İSYANCILAR

A▪︎B 2. Bölüm

Bölümü Sir-Dav 'a ithaf ediyorum 💜

.

"Oğlum alt tarafı takım ismi ne olsun dedim, ne uzattınız?" dedi  Aytunç isyankar bir şekilde.

Dickord üzerinden takım için seçtiği kişilerle konuşuyordu bir saattir Aytunç.  Yarım saattir takım ismi bulmaya çalışıyorlardı. Yusuf, Fırat, iki hafta önce yeni arkadaşları Ezgi ve iki editörü görüntülü konuşup takım adı üzerinden tartışıyorlardı.

Batuhan ise henüz toplantıya katılamamıştı işi olduğu için. Yusuf'a beş dakika sonra katılacağım diye mesaj atmıştı az önce.

O sıra ekrana bir kare daha eklendiğinde Batuhan sonunda katılmıştı. Ama boş sandalyeden başka bir şey gözükmüyordu.

"Çocuk gözükmüyor oğlum." dedi Can.

"Geliyorum!" Batuhan'ın arka plandan sesi gelirken, Aytunç duyduğu ince sesle gülümsedi. Minik diye seslendiği çocuğun farklı aurası yüzünden dikkatini hep üstünde tutuyordu Artunç. İki haftadır tanıdığı çocuğu sinirlendirmekten haz alıyordu.  Kaşlarını çatarak ya Aytunç abi diye bağırması sırıtmasına neden oluyordu.

Yüksek bir ses geldiğinde, "Lan o neydi!" Yusuf endişeyle bağırdı.

"Batuhan iyi misin kardeşim. " dedi Fatih. Düşme sesi gelmişti; eşyaydı sanırım.

Batuhan'ın kendisi gözükmese de yan taraftab kolunu uzatıp baş parmağını gösterdi. "İyiyim abiler." dedi.

O sıra Aytunç'un kapısı çaldığı için ayaklanıp kapıya gitti. Batuhan işini halletmiş yerine geçmişti.

Geniş olan sweatshirtün şapkasını başını takmış, anlına dökülen  saçı ile tatlı bir görüntü sergilerken ondan büyük olan gençler gülümseyerek ona bakıyordu. 

Grubun neşe kaynağı olarak görünmeye başlayan Batuhan ile uğraşmayı kendilerine huy edinmişlerdi.

"Ne oldu lan demin?" dedi Fırat.

"Kitaplarımı devirdim ya, ayağım sızlıyor hâlâ." dedi. Üzgün çıkan sesle Fırat küçük bir bebeğe bakar gibi baktı Batuhan'a.

"Oğlum bu çocuk yanımda olsa yanaklarını sıkmaktan bırakamam he." dedi Can dalgınlıkla.

Batuhan gözlerini kısıp ellerini yanaklarına bastırıp. " Yanaklarıma işkence etmene izin vermem." dedi.

"Yoo yan yana gelelim, ilk işim bu olacak.  Gelecek ay buraya gelmiyor musun sen?" dedi.

"Ben değil sadece, ailemle geliyoruz. " Yakın akrabalarının düğünü vardı. Normalde Batuhan gelmezdi fakat İstanbul'da takım arkadaşları vardı. Daha doğrusu hayranı olduğu Aytunç vardı.  Sadece onu görmek istiyordu.

Bunu aklına getirdikçe kalbi anlamadığı şekilde hızlanırken aklına o derin duyguları getirmekten korkuyor  sadece hayranlık diye üstünü kapatıyordu.

Aytunç'ta sonunda yerine geçtiğinde Batuhan onu görmesi ile sırıtmasını büyüttü.  "Sonunda minik ekranda gözükmüş." dedi Aytunç renkli çocuğa gülümseyerek.

"Bensiz takım ismi bulmaya başlamışsınız bile, fikrim merak edilmiyormuş, üzdünüz." dedi sahte sitemkar tavırla.

"Hele miniğe bak. Bugün de grubun her konuya isyan edesi tutmuş ." dedi Aytunç. Masanın üstündeki pizza kutusunu açarken.

"Ya abi!" Batuhan'ın ani bağırması ile irkilen genç adam başını kaldırıp çatık kaşlarla, "Ne bağırıyorsun manyak çocuk!" dedi.

"Yaptığın ayıp değil mi! Kahpelik, hainlik değil mi! Utanma hiç mi yok sende..." saymaya devam ederken diğerleri olayı kavramaya çalışıyordu.