The Bachelor's Maiden

Side Story - The Bachelor's Maiden

Side Story

"Good morning, Mom, Dad." I said and kissed them on the cheeks.

"Good morning, Allison." they said in chorus, but they didn't bother to look at me.

I just sighed. Yeah, I'm used to it. Pero bakit nasasaktan pa rin ako? Tinatak ko na sa isip ko na sa BUSINESS lang umiikot ang mundo nila, na once in a blue moon lang nila kami mapapansin ng kapatid kong si Timothy.

Nalungkot naman ako nang maalala ko ang kapatid ko. It's been a year simula no'ng ipadala siya sa rehabilitation programme. I didn't know the reason why kung bakit siya ipina-rehab, walang nakaka-alam sa 'min.

Masayahin ng kapatid ko, ayaw niyang may nakikita siyang malungkot. Lalo na kung ako ang makita niyang malungkot. Pagmu-mukha-in niyng tanga ang sarili niya, mapangiti lang ako. Kasi we both know na kaming dal'wa lang ang magka-sama hanggang huli dahil parang wala lang naman ang mga magulang namin. Lalo na't nasa ibang bansa sila.

Pero one day, umuwi si Timothy ng malungkot at umiiyak. Blood stains are all over his shirt. I asked him kung bakit may dugo siya damit pero he ignored me at nagkulong sa loob ng kwarto niya. I tried talking to him kahit nasa labas lang ako ng kwarto niya pero hindi niya 'ko pinapansin. One night, nagising ako dahil may naririnig akong mga sigaw, ay nalaman kong sa kwarto ni Timothy nagmumula ang mga sigaw na 'yon kaya bumangon agad ako. Halos wasakin ko na ang pinto dahil sa sobrang panic ko pero buti na lang at naalala kong may duplicate key ang kwarto niya kaya nabuksan ko agad 'yon.

Nadatnan ko siyang nakahiga sa kama niya, binabangungot. Halos maiyak ako habang ginigising ko siya kasi natatakot ako na baka may mangyaring hindi maganda. Nang magising siya, niyakap niya agad ako at umiyak. He kept on saying.. "It's all my fault.. It's all my fault.." that time.

Nang makabalik sila Mom at Dad, I told them everything about my brother. At first, ayaw nilang maniwala dahil nadatnan nilang kumakain sa dining si Tim, pero nang ma-obserbahan nila si Tim, naniwala na sila. Palaging tulala at nagkukulong sa kwarto at halos hindi na nagsasalita.

"Allison, are you listening?"

Napatingin naman ako kay Dad. "I'm sorry, what is it again?" sabi ko.

"I said, you should start your training sa kompanya dahil ikaw na ang magha-handle no'n." sabi ni Dad na ikina-bigla ko.

"What?! No! Akala ko ba, si Timothy ang papalit sa inyo? Dad, I finished fashion designing dahil gusto kong maging fashion designer, hindi maging presidente ng kompanya!" I said.

"Yes, si Timothy dapat. But let me ask you, where is he?" he said.

Huminga ako ng malalim. I can't believe him. Ugh, I hate my parents!

"You sent him on a rehabilitation programme, I know. But I really don't care about business. I don't even know a thing about that!" reklamo ko.

"Allison, it's been two years since you graduated college. Tell me, when did you have a job? Wala, 'di ba?" my dad said.

"But Dad---" hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil sumabat si Mom.

"Okay, let's make a deal." she said kaya tumigil kami pareho ni Dad.

***

"Uhm.. hi. Can I--" hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil sinaraduhan agad niya 'ko ng pinto. Nakita niya agad siguro ang maletang dala-dala ko.

I groaned out of frustration. It's been three days simula no'ng umalis ako sa bahay namin. And until now, wala pa rin akong nahahanap na matitirhan. Dawang gabi na 'kong natutulog ng naka-upo, and I hate it!

Do you know what our deal was? Our deal is, 'pag nabuhay ko ang sarili ko mag-isa for a year, hindi na 'ko ang pagha-handle-in nila ng kompanya namin. I automatically said yes to my Mom that time because I thought, madali lang, mahirap pala.

Nagpatuloy ko sa paghahanap ng tinitirhan, until a convinient store caught my eye. Kuminang naman agad ang mata ko. I'm starving!

I went in at kumuha ng makakain. No'ng babayaran ko na, 'saka ko lang na-realize na I have no more money.

"Miss, bayad mo?" tanong no'ng cashier.

Kinapa-kapa ko 'yong bulsa ko, pero wala na talaga. I was about to speak pero nagulat ako nang may nag-lapag ng pera sa counter. Automatic na napatingin ako sa kanya. He looks.. handsome.

"Ako na magbabayad. Isama mo na 'to." sabi no'ng lalaki tapos nilapag niya 'yong Sting Energy Drink na hawak niya.

After that, I thanked him because of what he did. He winked at me at lumabas na ng convinient store.

Napangiti ako. That guy's so handsome. Oh my goodness.

After eating, naghanap ulit ako ng matitirhan. Pero lahat yata sila, madadamot at sinasaraduhan ako bigla ng pinto. Ugh! They're so rude!

Later on, while walking down the steet, biglang bumuhos ang malakas na ulan. Ugh! I have no umbrella!

Sinipa ko 'yung basurahan na nadaanan ko. I hate this. Mukhang ako na talaga ang magha-handle ng kompanya 'pag nag-retire na si Dad.

"I hate my life." I whispered. Nakakainis talagaaaaaa!

Habang sinisipa-sipa ko 'yong bato, may nakita akong kotseng tumigil sa gilid ko at bumaba ang isang lalaki. Nagulat ako nang hilain niya 'ko at pinasok sa kotse niya kasama ang maleta ko.

"Ano 'ng gagawin mo sa 'kin? Wala akong pera!" sigaw ko nang makapasok siya sa kotse.

Tinanggal niya 'yong jacket na suot nkmiya kaya nakita ko 'yong mukha niya. "You.."

"Yeah, me." sabi niya at inabutan ako ng towel.

Siya 'yong guy kanina sa convinient store!

After naming mag-punas, he started driving and I started talking to him. Hindi naman siya mukhang masungit kaya hindi ako natakot.

"Uhm.. Ano 'ng pangalan mo tsaka, bakit mo 'ko pinasok sa kotse mo? Sa'n tayo pupunta?" nakangiti kong tanong sa kanya.

He smiled, pero hindi siya tumingin sa 'kin. Handsome, amp. "I'm James Alcantara, nakaka-awa ka kasi, ayaw ko namang hayaan ka na lang na naliligo sa ulan. Pupunta tayo sa hotel namin." dire-diretsong sabi niya.

My eyes widened. "Hotel? Ano 'ng gagawin mo sa 'kin?! Ibaba mo 'ko, ngayon din!" sabi ko at hinampas-hampas siya.

"Woah, Miss--Aray!" sabi niya at tinigil sa isang tabi 'yong kotse niya tapos nilingon ako.

"Wala akong gagawing masama sa 'yo! F*ck!" sabi niya at hinimas 'yong braso at mukha niya na nahampas ko.

Nahiya naman ako bigla. Oh my gee, nakakahiya talaga. Hindi nga naman siya masamang tao, Kyle Allison.

"Uhm.. s-sorry. Akala ko kasi..." mahinang sabi ko, sumabat naman siya.

"Miss, wala akong gagawing masama sa 'yo. Mukha ba 'kong rapist, sa gwapo kong 'to?" tanong niya tapos tinuro 'yong mukha niya.

Nanliit naman ang mata ko sa sinabi niya. Conceited guy.

"Kapal. Hahaha! Pero, sorry talaga, ah? Kyle Allison nga pala. Kyle Allison Girlberton." nakangiting sabi ko at nilahad 'yong kamay ko.

He smiled. "James Sandrick Alcantara." sagot niya.

***

It's been a month simula no'ng makilala ko si James. At masasabi kong close na kami. He offered me a job, syempre, pumayag agad ako. Nasabi ko bang nasa Manila kami? Well, nakatira kasi ako dati sa Cebu. Dito raw talaga siya nakatira, may binisita lang daw siyang hotel nila.

Minsan, naguguluhan ako d'yan kay James. He buy me things I need. Kahit hindi ko hinihingi, binibigay niya. Bakit naman ako manghihingi?

He even bought me a shelter! Grabe, noh? Ang yaman niya! Well, tinanggihan ko 'yon ng una. Pero he blackmailed me, kapag hindi ko raw tinanggap 'yon, si-sisante-hin niya 'ko kaya, no choice. Mahirap maghanap ng bagong trabaho.

Nandito kami ngayon sa loob ng office niya. Gusto niya raw kasi ng kadal-dalan. Pumayag naman ako. Medyo nabo-bore rin kasi ako 'pag nasa labas lang ako. Hehehe.

"May siblings ka ba?" tanong niya habang hindi tumitingin sa 'kin. Nay pinipirmahan kasi siyang kuno.

"Meron, isang lalaki. Dal'wa lang kami eh. Ikaw?" sabi ko.

"Two brothers and a sister." sagot niya. Kuminang naman ang mata ko dahil sa sinabi niya.

"May kapatid kang babae?! Ka-edad ko ba or malapit sa edad ko? Pakilala mo 'ko!" masayang sabi ko. Pero nagtaka naman ako nang itigil niya ang ginagawa niya at hinila ako palabas ng building.

Sinakay niya ko sa kotse niya at nag-drive. Hindi ako makadaldal dahil seryoso siyang nakatinginsa daan at mukhang wala siyang balak magsalita. May nasabi ba 'kong mali?

Hanggang sa tumigil kami sa isang... sementeryo?

Pinagbuksan niya 'ko ng pinto at hinawakan ang kamay ko bago kami pumasok do'n. Mayamaya lang, tumigil kami sa paglalakad.

Lizbeth Dennise R. Alcantara

Born: May 23, 20**
Died: August 24, 20**

Kumunot ang noo ko nang mabasa ko 'yong pangalan niya. It sounds... familiar.

"Ate Kyle! Nasa'n si Ate Reljane? 'Ayun 'yong crush ko, oh!" sabi niya.

"Ang pangit naman, Liz! 'Wag mong i-crush ang mga pangit. Dapat kasing gwapo ni Ricky. Hihihi." sabi ko.

"Grabe ka naman, Ate. Pangit talaga? Sige, 'di ko na lang siya crush." sabi niya, ginulo ko na lang 'yong buhok niya.

"Nag-aral ba siya noon sa Alvarez University?" I asked.

Dahan-dahan siyang tumango at tumingin sa 'kin. "Bakit? Do you know her?" tanong niya.

Mabilis akong tumango. "Yes, actually, ka-barkada ko siya. 4th year highschool ako, 2nd year highschool siya. Nagkakilala kami sa isang activity no'n. After I graduated, nawalan na 'ko ng balita sa kanya." sabi ko. "Bakit siya namatay?" malungkot na tanong ko.

"Car accident. Parang 'yong kapatid lang ng Nanay ko." sabi niya.

I held his hand. "Nand'yan lang naman si Liz sa taas. Binabantayan niya kayo. 'Wag ka na malungkot, hindi ako sanay." sabi ko kaya ngumiti siya at hinawakan rin ang kamay ko.

"Kyle, I have a confession to make." sabi niya. Itatanong ko na sana kung ano 'yon pero nagsalita siya bigla.

"I love you." sabi niya kaya napatayo ako. What.. what the?

"'Wag mo 'kong lalayuan, please." sabi niya at tumayo rin.

Naglakad siya palapit sa 'kin, atras naman ako ng atras. Hanggang sa kotse niya na 'yong nasandalan ko. Nilagay niya 'yong dalawa niyang kamay sa gilid ng ulo ko, parang kinukulong niya 'ko.

"Hindi sapat ang pera mo sa pang-araw araw mo, 'di ba?" tanong niya. Kumunot naman ang noo ko. Ano konek? Pero, tumango ako.

"Bubuhayin kita.. In one condition." sabi niya. Ewan ko kung bakit parang natuwa ako no'ng sinabi niyang bubuhayin niya 'ko. Pero, condition?

"Be my girlfriend."

Nanlaki naman ang mata ko sa sinabi niya. Seriously?

I said, "No way."

Then he said, "No can do, Miss. Poof! You're mine." then he kissed me on the lips.

===============================

Cheneeeen! Mawawala kasi ulit ako ng 5 days. Mama ko kaso eh. Sinusulit ang bakasyon.

Follow niyo ko sa twitter - @clairelaloops tsaka si @jazcsanchez

-Claii