ច្រលំស្នេហ៍លោកម្ចាស់ខាស្នូវ៉ា 🔞(ចប់)

ភាគ4

ភាគ4
រាងតូចក្រឡេកមើលជុំវិញក្នុងកម្មវិធីសុទ្ធតែបណ្តាអ្នកជំនួញនិងអ្នកមានមុខមាត់ទើបគេធ្វើអីមិនបនត្រឹមតែដើរមកលេងខាងក្រៅ
« គួរអោយធុញណាស់នេះគេចង់ធ្វើអី ?» ស៊ាវចាន់ និយាយដោយការមិនពេញចិត្ត តែពេលឃើញ ផ្ទៃមេឃស្រឡះព្រះច័ន្ទមូលក្រឡង់ធ្វើអោយលេចស្នាមញញឹមចេញមក
« អេ? ថ្ងៃនេះជា .....!» ទឹកមុខរាងតូចទៅជាស្លេកមួយរំពេញពេលនឹកឃើញព្រោះរឿងឆ្កួតឡប់គ្រប់យ៉ាងទើបគេមិនបានលេបថ្នាំ ទើបស៊ាវចាន់ លើកជាយរូប ថានិងទៅខាងក្នុងតែបែរជាត្រូវរាំងផ្លូវដោយមនុស្ស មួយក្រុម
« អេ៎ អូនស្រីស្អាត... ទើបមកលើកទីមួយមែនទេ ?» គ្រាន់តែសម្លេងស៊ាវចាន់ស្គាល់ដល់ ក្រយៅតើគេមិនដឹងយ៉ាងមិចថាពួកនេះមិនមែនជាមនុស្សល្អ
« ខ្ញុំជាភ្ញៀវនៅទីនេះ!» ស៊ាវចាន់ និយាយជាភាសា អង់គ្លេសទៅវិញដោយសាគេមិនចេះភាសាជប៉ុននោះទេ
« អីយ៉ា ជាជនជាតិ ទេតើ !» ពួកបុរសនោះអោយសញ្ញាគ្នា ហើយគេក៍ចូលទៅចាប់ទាញដៃរាងតូចភ្លាម
« អេ ពួកលោកធ្វើអី ..! លែង ..! » ស៊ាវចាន់
« បងថា ស្អាតៗ ដូចអូនចឹង បើព្រមតាមសម្រួល ពួកបងនិងថ្នមដៃ !» ពួកគេនិយាយហើយក៍ទាញ សារាំងមួយចេញមក
« ពួកឯងចង់ធ្វើអីយើង ?» ព្រោះតែខ្លួននៅក្នុងទម្រង់មនុស្សស្រីទើបគេកម្រើកខ្លួនពិបាក ហើយក៍ភ័យយ៉ាងខ្លាំង ..ពេលមានដៃមកលូកបំបិទមាត់គេ
« ស៊ូច .. បងកំពុងនាំអូនឡើងឋានសួគ៍ !» ពួកគេសើចសប្បាយដូចបិសាច ហើយក៍ចាក់ថ្នាំ នោះលើ ដើមដៃរាងតូចភ្លាមតែម្តង
ក្នុងកម្មវិធី
អុីបូកំពុងដើររកស៊ាវចាន់ គ្រប់កន្លែងតែដូចមិនឃើញសោះ
« យើងអោយឯងការពារគេ !» អុីបូ សម្លក់ វិនសូ ដែលធ្វើអោយបាត់ ស៊ាវចាន់
« គេក៍ជាអង្គរក្សដែរតើ មិចក៍អោយខ្ញុំតាមមើលគេទៅវិញ ចៅហ្វាយ !» វិនសូ អត់មិនបាននិងតបទៅវិញ តែបាន ត្រូវមួយដៃជំនួស
« ចុះឯងមិនឃើញគេតែងខ្លួនយ៉ាងមិចទេ ?» សម្តីអុីបូ ធ្វើអោយ វិនសូ ង៉ក់ ក្បាល ហើយគេក៍ក្រឡេកឃើញអ្នកបម្រើដែរហុចទឹកក្រូចអោយស៊ាវចាន់
« ហេ៎ ប្អូន ! ឯងមានឃើញនារី ពាក់រ៉ូបក្រហម ខ្ពស់ស្រឡះទេ ?» វិនសូ
« បាទឃើញ ... គាត់ ដើរទៅសួនខាងក្រោយ !» អ្នកបម្រើនិយាយហើយវិនសូ និងអុីបូ ក៍ដើរទៅតាមទិសដែលគេប្រាប់ដូចគ្នា
សួនខាងក្រោយ ..
« លែង .. លែងយើង !» នាយតូចត្រូវចាក់ថ្នាំភ្លាមក៍រាងទន់ជង្គង់រកដួលតែថា ភាពជាអ្នកហាត់ ការពារខ្លួនធ្វើអោយនាយតូចរលាស់ដៃពួកគេចេញនិងតាម ដោយហែកសំពត់ ដ៍វែងនោះចោល
« ជុះ... ប្រហែលថ្នាំធ្វើទុកទើបហែក សំពត់ដោយខ្លួនឯងហើយលោកបង ហាហា !» ពួកបុរសនោះសើចយ៉ាងសប្បាយនិងរកដើរទៅរករាងតូច តែគេបែរជា ធាក់ បុរសនោះភ្លាម ,
ព្រូស
« នាង នេះធម៍ត្រជាក់មិនចង់បានទេ !»
« ធម៍ត្រជាក់ ឪ ឯងមែនទេ .. ថ្ងៃនេះយើងនិងប្រដៅពួកឯងម្តង !» ពេលដែល ល្វែងក្រោមទូលាយហើយនាយតូចមិនបង្អន់យូរចូលទៅ វាយពួកនិងភ្លាមៗ ទាំងរហ័សនិងកម្លាំងខ្លាំងតែម្តង
« អូយ ...! » ប្រុសម្នាក់ ស្រែកដោយចុកចាប់ពេលត្រូវទាត់ចំកន្លែងសំខាន់
« ពួកឯង .. ចាត់ការនាងនេះអោយបាន !» គេស្រែកដោយ កំហឹងពេលឃើញកូនចៅ ចាញ់ក្រោមដៃ មនុស្សស្រីម្នាក់នេះ
« ចូលមកបើពួកឯងចង់ពិការគ្រប់កន្លែង !» នាយតូចតបដោយមានអំនួតនិង វាយពួកនិងបន្តដោយមិនសំចៃដៃតែ មិនប៉ុន្មាននាទីគេក៍មានអារម្មណ៍ថាពិភពលោកនេះក្រឡាប់ចាក់វិលវ៉ល់អស់ទៅហើយ
« មិចមិនខ្លាំងដៃទៀតទៅ !» បុតសម្នាក់ជូតឈាមមាត់ចេញហើយបម្រុងមកក្រសោបកាយតូចដែលត្រេតត្រត តែបែរជាមានរង្វង់ដៃមាំមួយមកក្រសោបជំនួសទៅវិញ
« ចៅហ្វាយ !» នាយតូចហៅ រាងក្រាស់ដោយស្រពិចស្រពិលតែគេមើលឃើញកែវភ្នែកកំណាចនោះច្បាស់ណាស់
« ចាត់ការទីនេះអោយរៀបរយ ហើយយកវាទៅ កន្លែងដែរសមគួរ !» អុីបូ និយាយតែប៉ុនឹង ក៍លើកបីរាងតូចចាកចេញពី សួនខាងក្រោយ ឡើងទៅ បន្ទប់ សណ្ឋាគារវិញ ..
បន្ទប់ធំទូលាយ កំពុងមានមនុស្ស 2 នាក់កំពុងអោបថើបគ្នាដោយភ្លើងតណ្ហា ..
« អឹស.. អាស លោក កុំបឺត ! ឈឺ !» នយតូចកំពុងលុង់ក្នុងអារម្មណ៍ដែលមិនធ្លាប់ កើតឡើងពេលនេះនាយក៍មិនយល់ពីខ្លួនឯងដែរ
« ផ្អែម ... យើងមិននឹកស្មានថា omega ពិតជាទាក់ទាញបែបនេះសោះ !» អុីបូ និយាយចំពេលនាយតូចងើបមក សង្រ្គប់
« ក្តៅ... ក្តៅណាស់ !» ស៊ាវចាន់ អង្អែលលើដើមទ្រូងរឹងមាំ រហូតដល់ ចុះមកខាងក្រោម ក៍ដោះខ្សែ ក្រវ៉ាត់ អ្នកម្ខាងទៀតហើយក៍ រូតឡេវចុះបង្ហាញឃើញភាពជាបុរស ដែលរីកមាឌធំយ៉ាងមិនគួរអោយជឿ
« ហឹក ...!» ស៊ាវចាន់លេបទឹកមាត់បន្តិចហើយក៍លានអណ្តាតលិទ្ធលើភ្នែកចុងដែលមានពណ៍ផ្កាឈូកធ្វើអោយម្ចាស់វា មានអារម្មណ៍ហោះហើរ ស្រូបយកភាពសុខស្រួលនេះ
« ដាក់វា ចូលទៅ !» នាយក្រាស់ បង្គាប់ហើយក៍ឃើញរាងតូចដៀងភ្នែកមើលគេដោយភាពមិនដឹងអីទើបគេចាប់សក់នាយតូចតិចៗ ហើយរុញភាពរឹងមាំនោះចូលទៅក្នុងក្រអូមមាត់តូចដែលហូរហារ ដោយ ទឹកមាត់
« ខឹក ... ខឹក ផាច់ ផាច់ !» នាយតូចគោះលើចង្កេះមាំតិចហាក់ចង់ប្រាប់ថា វា ពិបាកទ្រាំណាស់
« អាស៎ ស្រួលណាស់ !» នាយក្រាស់ ងើយមុខឡើងលើ កន្រ្តាក់នាំភាព អស្ចារ្យចេញពីខ្លួនហើយអោនទៅជញ្ជាក់មាត់ស្តើងអោយលេបគ្រប់យ៉ាងចូល
« ខ្លួនឯង ក្តៅរោលរាលណាស់ !» អុីបូ
« ខ្ញុំកើតអី ... ឯណា ថ្នាំខ្ញុំ !» នាយតូចហាក់នៅដឹងសតិទើបរវើរវាយ
« ឯងត្រូវថ្នាំសម្រើប .. មកចំាយើងជួយ » អុីបូ ទាញរាងតូចអោយដេកចុះហើយ អោនទៅបឺតជញ្ជក់ របស់រាងតូចដែលតូចស្រលឹង
« វា តូចគួរអោយស្រលាញ់ណាស់ !» នាយក្រាស់យកម្រាមមេនិង ម្រាមកណ្តាលវាស់ធ្វើជាកង ប៉ាន់ទមហំនាយតូចធ្វើអោយស៊ាវចាន់ អៀនភ្លាម
« លោក កុំអី ... អាស៎ ... អស៎ ! » នាយតូចហាមគេតែគេមិនស្តាប់ថែមទាំងសាប់លើភាពមានជីវិតនោះលឿនៗ ចំណែកមាត់ ក៍មិនទំនេរ អោនទៅ ជញ្ជាក់ បឺត ត្រា ភាពជាម្ចាស់គ្រប់កន្លែង
« អស៎ អស៎ អាស លឿនជានេះ តិច អា» នាយតូច សុំត្រង់ហើយ រាងក្រាស់ ក៍មិនទុកអោយឧកាស រំលងទើបជួយនាយតូចអោយដល់ត្រើយភ្លាមៗ
« អាស៎ ! ចេញហើយ !» នាយតូច ដង្ហក់ខ្យល់ ហើយ ងើយមើល នាយក្រាស់ ដែលកំពុង លិទ្ធ លើក្បាលពោះគេ ដែលមានតែរបស់ ខាបសរ
« លោក ... អាស៎ ធ្វើអីនិង !» នាយតូចស្រែកយៃ ពេលដែលកន្លែងផ្នែកខាងក្រោម ត្រូវលូកលាន់ដោយម្រាមដៃ
« ម្រាមមួយសោះអីក៍រិត ម្លេះ .. ចង់បាក់ម្រាមយើងទៅហើយ !» នាយក្រាស់ថាបែបនិង តែនៅតែរុញបញ្ជូលម្រាមដៃមួយទៀតចូល ក្នុងកន្លែងមានពណ៍ឈូក ក្រម៉ៅ
« អាស៎ លោក ឈឺ !» នយតូចស្្រែកយំ តែអារម្មណ៍គេក៍ប្រាប់មិនត្រូវពេលមើលមុខរបស់អុីបូក៍ឃើញគេខាំធ្មេញ ហាក់ដូចជា ចង់កម្ចាយអារម្មណ៍ដែរចឹង
« អត់ទេ ... លោកកុំ.. !» នាយតូចភ័យពេលដែលរងក្រាស់ ដកម្រាមដៃចេញហើយបែរជា តម្រង់ ភាពជាបុរសដែលធំហួសមាឌនោះ
« ឯងពង្វក់យើងណាស់ !» អុីបូ ដាក់ តិចៗ ពហរោះតាមរយះម្រាមដៃក៍ដឹងថានាយតូចមិនធ្លាប់ឆ្លងកាត់ឡើយ
« លោក ... សុំទោស !» នាយតូចលើកជើងគងចង្កេះគេជប់ ហើយស្ទុះមកអោយករគេ
« ហឹក ...!» មួយដៃ ចំកញ្ចឹងករធ្វើអោយអ្នកដែលកំពុងនាំនាយតូចទៅឆ្ងាយប្រែជា សន្លប់មិនដឹងអីទៅវិញ
« បិះហើយអាចាន់ ... អើយ ពិបាកណាស់ !» បាយតូច នាំខ្លួនប្រាណដែលននោលគរ ទៅបន្ទប់ទឹកព្រោះតែនាយក្រាស់បានធ្វើអោយគេបញ្ចេញគ្រប់យ៉ាងទើបថ្នាំវារាងសាប .. តែគេនៅតែមិនស្រួលក្នុងខ្លួន
« ទឹកត្រជាក់ ប្រហែលជួយបាន !» នាយតូច បើទឹកយ៉ាងពេញអាងហើយចូលទៅត្រាំក្នុងនោះរហូតលង់លក់ ..