How i became a princess

Eenzaam

Amber's wekker was al een uur geleden afgelopen. Ze zat rechtop in haar bed, omgeven door een stapel donzige sierkussens en haar dikke donsdeken. Het laatste was trouwens veel te warm geweest maar Amber vond dat al de overbodige luxe van het bed gecompenseerd moest worden door iets negatief, en ze was gewoon te lui geweest om een nieuw laken te zoeken. Lokken haar dat uit haar vlecht waren ontspant, kleefde aan haar nek. Ze had heel de nacht lichten ronddraaien om een goede houding te vinden. Dat verklaarde niet waarom ze een uur na haar wekker nog steeds onbewogen in dezelfde houding zat. Ze dacht na, ze dacht heel diep na, en dat allemaal 's morgenvroeg. Haar gedachten keerde elke keer terug naar het avondeten. 

Amber had in de keuken kennisgemaakt met nog andere huishoudsters waarvan er eentje nog maar net twintig is geworden. Uiteindelijk werd Suzy weggeroepen. Even later kwam ze terug met de boodschap dat ze Amber moest zoeken. Toen brok het ongemakkelijkste moment in Amber's leven ooit aan. Ze had gedacht dat het een saaiere versie ging zijn van het diner dat ze enkele maanden samen hadden gehad. Maar dit was alles behalve dat. 

Omdat het een warme avond was, hadden ze besloten buiten te eten. Het terras keek uit op een bloemenperkje met daarachter een het bos van de buren. De donker, vierkanten, houten tafel gaf plaats aan zestien personen, vier langs elke zijde. Amber vroeg zich af wie er ooit zo'n grote tafel nodig zou hebben. Haar moeder, Gabe en Louis zaten al en keken allemaal haar kant op toen ze aanschoof. Ze was blij met de cursus "bestek voor dummy's" die ze in de keuken van Suzy gekregen had. Zo wist ze ten minste welke vork ze moest gebruiken. 

Het verschil met het diner in het restaurant zat met in de locatie. Ik het restaurant hadden ze apert gezeten maar er konden nog altijd serveersters langskomen. Hier met de zekerheid dat er niemand ongevraagd zou storen, lieten de twee volwassen zich gaan. Louis en Sophie praatten over verschillende dingen die haar niet interesseerde of dingen die ze niet wilde horen. Ze richtte haar aandacht op Gabe. Hij zag met zijn hoofd gebogen over zijn eten. Amber deed het hetzelfde, hoofd laag en antwoorden met een kort antwoord om vervolgens weer naar haar eten te staren. Zo verliep haar eerste avondmaal.

De rest van de avond had ze zich opgesloten in haar kamer, al is opgesloten niet helemaal het juiste woord. Ze zat op haar kamen alle kastjes en hoekjes te verkennen, wachtend tot iemand zich zorgen om haar ging maken. Maar niemand heeft aangeklopt. Toen het zelfs duidelijk werd dat haar moeder haar geen goede nacht zou komen wensen, besloot ze maar te gaan slapen. Ze kon zich nog herinneren dat ze haar nieuwe bed vervloekt voor zijn zachtheid.

Ze had genoeg van haar zelfmedelijden, Amber rekte zich nog eens goed uit en besloot zich klaar te maken voor een dag die nog verschillende verrassingen in petto voor haar had. Uit haar kast trok ze een topje met een vestje en een simpel jeansshort. Haar bruine haren deed ze in een hoge paardenstaat. En klaar was ze om te gaan ontbijten.

Dwalend door de gangen, hopend dat ze de weg niet weer zou verliezen, zocht ze haar weg. De keuken was sneller gevonden dan ze had gedacht, misschien omdat de enige bron van geluid was. Bij binnenkomst begroette ze iedereen. Suzy vroeg haar of ze niet liever in de eetkamer at. Maar toen ze daar aan toevoegde dat Gabe ook al uit zijn bed was, bleef Amber liever in de veilige keuken. De rest van de dienstmeisjes moesten nog wat klusjes doen. Alleen Suzy bleef over om het ontbijt voor Sophie en Louis voor te bereiden. Omdat Amber nu geen praat gezelschap meer had, besloot ze het maar een poging te doen om Gabe beter te begrijpen, eigenlijk wilde ze hem gewoon graag bespioneren.

Ze wist niet meer wat ze van hem moest denken. Natuurlijk het bleef een verwend, snobistisch kind. Toch was er iets anders. Hij was hier "thuis" waardoor de jas van arrogantie van hem af viel. Hier, dacht Amber, moest hij zich niet voordoen als de perfecte prins die hij eigenlijk was. Althans totdat Amber en haar moeder hier kwam, aan hen moest hij juist bewijzen hoe goed gemanierd hij was en hoe slecht en dom Amber was. Dat gevoel kreeg ze toch elke keer dat hij haar aankeek of tegen haar sprak. 

Zonder die air van perfectie om hen heen, begon ze te zien dat hij ook maar een kind is zoals zij, opgevoed door één ouder die het altijd druk heeft. Het idee dat hij eenzaam was begon meer en meer bij Amber binnen te dringen.Hoe hij in zijn eentje zijn ontbijt aan het eten is, hoe hij gisteren over zijn eten gebogen zat.

Maar misschien beeld ze het zich maar is, misschien probeert ze haar eigen gevoelens op hem te spiegelen, of misschien hoopt ze dat ze met iemand over dit alles kan praten. Ze heeft Emma wel, maar of ze haar een echte vriendin kan noemen, weet ze niet. Diana is aardig, maar ze zal Amber nooit begrijpen. Ruben geeft haar speciale gevoelens, maar ze nog niet de kans gehad om te praten na haar roekeloze actie.

Gabe zou een geweldige vriend kunnen worden, of dat hoopt ze toch. Als hij toch zijn zachtaardige kant zou laten willen zien. Langs de andere kant is ze alleen, wat in de war door de situatie en zou ze morgen hem waarschijnlijk weer het leven zuur willen maken. Met een zucht draaide ze zich van het luik weg. Ze waste haar ontbijt kom af en hielp Suzy nog even. Tot het tijd was dat haar moeder en Louis naar het ontbijt kwamen. Het komst werd aangekondigd door het vertrek van Gabe, waarbij hij even langs de keuken kwam om Suzy te bedanken voor het ontbijt. Amber was blij dat ze toen op dat moment een nieuw pak melk moest zoeken.

Het was Suzy die haar bijna dwong om haar moeder een goede morgen te wensen. Dat deed Amber, ze schuifelde met neergeslagen hoofd door de grote eikendeur. Ze kuchte even om de aandacht van de twee tortelduifjes te trekken. 'Goeden morgen,' fluisterde ze. 'Morgen, Amber, fijn geslapen? Gisteren ben ik nog bij je langs geweest maar je sliep al als een roosje,' begroette haar moeder Amber terug. Er verscheen spontaan een lach op Amber's gezicht. Sophie was haar wel een fijne nacht komen wensen. Amber stond op het punt de deur weer zo snel mogelijk achter zich dicht te trekken maar er kwam nog een zin die de haartje op haar armen recht deed staan.

'Amber, als je klaar bent, ga dan even langs Gabe,' stelde Louis voor. De lach bevroor op haar gezicht en ze wist niet hoe ze zo snel mogelijk zich kom omdraaien. Zonder het zelf door te brengen stond ze bovenaan de trap van de eerste verdieping. Wat moest ze doen? Naar links gaan en de dag op haar kamer doorbrengen of rechtdoor naar Gabe's kamer gaan? Haar kamer was de veiligste optie, maar het was ook de saaiste.

Voor de deur van Gabe bleef ze staan. Had ze wel de juiste keuze gemaakt? Eenmaal dat ze op de deur zou kloppen zou het te laat zijn om nog van gedachte te veranderen. De kans op te kloppen heeft ze nooit gekregen. De deur ging open en Gabe, die bezig was met zijn horloge aan te doen, botste tegen haar aan. Amber struikelde achterruit maar wist haar evenwicht te bewaren. Gabe daar in tegen moest steun bij de muur van de gang zoeken terwijl  hij over zijn enkel wreef.

'Geweldig, dit wordt nog een lange dag,' zuchtte hij. Nadat Amber niet reageerde vervolgde hij: 'Ik hoop dat je goed gegeten heb, want we gaan vandaag veel plezier maken.' 

-------------------------------------------------

Hoi mij trouwe lezers

Ik weet het, ik ben een vreselijke updateter. Hopelijk verander die slechte gewoonte van me deze vakantie want ik zit heel de vakantie thuis en ik heb mezelf belooft om te schrijven. Dus hopen dat ik deze belofte niet breek :-s.

Verder hoop ik dat op school alles meezat en jullie nog een spetterende vakantie hebben :-D!!!

Nogmaals sorry Little Lightningthief ;-)