KALPTEKİ SİYAH NOKTA (TAMAMLANDI, DÜZENLENİYOR)

1.Bölüm: YENİ KOMŞU

Merhaba! Bu benim ilk kurgum. Ama senin bana bir şans vereceğine eminim. Benim bu kitabı yazdığım tarih: 24.12.2022 Peki sen ne zaman okuyorsun?

Başladığınız tarihi buraya alalım.

Hepinize iyi okumalar! Booooll yorum ve oy atmayı unutmayın!!

Şarkılar:
Kaş II- Yüzyüzeyken Konuşuruz
Sweater Weather - The Neighbourhood

1.Bölüm:YENİ KOMŞU

"Bir sokakta sevdiğiniz biri yaşadığı zaman, orası bir dünya olur."
~Lawrence Durrellben

...

"Babacığım ben gelmesem de olur. Hem benim ne işim var? Siz gidin annemle tanışın işte."

"Olmaz öyle kızım, ayıp olur insanlara." Babam sırtımı sıvazlayıp ilerlemem için bekledi. Kurtuluşum yoktu, mecbur tanışacaktım yeni komşularımızla. Bana göre babamın komşu dediği kişiler komşumuz bile sayılmazdı. Komşu dediğin kişiyle aynı apartmanda yaşaman gerekirdi ve bu bizim yaşadığımız apartmanda mümkün değildi çünkü apartmanın tüm daireleri bize aitti ve babam apartmandaki diğer daireleri ısrarla satmıyordu. Çünkü babam büyük bir aile apartmanı kurmak istiyordu. O yüzden üç katlı küçük apartmanımızın çoğu dairesi boştu.

Her neyse konumuza dönecek olursak babamın komşumuz olduklarını iddia ettiği insanlar, bizim apartmana değil bizim apartmanımızın yanındaki uzun zamandır boş olan müstakil eve taşınmışlardı. Annemlerin konuşmalarından anladığım kadarıyla evimizin yanındaki epeydir boş olan eve taşınan kadın eşinden boşanmış ve iki oğluyla birlikte buraya taşınmıştı. Boşanma sebebini ise bilmiyorduk.                              

Bahçeye çıkmamızla annemle karşılaşmamız bir olmuştu. Annemin yüzünde güller açıyordu. Yeni komşularımız için heyecanlı olmalıydı. Hiçbir zaman annemin komşu sevdasını anlayamayacaktım sanırım. 
Annem bizi görmesiyle birlikte önden giderek yeni komşularımızın yanına doğru yürümeye başladı.

"Merhabalar!" diye gülümseyerek konuşmaya başladı annem. "Ben Ayten." İşaret parmağıyla evimizin olduğu yönü gösterdi. "Şuradaki apartmanda oturuyoruz." Tokalaşmak için elini uzattı kadına.

"Merhaba. Hale ben de," dedi hemen hemen annemle aynı yaşlarda duran kadın. "Bu arkamdaki iki delikanlı da benim oğullarım." Küçük olanı gösterdi. "Küçük oğlum Mete." Benden birkaç yaş büyük gösteren, Hale Hanım'ın diğer oğlu olduğunu düşündüğüm çocuk Hale Hanım'ın devam etmesini beklemeden söze girdi.

"Meriç ben. Tanıştığımıza memnun oldum. İyi günler hepinize," diyerek arkasını dönüp eve girdi. Neden kaçar gibi eve gittiğini düşünürken ismi zihnimde acı verici bir his bıraktı. İsmi tanıdık geliyordu. İsmi bana garip bir şekilde sanki daha önce gördüğüm ve sonu hüzünle bitmiş bir rüyayı tekrar yaşıyormuşum gibi hissediyordu.

Adı Meriç olduğunu öğrendiğim çocuğun gitmesini umursamadan babam da daldı konuşmaya.

"Merhabalar efendim! Ayten'in eşiyim ben de adım Hasan. Tanıştığımıza memnun oldum." Babam da annem de güler yüzlü, cana yakın insanlardı. Onlar selamlaşıp konuşurken ben bugün tamamlamam gereken ders programda nerelerin kaldığını hesaplıyordum.