ភាគ8
រាងកាយតូចដែលសន្លប់មិនដឹងអីត្រូវបានបីចេញពីផ្ទះដ៍តូចរបស់ខ្លួននៅកណ្តាលយប់ដ៍ស្ងាប់ស្ងាត់ឆឹង
« ចៅហ្វាយ !» វីនសូ មើលទៅរាងតូចក្នុងរង្វង់ដៃ មាំ
« ទៅប្រទេសអេស្ពាញពេលនេះ !» នាយក្រាស់ បញ្ជា ហើយនាំនាយតូចចូលឡាន ភ្លាមៗ
« នេះចៅហ្វាយមិនទៅមើលអ្នកនាងតូចទេ ?» វិនសូរ
« ដូចអ្នកនាងឯង តើអ្នកណាហាម បាន ?» អុីបូ និយាយហើយក៍ដូចការពិតដែលនាយនិយាយព្រោះពេលនេះ អុីលីងកំពុងអង្គុយក្នុងក្លឹបកម្សាន្តទៅវិញទេ
ក្លិប កម្សាន្ត
« អ្នកនាង ... នេះមិនខ្លាចចៅហ្វាយរករឿងទេ ?» លីណូ
« ពេលនេះ ប្រហែលនៅជាមួយស៊ាវចាន់ហើយ ... ឯងគិតទៅមើលថា យើងត្រូវហៅគេបែបណា ? បងប្រុស ? ឬ បងថ្លៃ ? » អុីលីង និយាយហើយ លីណូ ក៍អេះក្បាលមិនយល់ន័យ
« មានន័យថា យ៉ាងមិចអ្នកនាង ?» លីណូ
« ឯងល្ងង់ ឬ ភ្លឺ .. មិនដឹងទេឬ ថាបងប្រុស យើងពេញចិត្តក្មេងម្នាក់នោះ !» អុីលីង លើកជើងគងពាក់ខ្លា ផឹក សាំប៉ាញ និងដៀងភ្នែកមើលទៅក្នុងក្លឹបរាត្រីដែលសំម្បូរដោយមមាចញីជាច្រើន
លើ យន្តហោះ ..
នាយក្រាស់ អង្គុយធ្វើការធម្មតា តែកែវភ្នែកនៅដៀងមើលអ្នកដែលលង់លក់ដូចជាថា មិនព្រមងើបទាល់តែសោះ
« គេងលក់បែបនេះ ... បើអ្នកណាយកទៅណាមិចនិងដឹងទៅ !» អុីបូ ថាហើយក៍ក្រវីក្បាលហួសចិត្តមុននិង សុីញ៉េបញ្ចប់ហើយ ក៍ដើរទៅលើគ្រែ ធំទូលាយនោះ
« ស៊ាវចាន់ ...! » នាយដាស់ រាងតូចតិចៗ ដែលមើលគេ ជ្រួញចិញ្ចើមមិនពេញចិត្តទេ ដែលត្រូវដាស់បែបនេះ
« ហឹម .. សុំគេងបន្តិចទៀតបងប្រុស !» នាយតូចនឹកស្មានថាជា បងប្រុសខ្លួនក៍ប្រែទៅម្ខាងធ្វើអោយអុីបូ លើកចិញ្ចើម
« ងើបឡើង .. បើមិនងើបបងរំលោភអូនម្តងទៀតហើយ !» គ្រាន់ចប់ពាក្យនេះភ្លាម នាយតូចស្វាង ដូចគេជះទឹកងើបមកយ៉ាងលឿន
« លោក ? » នាយតូចបែកភ្នែកធំៗ និងមើលទៅជុំវិញដែលមានសណ្ឋានប្លែក
« ទីនេះជាយន្តហោះផ្ទាល់ខ្លួន របស់គ្រួសារ ខាស្នូវ៉ា !» អុីបូ ឈរ ជ្រែងហោប៉ៅនិយាយនិងមើលទៅរាងតូចដែលអោបភួយយ៉ាងជាប់
« មិចក៍ខ្ញុំមមកនៅទីនេះទៅវិញ ?» ស៊ាវចាន់
« ពួកយើងកំពុងតែទៅអេស្ពាញ ហើយបងដាស់អូនអោយញុាំអាហារ !» អុីបូ ទាញដៃតូចអោយចុះពីគ្រែ
« អាយ.... លោកឯណា ខោខ្ញុំ ?» នាយតូចស្រែយៃ ហើយ ខ្ចឹបជើងចូលគ្នា ពហរោះតែធាតុត្រជាក់ មកប៉ះទើបនាយតូចដឹងថាខ្លួនមិនបានពាក់ខោជើងវែង
« ក៍គ្មាន ... មានតែអាវនិងខោខ្លីនេះហើយវា សមនិងអូនណាស់ !» អុីបូ ញាក់ស្មារបន្តិចហើយក៍មិនទុកអោយស៊ាវចាន់ នៅ និយាយអីក៍លើកបីនាយតូចទៅ កន្លែងញុាំអាហារដោយមិនភ្លេចដាក់អោយអង្គុយនៅលើភ្លៅ
« លោក .. ខ្ញុំអាចអង្គុយកៅអីបាន !» ស៊ាវចាន់ ប្រកែកទាំងអឹមអៀនព្រោះតែត្រូវអង្គុយលើភាពរឹងមាំ ដែលនាយដឹងដល់ ចំហាយក្តៅភាយៗ ធ្វើអោយមុខតូចប្រែជាក្រហម រោលមកដល់ករ
« មិចក៍មុខក្រហម ? ឡើងកម្តៅមែនទេ ?» នាយក្រាស់លូកដៃទៅស្ទាបថ្ពាល់ក្រហមទុំនោះនិងមកស្ទាប់ខ្លួនឯងតែ នាយតូចបែរជាក្រវីក្បាល
« នេះពួកយើងទៅណា?» ស៊ាវចាន់ សួរទៅអុីបូ ពេលនាទីនេះនាយបានឃើញ ថា ផ្ទៃមុខមាំនេះពិតជាសង្ហា និង មានអំណាចខ្លាំងណាស់
« ទៅផ្ទះបងនៅ អេស្ពាញ ព្រោះ អ៊ុំស្រីប្រាប់ថានៅទីនោះមានបញ្ហា !» អុីបូ និយាយផង ដួសអាហារបញ្ចុករាងតូចផងដែលគេព្រមទទួលដោយមិនប្រកែកអ្វីសោះ
« ចុះខ្ញុំ ? ហេតុអីខ្ញុំត្រូវទៅដែរ ?» ស៊ាវចាន់
« គឺ អូនជាគូដណ្តឹងបង !» អុីបូ
« ហា៎ ? លោកច្រលំទេដឹង ?» ស៊ាវចាន់
« សឺត .. គ្មានពាក្យចហរលំសំរាប់ អុីបូ ខាស្នូវ៉ាទេ !» អុីបូ ថើបថ្ពាល់តូចហើយញញឹមពពហរាយឯដៃដែលទំនេរមិនភ្លេចស្ទាបអង្អែលជើងស្រឡូនដែលមិនមានសាច់ក្រណាត់អ្វីមកបិទបាំងឡើយ
« លោក ... នេះលោកលូកលាន់ខ្ញុំទៀតហើយ !» នាយតូចបង្ហាញភាពមិនពេញចិត្តតែគាំងពេលដែលលឺប្រយោគរបស់អុីបូ
« 10 លាន នៅក្នុង វ៉ាលីខោអាវ .. អូនអាចគិតគូរគ្រប់ពេល ហើយពេលណាអស់ក៍ប្រាប់បងបាន !» អុីបូ មិនសុាំញុាំច្រើនតែក៍ចង់សើចពេលដែលមើលទៅ ស៊ាវចាន់ ហាក់ដូចមិនពេញចិត្តអីបន្តិច
« អ្នកណាចូលចិត្តទៅ ... ស្អីក៍លុយ លុយ !» នាយតូចនិយាយតិចៗ តែក៍មិនផុតពីត្រចៀកអុីបូឡើយ
« តែបងចង់អោយ ... អោយតែអូនពេញចិត្ត ..ហើយចាំទៅថាពីពេលនេះទៅអូនជាមនុស្សរបស់ ខាស្នូវ៉ា ជាគូដណ្តឹងរបស់បង !» អុីបូ និយយហើយក៍បន្លំថើបថ្ពាល់នាយតូចខ្សឺតៗ
« លោកនិយាយលេងឬ និយាយមែន ?» ស៊ាវចាន់ងើយមុខមើលទៅអុីបូ
« បងមិនដែលនិយាយលេង !» អុីបូ
« ចុះអ្នកនាង ? គាត់អាចនិងមិនសប្បាយចិត្ត !»
«បងគិតថា នាងអាចនិងចង់ជប់លាងផងក៍ថាបាន ! » អុីបូ
« លោក ! អាចគិតម្តងទៀតបានណា៎ !» ស៊ាវចាន់
« ចុះបើបងមិនចង់គិត !» អុីបូ
« ហុយ ! លោកនិយាយមិនដឹងរឿងទេ. ឈប់និយយរកហើយញុាំបាយវិញ !» នាយតូចង៉ក់ងរ ហើយក៍បង្វិលខ្លួនញុាំបាយ ក្រោមការអស់សំណើចតិចពី នាយក្រាស់ដែលបន្លំទាំងស្ទាបទាំងអង្អែលសព្វសច់គេទៅហើយ
« លោក ... ខ្ញុំកំពុងញុាំ !» ស៊ាវចាន់ ស្រែកថាអោយគេ ពេលដែលដៃមាំនៅតែប៉ះត្រង់នេះបន្តិចត្រង់នោះបន្តិច
« ក៍ញុាំទៅ .. បងអត់មានហាមឯណា៎ !» អុីបូ
« អ្នកណាទៅញុាំកើតបើលោក ... អឹស .. លោកកុំប៉ះ !» នាយតូចកំពុងស្រែកថាអោយតែក៍ត្រូវថ្ងួចថ្ងួរតិចៗ ពេលម្រាមដៃវែងកំពុង ច្របាច់ ឈ្លីលើចិងឆើរីរបស់ខ្លួនដែលគ្របដណ្តប់ត្រឹមអាសាមី ស ស្តើង
« ញាុំឆ្អែតហើយមែនទេ ?» អុីបូ ខ្សឹបសួរតិចៗ មុនបង្វិលរាងតូចអោយអង្គុយចហរក់គៀវលើគេ
« អេលោក .. ចង់ធ្វើអី !» ទោះជាមាត់និុាយបែបនោះតែដៃទាំងគូរបានស្រាក់លើកររបស់នាយក្រាស់បាត់ទៅហើយ
« ចង់ញុាំអូន ! បងឃ្លាន !» អុីបូ
« ចុះអាហារនេះមិចមិនញុាំ ? ខ្ញុំមិនមែន ... អា៎ កុំខាំ ស្រៀវណាស់ !» នាយតូចនិយាយមិនដែលបានចប់ទេព្រោះ ដើមទ្រូងសរ ស្គុះកំពុងត្រូវលុកលុយដោយបបូរមាត់ តោកំណច លេបត្របាក់ទាំងកំរោល
« សិចសុីណាស់ !» នាយក្រាស់ ទាញអាវសាមីនោះចេញពីប្រាណតូចដែលមានរាងរៅ ស្រឡូនសរ ស្អាត
« ថ្នមៗ ណា៎ ខ្ញុំនៅឈឺ !» នាយតូចដឹងថាមិនអាចយកឈ្នះគេបាន ក៍តហរឹមសុំភាពមេត្តា ពីរាងក្រាស់ប៉ុណ្ណោះ
« បងមិនធានាទេ !» នាយក្រាស់និយាយហើយក៍ថើបបំបិទមាត់តូច ចង់ផ្តល់មេរៀនស្នេហ៍ដ៍ផ្អែមល្ហែម តែវា ពិបាកមិនដូចការគិតពេល ដែលនាយក្រាស់ លើកហើបរាងកាយតូចហើយទំលាក់ចុះមកវិញអោយសមជាមួយភាពរឹងមាំដែលកំពុងរង់ចាំ
« អាស.. មនុស្សអាក្រក់ ឈឺ !»តំណក់ទឹកភ្នែកស្រក់ចុះមកពេលដែលត្រូវទាញរាងកាយចូលទៅជិតនិងមានវត្ថុរឹងមាំ ចូលមកក្នុងរាងកាយដោយមិនទាន់បានតាំងស្មារតី
ផ្លាប់ ៗផ្លាប់ ៗ
« អាស.. អឹស សឺត របស់អូនរិតបងណាស់ អស៎ !» រាងក្រាស់ ខាំមាត់សម្រុកពេលដែលមិនអាចទប់អារម្មណ៍បាន និងលើករាងកាយដែលញ័រអស់អោយធ្វើចលានា
« អាស.. អឺស តិចៗ ឈឺ !»
ផ្លាប់ៗ ផ្លាប់ៗ ផ្លាប់ៗ
« ស្រួលណាស់ .. ហេតុអីអូនពង្វក់បងដល់ថ្នាក់នេះ !» រាងក្រាស់ថាអោយមើលទៅផ្ទៃមុនសុិចសុី ដែលខាំម្រាមដៃខ្លួនឯងដូចទាក់ទាញអារម្មណ៍គេខ្លាំងឡើង និងកំពុងរែងចង្កេះមួយក្តាប់នោះនៅលើភ្លៅមាំ
« អាស៎ អាស៎ សឺត កុំខ្លាំងពេក .. !»
YOU ARE READING
ច្រលំស្នេហ៍លោកម្ចាស់ខាស្នូវ៉ា 🔞(ចប់)
Romanceវាជារឿងនឹកស្មានមិនដល់ពេលដែលក្មេងតូចត្រូវការប្រាក់បន្ទាន់ដោះដូរនិងការបន្លំខ្លួនជាស្រីដើម្បីធ្វើជាអង្គរក្សស្រីរបស់ប្អូនស្រីអ្នកមានអំណាចម្នាក់តែគេបែរជាត្រូវទៅនៅក្រោមស្លាបរបស់សាតាន កំណាច ..តែអ្នកដែលត្រូវបង្ខំមិនបានទន់ភ្លន់ដូចគិតឡើយ ពេលដែលគេ ទាំងបំពានដោយ...
