How i became a princess

Make over

Dank julie voor al de votes en de leuke comments :-). Ze maken mijn dagen top dus blijf zeker comment en voten. ;-)

veel leespleizer!!!!!!!

---------------------------------------------------

Amber schrok wakker van de voordeur van hun appartement die hard dicht werd geslagen. Haar hoofd bonkte als ze probeerde rond te kijken en het leek wel alsof iemand de lampen had vervangen door sterren. Dus omdat ze toch niet kon zien wat dat geluid had gemaakt, liet ze zichzelf weer in de zetel zakken. 'Hé, slaapkop, kan je komen helpen,' riep Sofie die met twee overvolle winkeltassen in haar armen stond. Amber deed een poging om op te staan maar voor ze nog maar recht kon gaan zitten, bracht de zwaartekracht haar terug naar beneden. 'Je hebt duidelijk te veel gedronken,' mompelde Sofie. Amber probeerde tevergeefs zich de vorige avond te herinneren. Ze was naar Emma gegaan, ze hadden voor haar een outfit uitgezocht, waren naar het kampvuur gegaan, daar had ze wat gedanst totdat Vincent op haar afkwam. En wat was er daarna gebeurd? Na nog een keer te proberen raakte amber recht. 'Moet ik wat eten voor je maken?' Vroeg Sofie terwijl ze een pot choco in de kast stopte. Alleen al aan de gedachten van eten keerde Amber's maag zich om. 'Nee, dankje maar hoe kom ik op de bank terecht?' Amber nam nu ook iets uit de boodschappentas en zetten het in de kast. Sofie die de ijskast aan het inladen was geweest, stond recht en keek amber bestraffend aan. 'Emma kwam hier om vier uur aan. Jij kon niet meer op je benen staan en je brabbelde onverstaanbare dingen. Emma zei dat je te veel ophad en dat je met Vincent hebt gekust.' Amber stond aan de grond genageld. Ze was al wel eens veel zatter geweest maar Vincent kussen, ging echt te ver. Ze voelde zich meteen schuldig tegenover Dana. 'O,nee. Ik moet Dana bellen.' Amber liep uit de keuken op zoek naar haar broek van gisteren avond. Amber viste haar gsm uit de achterzak van haar broek. Dana had al twee keer gebeld en Emma had al twaalf sms'jes gestuurd. Snel toetste amber Dana's nummer is. Na een paar keer over te gaan, sprong hij op voicemail. 'Dana, echt sorry,sorry, sorry. Ik weet niet wat me bezielde. Oké ik geef toe dat ik wat te veel op had maar ik zou nooit mijn lippen op de zijne drukken. Ik begrijp dat je boos bent maar bel me alsjeblieft zo snel mogelijk terug.'

'Trouwens je hebt straf.' Sofie was bezig met de afwas toen amber weer de keuken binnenkwam. 'Ik had ook niets anders gedacht,' zei amber met een lach. Ze wilde de schade zo goed mogelijk beperken. Ze zou deze avond zeker niet weer weg mogen dat stond vast. 'Als eerste, jij blijft deze avond thuis en ik ben nog aan het twijfelen of je volgende week mag gaan. De uitnodiging voor deze avond staat nog steeds open. Ik wil straks wel een antwoord hebben.' Amber wist genoeg. Als ze nog kans wilde maken om naar het volgende kampvuur te gaan dan moest nu iets groot terug doen. Maar wil ik hem wel ontmoeten, spookte door amber's hoofd. Misschien kon ze maar beter eerst in de douche gaan. De geur van rook zat ik haar haar en kleding. De harde water druppels deden pijn aan haar hoofd dat nog steeds op springen stond. Amber douchte snel omdat na vijf minuten het water oftewel heel warm oftewel heel koud zou worden. Soms bleef ze wel eens staan om gokken wat het dan werd. Zo had ze zich al eens verbrand. Op weg naar haar kamer ontweek ze haar spiegelbeeld. Er zou nu toch niets goed te zien zijn. Op haar kamer ging ze met haar hoofd in het kussen zitten. Dan kon ze de geur van waspoeder ruiken en de versleten kamer rond haar niet zien. Het was haar manier van tot rust komen. Als ze meeging met haar moeder zou ze super blij zijn en mocht amber naar het volgende kampvuur maar als ze niet mee ging zou haar moeder teleurgesteld zijn en was er nog maar een kleine kans dat ze naar het kampvuur mocht. Amber wilde niet mee met haar moeder. Ze voelde zich er nog niet klaar voor. Maar langs de andere kant: ze was wel nieuwsgierig naar de man waar haar moeder al een tijdje iets mee had.

Er werd op Amber's deur geklopt. Na het korte klopje kwam Sofie binnen. Ze had haar mond nog niet eens open gedaan toen Amber zei: 'het is goed. Ik ga mee.' Sofie kon wel een vreugde dansje doen. Eindelijk had ze de kans om weer een gezin te vormen. Als Amber tenminste meewerkte. 'Kom, dan gaan we wat kleding en make-up kopen. Want het is nodig,' zei Sofie nadat ze een blik op het wrak dat Amber werd genoemd, had geworpen. Ze trok de koppige Amber uit bed. 'En je gaat het leuk vinden.'

Ze hadden al drie kledingwinkels afgespeurd maar nergens hadden ze de geschikte outfit gevonden. De ene keer was het niet de juiste kleur, dan was de vorm weer niet goed, of amber's maat zat er niet meer tussen. In een leuk kringloopwinkeltje trok amber Sofie binnen. Sofie verwachte hier geen goede jurk te vinden. Hij moest immers klasse uitstralen en voor Amber moest hij zowat van klasse barsten als je haar wat wilde geven. Terwijl amber een kledingrek met oude kleding indook, snuffelde Sofie wat in de doos met lp's. 'Mama, kom kijken. Deze ga je geweldig vinden.' Hoorde Sofie van de achterkant van de winkel komen. Ze baande zich een weg tussen kapotte rommel en vond Amber in een wit jurkje bij de kleedhokjes. Amber had gelijk gehad. Deze jurk stond geweldig bij haar. Het bovenstukje was van een doorzichtige stof gemaakt waar witte bloemetjes opgenaaid waren, hij haar taille zat er een dun, wit riempje en de rok bestond uit twee lagen waarvan de bovenste tien centimeter korter was dan de onderste. Er was nauwelijks slijtage te zien.

Amber werd hard in de stoel die Sofie voor de spiegel had gezet, geduwd. 'Niet bewegen anders moet ik je vastbinden,' grapte Sofie. Amber lachte zachtjes uit beleefdheid maar wilde weer liever gaan slapen. Amber zag hoe Sofie al hun opmaak producten voor haar uitstalde. Ze was wel gewoon make-up te dragen maar hiertussen lagen martelwerktuigen die Amber liever niet bij haar gezicht had. Ze probeerde zo stil mogelijk te zitten toen Sofie wat eyeliner, mascara, oogschaduw en roze lippenstift aanbracht. Wat ze er vervolgens weer af veegde om het opnieuw met andere kleuren te doen. Amber werd misselijk van de geur en het stof dat door de badkamer vloog. 'Nog een klein beetje rouge en dan ben ik klaar,' zei Sofie tot opluchting van Amber. Helaas, was ze klaar met de make-up maar nog lang niet met Amber's haar. Amber begon een zeer zitvlak te krijgen toen Sofie het laatste speldje in Amber's haar stak. Het kapsel bestond uit wat lossen lokken die krullend rond haar gezicht vielen en het overige haar was laag opgestoken. Het beviel haar wel. Na een uurtje van Sofie zelf ook klaar en stond ze te popelen om te vertrekken. 'De taxi is er over een paar minuutjes,' zei ze enthousiast. Kon ze dat wel betalen, vroeg Amber zich af. Waarom konden ze niet gewoon met de bus. Voordat Amber er verder over na kon denken klonk er een toeter van op straat. 'Hij is er.' Sofie sprong zowat in de lucht. Wie was hier nu het klein kind?