន់ បែរជា ឈរយំសស្រាក់
« អ្នក... អ្នកស្រី ស្គាល់ apa ខ្ញុំ ?» ស៊ាវចាន់ ឈរយំខ្សឹកខ្សួល ចំណែកឯ អេលីណា លឺដូចនេះក៍ងើបឈរពីមុខរាងតូចតែម្តង
« ឯង? កុំប្រាប់ណាថាឯងជាកូនរបស់ ហ្វុងសៀន និង លីឈុន ?» អេលីណា ស្រាប់ អោបស៊ាវចាន់ភ្លាមៗ ពេលដែលនាយតូចង៉ក់ ក្បាល
« អីយ៉ា .. នេះជាក្មួយពួកយើងទេតើ ..!» មិត្តម្នាក់នេះនិយាយឡើង ស្របពេលអេលីណា និងមិត្តឯទៀតទាញនាយតូចមកអងញគុយជិត
« មិចមិនប្រាប់អ៊ុំហា៎ ... នេះក្មួយរងទុក្ខច្រើនហើយ !» អេលីណាទាំងអង្អែលមុខសររលោងនិងនិយាយលួងលោមធ្វើអោយស៊ាវចាន់ ហាក់ចម្លែកចិត្តភ្លាមៗ ពេលគាត់ប្រែជាផ្លាស់ប្តូរ 360 ដឺក្រេបែបនេះ
« នាង ណា៎ នេះឯងធ្វើបាបក្មួយយើង... យើងនិងឈរដើរផ្សារជាមួយនាងហើយ !» មិត្តម្នាក់ គាត់ និយាយធ្វើអោយអ្នកឯទៀតយល់ស្រប
« មកពីយើងមិនដឹង.. នេះកូនរបស់ ហ្វុងសៀនណា៎ ក្មេងតូចៗ រពិសពេលធំឡើងដូចជា ហ្វុងសៀនណាស់ !» អេលីណា
« ឈប់.. ឈប់សិន ខ្ញុំមិនយល់ទេ .. !មិចក៍អ្នកទាំងអស់គ្នាស្គាល់ apa ខ្ញុំ ? ព្រោះគាត់ ....!» ស៊ាវចាន់
« ព្រោះគេបន្លំធ្វើជាមនុស្សស្រី !» អេលីណា
« បាទ...! គ្មានអ្នកណា ដែលដឹងទេរហូតថ្ងៃគាត់ស្លាប់ទៅហើយ!» ស៊ាវចាន់
« ចុះក្មួយមិនដឹងទេឬ ថា ប៉ា អុីបូ និង ប៉ាក្មួយជាសម្លាញ់និងគ្នា ?» មិត្តអេលីណា សួរតែស៊ាវចាន់ ង៉ក់ ក្បាល
« ខ្ញុំ.. មិនចាំទេ. តែម្តងខ្ញុំធ្លាប់ឃើញរូបពួកគាត់ ក្នុងបន្ទប់សៀវភៅ !» ស៊ាវចាន់ ..
« ប៉ាតូចឯង ជា សិស្ស ប្អូនរបស់អ៊ុំ .. អ៊ុំដឹងថាឯងបហរាកដជាឆ្ងល់ ថា ហេតុអីប៉ាតូចឯងបន្លំធ្វើជាស្រី !» អេលីណា ចាប់ ផ្តើមនិយាយរឿងរ៉ាវ របស់ ឪពុកម្តាយគេ ដែលគេមិនធ្លាប់ដឹងសោះថា ការពិតប៉ាគេជាអ្នកមានជាមហាសេដ្ឋី ..
« លោកតា ? ខ្ញុំមានលោកតា ឬ ?» ស៊ាវចាន់ សួរបញ្ជាក់ ..
« ត្រូវហើយ..! តាំងពីមានរឿងនៅ បហរទេសចិត្ត ផ្ទុះហាងរបស់ ប៉ាឯងមក .. គ្រួសារលោកតាឯងស្អប់ពួកយើងណាស់ .. គាត់ថា ប៉ាអុីបូចង់សម្លាប់ ប៉ាឯង !» អេលីណា
« ថាមិច?» ស៊ាវចាន់ ស្រែកមួយវ៉ាស់
« តែ អ៊ុំនិយាយពិតណា៎ ពួកយើងត្រូវគេ ធ្វើបាប ..វាមានបំណង ចង់ធ្វើអោយត្រកូលទាំង2 វិនាស !» អេលីណា
« តើ... គេ ជាអ្នកណា ? »
« អេដ្រៀន វិចក័រ .. ហើយឯងគឺ ស៊ាវចាន់ វិចក័រ  ! ចៅប្រុស មហាសេដ្ឋីនៅ តំបន់អុឺរ៉ុប !» អេលីណា ទាញស៊ាវចាន់ មកអោបទាំងគេនៅមានអារម្មណ៍មីងមាំង .. គេមិនមែន ក្មេងកំព្រា គេមិនមែនក្មេងនៅផ្ទះជួល តែគេត្រូវជួបជោគវាសនាបែបនេះព្រោះមនុស្សអាក្រក់ ចឹងឬ ?
« ចឹងបង ប្រុស ? ខ្ញុំត្រូវប្រាប់រឿងនេះដល់បងប្រុស !» ស៊ាវចាន់ ស្ទុះវឹងនិងថា ទៅ រក ស៊ាវហ្វុង តែគេ ហែរជាមកលឺ រឿងរ៉ាវ ទាំងអស់មុនហើយ
« ស៊ាវចាន់ ...!» នាយតូចរត់ទៅអោបបងប្រុស និងយំខ្សឹកខ្សួល តែម្តង
« ឈប់យំទៅ ...ទីបំផុតឯងក៍ដឹងរឿងទាំងនេះ » ស៊ាវហ្វុង
« បងមានន័យថា យ៉ាងមិច ?» ស៊ាវចាន់ ងើយមើលមុខបងប្រុស មុននិងក្រឡេកមើលអ្នកដទៃ
« បើអ្នកទាំងអស់គ្នា ដឹងថា គេ ជាអ្នកណា ក៍អាចដឹងពីខ្ញុំដែរ !»
ពិភពលោកដូចក្រលាប់ចាក់សម្រាប់ស៊ាវចាន់យ៉ាងអញ្ចឹងនៅសុខៗ ប្រវត្តិគេក៍បានកកាយឡើង តែអ្វី ដែលគេស្មានមិនដល់ បងប្រុស ដែលគេគិតថាជាបងប្រុសបង្កើតតែវាមិនមែន .. គេជាកូនអ្នកបម្រើ របស់ ប៉ាតូច ស៊ាវចាន់ .. ដែល សុខចិត្តស្លាប់ជំនួស គាត់ ហើយអោយគាត់ បន្លំធ្វើជាមនុស្សស្រី ក្នុងនាមជាគេ ..
« យ៉ាងណាបង នៅតែជាបងឯង.. មិនថាមានរឿងអហវីកើតឡើង បងនិងការពារឯងដោយជីវិត ស៊ាវចាន់ !» ស៊ាវហ្វុង
សម្លេងសើចសប្បាយនៅពេលល្ងាចធ្វើអោយអុីបូ អុីលីងប្លែកចិត្ត តែ ជា លីហ្សា ដែលដូចជាអ្នកបម្រើក្នុងផ្ទះអញ្ចឹង
« អ៊ុំស្រី ផ្លែឈើ ត្រជាក់ៗ!» បន្ទាប់ពីអាហារល្ងាចមក លីហ្សា ដើរតួជា មេផ្ទះល្អ ធ្វើផ្លែឈើ យកចិតហតគ្រប់គ្នា
« នេះញុាំទៅ... អោយកូនរឹងមាំ ហើយល្អចំពោះស្បែក ឯងទៀត !» អេលីណា លើកចាន ដាក់ ផ្លែឈើ អោយនាយតូច ដែលទទួលទាំងញញឹម ..អុីបូ មិនទាន់ យល់ ហេតុការណ៍ក៍បានត្រឹមមើល អ៊ុំស្រីរបស់ខ្លួនខ្លាចគាត់ លេងល្បិចអីអោយស៊ាវចាន់ ..
« អ៊ុំស្រី នេះ .. ជារបស់អ៊ុំតើ !» លីហ្សា
« មិនអីទេ លីហ្សា. ស៊ាវចាន់ មានកូនអោយគេញុាំចុះ!» អេលីណា តបធម្មតា តែក្នុងចិត្តរបស់លីហ្សា បែរជាឆាបឆេះព្រោះតែភ្លើងច្រណែន
( យាយកញ្ចស់នេះកំពុងប្តូរចិត្តទៅរកអាក្មេងសមហរមហើយតើ !) លីហ្សា បានត្រឹម ក្តាប់ដៃដោយកំហឹង និងមើលទី គ្រប់គ្នា ហាក់ រីករាយ ខុសពីគេ ដែលចង់តែយកកាំបិទមកចាក់សម្លាប់ ស៊ាវចាន់ទេ
« អុីលីង .. បងត្រូវទៅកូរ៉េ 1 អាទិត្រ .. ឯងជួយមើលបងថ្លៃឯងផង !» អុីបូ
« បានបងប្រុស !»
« អិយអូនទៅជាមួយផងបានទេ ?» ស៊ាវចាន់ ងាកមកលួងលោមស្វាមីតែវាមិនហានសមហរេចពេលកែវភ្នែកមាំសម្លឹងមក
« ពោះឡើងធំជាងមុខហើយ.. ចង់ដើរហើរឆ្ងាយមិនទេ. .. ជិតដល់ពេលសម្រាលហើយ !» អុីបូ ថាអោយនាយតូចដែលតាមគេរហូត. គេមិនបានធុញតែខ្លាច ប្រពន្ធនឿយហត់ .. ព្រោះអោយដល់ពេលដល់ ក្រុមហ៊ុនដឹងតែដេកលក់រហូត ឯយប់ឡើងក៍ក្រឡុកក្រឆាគេឯងនិងហើយ
« ហឹក .. មិនទៅក៍បាន តែបងឆាប់មកវិញណា៎ !» ស៊ាវចាន់ ផ្តេកខ្លួនលើដើមទ្រូងមាំ ..
« បាទ.. អូនសម្លាញ់ត្រូវថែរក្សាខ្លួនដឹងទេ ?» អុីបូ ខ្សឹបពាក្យផ្អែមល្ហែមជាច្រើនធ្វើអោយស៊ាវចាន់អៀនឡើងមុខក្រហម គេបម្រុងប្រាប់នាយក្រាស់ រឿង គ្រួសារគេហើយតែដោយ អុីបូ ត្រូវធ្វើដំណើរ ស៊ាវចាន់ ក៍ប្រហែលរើស ប្រាប់ពេលក្រោយក៍ថាបាន ..
2 ថ្ងៃកន្លងផុតទៅ..
« ហឹក អុីបូ .. កុំទៅអី !» មុខភូមិគ្រិះខាស្នូវ៉ា បែរជាមានក្មេងប្រុសពោះប៉ោងៗ យំសស្រាក់ ចាប់ដៃស្វាមីជាប់
« បងទៅ តែប៉ុន្មានថ្ងៃទេ ! នេះក្រែងពួកយើងនិយាយគ្នាហើយមិនអញ្ចឹង ?» អុីបូ ជូតទឹកភ្នែកអោយប្រពន្ធដែលងរង៉ក់ដូចកូនក្មេង
« តែអូនមិនចង់នៅឆ្ងាយពីបងទេ !» ស៊ាវចាន់
« តែជាការងារចាំបាច់ពិតមែន ..! បងសន្យាថានិងឆាប់មកវិញ !» អុីបូ លាប្រពនហធចុងក្រោយមុននិង ថើបថ្ងាសទូលាយចាកចេញជាមួយនិង កូនចៅបាត់ទៅ ...
« ហឹក .. អុីបូ !» ស៊ាវចាន់ នៅតែឈរពេបមាត់ យំ មើលស្វាមីចេញទៅបាត់ពីក្រសែភ្នែកហើយ មុននិងគេជូតទឹកភ្នែកស្អាត សារេសម្លៀកបំពាក់ ទាញអាវរងា មកពាក់ពីលើ ..
« អ្នកប្រុស អញ្ជើញ ..!»
« នេះយឺតពេលហើយ ... លឿនឡើង !»