ច្រលំស្នេហ៍លោកម្ចាស់ខាស្នូវ៉ា 🔞(ចប់)

ភាគ17

ភាគ17 : មិនបាច់គោរពបងដល់ថ្នាក់នេះទេ
គេថាជួបនិងបែកនៅកៀកបង្កើយនិងគ្នាទេតែអ្វីដែលមិនសមគួរនោះគេគឺការជួបដោយមានភាពមន្ទិល
ល្ងាច
« សម្រេចថា នាយ..អូនពិតជាប្រពន្ធ បង ?»អុីបូ មើលមុខរាងតូចដែលងើបពីគេងមកទាំងមុីមាំង
« អត់ទេ...ខ្ញុំមិនមែន !» នាយតូចក្រវីក្បាលញាប់តែភ្នែកសម្លក់ហាក់ដូចជាចងគុំនុំយ៉ាងអញ្ជឹង
« សម្រេចថាមែន!?» អុីបូ សួរអោយប្រាកដ ព្រោះគេបាន តេទៅសួរ អុីលីងរួចហើយតែនាងថា មិនបានដឹងអ្វីច្រើនទេបន្ទាប់ពី អុីបូបាននាំនាយតូចទៅអេស្ពាញកាលពី8 ខែមុន
« មិនមែន ... បើខ្ញុំជាប្រពន្ធលោក មិចក៍លោកទុកខ្ញុំចោល .. បើខ្ញុំជាប្រពន្ធលោក ម្លេសលោកគួរតែនៅក្បែរខ្ញុំរយះពេល ខ្ញុំកំពងស្ពាយកូនរបស់លោក !» នាយូចនិយាយទាំងអួលដើមករ ហើយក៍ខឹតទៅចុងគ្រែដើម្បីងើប
« អូនចង់ទៅណា ! នេះនៅមិនចេះស្ងៀមទេទាំងកំពិងមានពោះមានពង់នេះ !» អុីបូ ចាប់បីរាងតីចដែលជា Appa កូនភ្លោះក្នុងពោះ តែ ក៍ជ្រួញចិញ្ចើម
«នេះអូន ញុាំបាយរាប់គ្រាប់អង្ករមែនទេបានជាស្រាលយ៉ាងនេះ !» អុីបូបី នាយតូចមកកាន់តុអាហារហើយ ក៍ដាក់គេអោយអង្គុយលើភ្លៅ
« លោក .....! ខ្ញុំ... ខ្ញុំអាចអង្គុយម្នាក់ឯងបាន !» ថ្ពាល់សរ រលោងទៅជាក្រហមព្រៀង ពេលដែលហេតុការណ៍ធ្លាប់កើតឡើងនៅតុអាហារ លេចឡើងមកទៀត ..

(ហុយ ! លោកនិយាយមិនដឹងរឿងទេ. ឈប់និយយរកហើយញុាំបាយវិញ !)នាយតូចង៉ក់ងរ ហើយក៍បង្វិលខ្លួនញុាំបាយ ក្រោមការអស់សំណើចតិចពី នាយក្រាស់ដែលបន្លំទាំងស្ទាបទាំងអង្អែលសព្វសច់គេទៅហើយ
(លោក ... ខ្ញុំកំពុងញុាំ !)ស៊ាវចាន់ ស្រែកថាអោយគេ ពេលដែលដៃមាំនៅតែប៉ះត្រង់នេះបន្តិចត្រង់នោះបន្តិច
(ក៍ញុាំទៅ .. បងអត់មានហាមឯណា៎ !)អុីបូ
(អ្នកណាទៅញុាំកើតបើលោក ... អឹស .. លោកកុំប៉ះ !)នាយតូចកំពុងស្រែកថាអោយតែក៍ត្រូវថ្ងួចថ្ងួរតិចៗ ពេលម្រាមដៃវែងកំពុង ច្របាច់ ឈ្លីលើចុងឆើរីរបស់ខ្លួនដែលគ្របដណ្តប់ត្រឹមអាសាមី ស ស្តើង
(ញាុំឆ្អែតហើយមែនទេ ?)អុីបូ ខ្សឹបសួរតិចៗ មុនបង្វិលរាងតូចអោយអង្គុយចហរក់គៀវលើគេ
អេលោក .. ចង់ធ្វើអី !)ទោះជាមាត់និយាយបែបនោះតែដៃទាំងគូរបានស្រាក់លើកររបស់នាយក្រាស់បាត់ទៅហើយ
( ចង់ញុាំអូន ! បងឃ្លាន !)អុីបូ
(ចុះអាហារនេះមិចមិនញុាំ ? ខ្ញុំមិនមែន ... អា៎ កុំខាំ ស្រៀវណាស់ !)នាយតូចនិយាយមិនដែលបានចប់ទេព្រោះ ដើមទ្រូងសរ ស្គុះកំពុងត្រូវលុកលុយដោយបបូរមាត់ តោកំណច លេបត្របាក់ទាំងកំរោល
(សិចសុីណាស់ !)នាយក្រាស់ ទាញអាវសាមីនោះចេញពីប្រាណតូចដែលមានរាងរៅ ស្រឡូនសរ ស្អាត
(ថ្នមៗ ណា៎ ខ្ញុំនៅឈឺ !)នាយតូចដឹងថាមិនអាចយកឈ្នះគេបាន ក៍ត្រឹមសុំភាពមេត្តា ពីរាងក្រាស់ប៉ុណ្ណោះ
(បងមិនធានាទេ )
« ស៊ាវចាន់ ... ស៊ាវចាន់ ?»អុីបូបានហៅនាយតូចជាច្រើនដង តែគេហាក់ដូចជាធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ ការគិតអ្វីម្យ៉ាង
« ហា៎ ... លោក លែង !» ស៊ាវចាន់ស្ទុះស្ទារងើបចុះពីភ្លៅមាំតែ ត្រូវបាតដៃទាំងពីត្រកងអោបពោះដែលប៉ោងនោះ
« ទៅណា .. នេះមានអីមែនទេ ? ឬ ថា អូននឹកឃើញរឿងអី ?» អុីបូ
« អត់.. អត់ទេ លែងទៅមនុស្សរោគចិត្ត !»
« អា៎ អា៎ និយាយបែបនេះមានន័យថាធ្លាប់មាន តើជារឿងអី ? ឬ ថា ជារឿងនោះ ? នៅ ទីនេះ ?» អុីបី បញ្ជោះតែទឹកមុខស៊ាវចាន់ទៅជាស្លន់ស្លោរថែមទាំងបែកញើសថែមទៀត
« អត់ទេ .. ឈប់និយាយជាមួយលោកហើយ.. កូនឃ្លាន !» នាយតូចមិនរើ មិនរករឿង នាំខ្លួនខិតមកជិតតុ ចាប់ញុាំអាហារ ដោយកាយវិការធម្មតា ឬ ហៅថា ទម្លាប់ទៅហើយ ...!
« ទៅអេស្ពាញជាមួយបង ! បងត្រូវទៅពិធី មង្គលការ2 ថ្ងៃទៀត !» អុីបូ
« ពិធី មង្គលការ ? របស់អ្នកណា ? ហេតុអីខ្ញុំត្រូវទៅ ?» ស៊ាវចាន់
« ពិធី មង្គល ការរបស់ បង .. និង លីហ្សា » ចប់សម្តីមួយឃ្លានេះ ស្លាបព្រាបានធ្លាក់ពីដៃនាយតួមជាមួយទឹកភ្នែកហូរស្រក់ចុះមក
« ខ្ញុំនិងលែងលះ អោយលោក .. វ៉ាង អុីបូ ខាស្នូវ៉ា !»
2 ថ្ងៃបន្ទាប់
ប្រទេស អេស្ពាញ
ពិធីមង្គលការលំដាប់ប្រទេសមានការចូលរួមពីភ្ញៀវជាច្រើនក្នុងវិហារសាសនា ..
« នេះអុីបូ មិនទាន់មកទៀត ?» ទាំងអេលីណា និង លីហ្សា មិនយល់ទេថា ហេតុអ្វីអុីបូទៅប្រទេសចិន រួមទាំង និយាយថា ការងារប្រញាប់ មិនអាចរង់ចាំដល់ពេល មង្គលការចប់ឡើយ ..
« បងប្រុសប្រហែលកំពុងមកតាមផ្លូវ !» អុីលីង ក្នុងឈុត ពណ៍សរ ស្អាត កំពុង ឈរ រេរា ដូចគ្នា
« នោះ .. អ៊ុំ ស្រី .. គឺ គាត់មកហើយ !» លីហ្សា ចង្អុលទៅក្លោងទ្វារ វិហារ បង្ហាញរាងបុរសសង្ហា ក្នុងឈុតពណ៍ កំពុងដើរចូលមក
« អុីបូ....!» ឪពុក កូនក្រមុំញញឹមឡើងពព្រាយពេលឃើញនាយក្រាស់
« ចាប់ផ្តើមកម្មវិធីទៅ ខ្ញុំមានការប្រញាប់បន្ទាន់ !» អុីបូ និយាយទាំងមុខស្មើរមានតែអុីលីងទេដែលសង្កេតឃើញ ពីភាពខុសប្លែករបស់បងប្រុសគេ តែអននកផ្សេងបែរជាកំពុងរីករាយនិងពីធីមង្គលការនេះទៅវិញ ...
1 ម៉ោងក្រោយមក
« ដល់ពេលដែលត្រីវចុះអុីតាសុីវិលហើយ !» មេធាវីប្រចាំត្រកូលបានទាញក្រដាស2 ចេញមកធ្វើអោយលីហ្សា ដែល ត្រេក អររហូត សុីញ៉េភ្លាមៗ ដោយមិនអានអ្វីខុសពីអុីបូ ដែល មើលក្រដាសទាំង2
« សម្រេចថា អ្នកនាង បានចុះហត្ថលេខាហើយ ?» មេធាវីសួរម្តងទៀតទោះ លីហ្សា ងឿងឆ្ងល់តែក័ង៉ក់ ក្បាល
« រួចអស់ហើយមែនទេ ខ្ញុំនិងបានឆាប់ទៅវិញ !» អុីបូ និយាយហើយក៍ងើបដើរចេញធ្វើអោយភ្ញៀវទាំងអស់មិនពេញចិត្តនិងទង្វើនេះទេ តែសម្រាប់ លីហ្សា គេមិនខ្វល់ឡើយសំខាន់នាងពិតជាបានក្លាយជាលោកស្រីខាស្នូវ៉ា ពិតមែន !
« បងប្រុស !» អុីលីងបានរត់តាមពីក្រោយអុីបូ ហើយក៍មាន លីណូ រត់តាមដូចគ្នា
« បង... ពិតជា!» សម្តីទាំងប៉ុន្មាន ត្រូវហាមម្តងទៀតពីនាយក្រាស់ ហើយគេក៍មើលទៅខាងក្រោយឃើញ គ្រួសារកូនក្រមុំកំពុងជូនដំណើរគេមកកាន់ឡាន
« ចាំអូនផង ..!» លីហ្សា
«.......!» អុីបូ មិននិយាយអ្វីហើយក៍ចូលឡាន បាត់ បន្ទាប់ ក៍មាន លីហ្សា ចូលមកអង្គុយជិតទាំងទឹកមុខញញឹមពព្រាយ ..
« មើលកូនកម្លោះ ដូចត្រូវចាប់បង្ខំ !»
« តែ ក្រែង ប៉ុន្មានខែមុន គេបង្ហាញមុខគូដណ្តឹង ដូចជាមិនមែនស្រីម្នាក់ នេះ »
« ឯងច្រលំទេដឹង !»
« មិនទេ ... ព្រោះម្នាក់នោះស្អាតណាស់ថែមទាំងខ្ពស់ស្រលះ មុខមាត់ ក៍ប្លែក កាលនោះល្បីណាស់ !»
« មែនហ៎ .. ចាំយើងទៅរកមើល .. ប្រហែលល្បីហើយ » ពាក្យខ្សឹបខ្សៀវជាច្រើនបានលឺ ដល់ អេលីណា និងអុីលីង ធ្វើអោយគេបានតែដកដង្ហើមធំ ហើយឡើងឡានមួយទៀតមកតាមពីក្រោយ
ភូមិគ្រិះ ខាស្នូវ៉ា
វ៉ាលី សម្លៀកបំពាក់របស់ត្រូវបានប្រមូលមកដាក់ មុខបន្ទប់មួយទៀតដែលកំពុងមានអ្នកបម្រើជួយប្រមូល
« នេះពួកនាងធ្វើអីនិង?» លីហ្សា ស្រែក ហៅអ្នកបម្រើ តែពួកគេមិនស្តាប់ និងប្រមូលរបស់របរនាងទៀត
« នេះជា បន្ទប់នាង ! » អុីបូ និយាយប្រាប់ ហើយក៍ចង្អុលទៅបន្ទប់តូចខាងមុខ
« ស្អីគេ ? បងមានន័យថា យ៉ាងមិច ? » លីហ្សា ចំហរ មាត់ មិនចង់ជឿ
« ឬ នាងចង់ទៅនៅផ្ទះនាងវិញក៍តាមចិត្ត !» អុីបូ
« មានអីមែនទេ អុីបូ ?» អេលីណា និងអុីលីង ចូលមកភូមិគ្រិះភ្លាមក៍លឺសម្លេង លីហ្សា ស្រែកពេញនិងតែម្តង
« បងមានន័យថា យ៉ាងមិច ? ក្រែងពួកយើងទើបតែរៀបការមិនអញ្ជឹង ?» លីហ្សា និយាយហើយក៍មានរាងតូចកំពុងដើរមកតិចៗ ទាំងអោបពោះ
« អុីបូ ....!»
« អូន ចុះមកធ្វើអី ឬ ថា ឃ្លាន ?» អុីបូ គ្រាន់ឃើញ ស៊ាវចាន់ភ្លាមក៍ទៅគ្រា ត្រកងមកជាប់និងទ្រូង
« ឯង... មិចក៍ឯងនៅទីនេះ !» លីហ្សា ចង្អុលទៅ រាងតូចទាំងញ័រ
« នាងហៅអ្នកណា ឯង !» អុីបូ សង្រឺតធ្មេញ ស្រែកអោយ លីហ្សា
« ស៊ាវចាន់ ? ពិតជា នាយមែន ? ហើយ ?..» អុីលីងដើរទៅជិតនាយតូច ហើយក៍មើលមកពោះប៉ោងខ្ទាតពីអាវ សាមី
« អ្នកនាង តូច !ខានជួនគ្នា យូរហើយ !» ស៊ាវចាន់ ញញឹមដាក់ អុីលីង
« អុីបូ .. នេះមានន័យថា យ៉ាងមិច ? » លីហ្សា
« នេះ ស៊ាវចាន់ ខាស្នូវ៉ា ជាប្រពន្ធខ្ញុំ .. ការពិតខ្ញុំមិនបានចាំទេថា នាងដឹងឬ នៅ តែខ្ញុំចង់ប្រាប់ថា គេ ជាប្រពន្ធខ្ញុំ ហើយក៍កំពុងពពោះទាយាទ ខាស្នូវ៉ាដូចគ្នា !» អុីបូ
« អាយ.... មិនពិត ! មិនពិតទេ អូនទើបបានជាប្រពន្ធបង !» លីហ្សា ស្រែកទាំង បម្តុងចូលទៅទាញនាយតូច តែរូបនាង វែងទើបត្រូវអុីលីង ជាន់ បណ្តាលអោយផ្កាប់មុខពីមុខ ស៊ាវចាន់តែម្តង
« មិនអីទេប្អូនស្រី .. មិនបាច់គោរព បងដល់ថ្នាក់នេះក៍បាន ទោះបងជាប្រពន្ធដើមក៍មិនប្រកាន់ដែរ !» ស៊ាវចាន់ លេងវិញមួយចាស់ដៃ សូម្បីអ្នកបម្រើដែលផ្លាស់ថ្មីក៍មិនសឹងជឿ ជាពិសេស អុីលីងក៍អស់សំណើចតែម្តង
« អាយ.. អ្នកណា គោរពឯង អាក្មេងឆ្កួត » លីហ្សា ទាំងខ្មាសទាំងខឹងតែពេលងើបមកប្រទះកហរសែភ្នែកកំណាចទើបរួញករទៅវិញ
« នេះមានរឿងអី អុីបូ អ៊ុំវង្វេងអស់ហើយ !» អេលីណា
« ដូចដែរប្រាប់ ហើយនាង បើ ហ៊ានតែប៉ះប្រពន្ធកូនយើង ... យើងមានវិធីច្រើនណាស់អោយនាងរស់នៅវេទនា ជាស្លាន់ទៅទៀត !» អុីបូ គ្រា នាយតូចទៅ បន្ទប់អាហារមិនខ្វល់ និងគ្រប់គ្នា ដែលគាំងនិងយល់ ស្របពេលជាមួយគ្នា