~MİRA~

16. Bölüm

Masal Güven'den

Dikişlerim atılmıştı. Bu süreçte sınavlarım başlamış ve daha çok ders çalışmaya başlamıştım. Biliyomusunuz benim 1 tane daha abim varmış. Adı Bora. Bi  ara evlenmiş sonra boşanmış.
Hala olacakmışım o şirret karı öldürmüş onu. Bu süreçte içime fazlaca kapanmış hatta odamdan gerekmedikçe çıkmıyordum. Sadece yemek yemek için çıkıyordum hatta bazı günlerde öğünlerimi aksatıyodum. Genellikle Arda ve Miran benimle konuşmaya çalışıyor, Rüzgar abim ise beni dışarı çıkarmaya çalışıyordu. Sadece okuldan eve evden okulu gidiyordum ve tam anlamıyla böyleydi. Bora abimde benimle Bi kaç kez konuşmaya çalışmış her sorusunda çakmıştım. Çoğunlukla gece de çalışıyordum. Bu çalışmam tıp falan kazanmak için değildi. Sadece düşünmek istemiyordum. Son zamanlarda karma karışık bişeylerin içindeydik ve ben bunları anlamıyorum ve düşünmek istemiyordum. Artık Bi an önce hazırlandık okula gitmem gerekiyordu.
Bu aralar daha bol giyiniyordum. Gene üzerime siyah sweatshirt ve siyah eşofman (aklıma haşofman demek geldi lqlwhejwır) geçirdim, kulaklığımı da alıp odadan çıktım. Kahvaltı yapmamıştım ve gece geç saate yapmıştım bu nedenle göz altlarım şişti.

Bora abim bizi okula bıraktıktan sonra hemen sınıfa çıkıp ders çalışmaya başlamıştım. Miran benim yanımda oturuyordu.

Edeyat dersinden çıkmıştık. Miran mal mal tahtaya baktığı için tenefüste ona edebiyat anlatmaya başlamıştım. Allah'tan bu okuldaki hoca ders anlatıyordu benim okulunda ders anlatıyordu hoca.

Öyle arasında açlığa artık dayanamadım ve kantibe inmiştim. Genelde kimseyle konuşmadığım için kimsenin yanına gidip oturuyordum. Bu sefer Bi değişiklik yapıp Arda'ların oturduğu masaya ilerliyip oturdum. Masada Miran, Arda, Aras vardı. Benim geldiğime şaşırmışalardı. Onlara birer çikolata almıştım. Konuşmadan onlara verdim. Genelde böyle yapıyordum. Aras'ın yüzündeki o anlamsız üzüntüyü çözememiştim. Etrafıma bakındım. Bana acıyan gözlerle bakan, sinirle bakan ve iğrendirici bakışlarını atıyorlardı. Tostumdan bi kaç ısırık alıp bıraktım. Kilo almak istemiyordum, eğer kilo alırsam beni sevmezlerdi. Aras kaşlarını çatıp bana baktı.

"Masal niye tosunu bıraktın? " diye sorunca yok bişey anlamında omuz siktim.

"Aç ağzını uçak geliyoo" bir çocuğa yemek tediriyprmuş gibi  yapmasına içten Bi gülümsemeyle karşılık verdim.

"Canım yemek yemek isteyor" dedim. Şaşırmışlardı. Bu sefer Arda devam etti.

"Abla hadi ama bak kahvaltı yapmadın ye artık şu yemeyi. Üzülüyorum artık. " dedi. Hayır, üzülmesin, üzülmesinler. Benim onları üzmeye hakkın yoktu ki. Arasın elinden tostu alıp yemeye başladım.

Tostun bitmesine az kalmıştı ama ben yiyemiyordum. Doymuştım ve zorlarsam kusucaktım. Bunu fark etmiş olucakalrkı Aras herkesten önce davranıp tostun kalan kısmını ağzına atmıştı. Savunmasında şuydu "Napim, ziyan mı olsun. İsraf israf. " demişti.

Uzun bir ardan sonra selam. Nasılsınız çikolatalarım. Sizi özledim. Aklıma fikir gelmiyordu. Şimdi gelmeye başladı. Neyse bölüm nasıldı. Sınavlarınız başladım veya bitti mi? Benim haftaya çarşamba günü bitiyo. Bıktım ders çalışmaktan. Bu bölümü mola verdiğim zaman yazdım neyse size iyi geceler çikolatalarım.
Vote ve yorum atmayı unutmayın.

Kelime sayısı : 429