Süveyda'ydım ben 19 yaşında, tek hedefi üniversite sınavında ilk 3'e girmek olan o kızdım. Sırf bunun için mezuna kalmıştım. Ailem öz ailem değildi. Öz ailem beni terk etmişti ve onları merak etmiyordum. Ta ki karşıma garip, tehditkar notlar çıkana...
Merhabalar efendim! Nasılız bugün? Beni soracak olursanız ben iyiyim çünkü Kalpteki Siyah Nokta'yı yazarken kafamdaki düşünceleri atıyorum, normal hayatımdan uzaklaşıyorum, başka bir evrene geçiyorum sanki kafamda sadece onlar oluyor. Tamam diyorum şimdi ait olduğum, olmam gereken yerdeyim. Neden mi? Çünkü karakterlerimizin benim için ayrı bir yeri var. Hepsinde kendimden bir şeyler buluyorum. Onları yazarken yeri geliyor gülüyorum yeri geliyor kıyamam ki ben sana diyorum. Hepsinin elimden geldiğince yaşanmışlıklarını duygularını düşünerek sizlere yansıtmaya çalışarak yazmaya çalışıyorum yazarken. Umarım duyguları size geçirebiliyorumdur. Siz de onlarda kendinizden bir şeyler bulabiliyorsanız ne mutlu bana. Her yeni bölümü yazmaya geldiğimde okunma sayılarının arttığını görüyorum ve bu beni tarif edilemez derecede mutlu ediyor. O artışı görünce diyorum ki bugün de büyüdük yarın da büyüyeceğiz ve sonraki gün de... Bu aralar okunmamızın artış hızı eskisine göre daha hızlı arttığı için ayrı bir mutluyum. Hepinize destekleriniz için çok çok çok teşekkür ediyorum. Hepinizi tanımasam da çok sevdiğimi bilin. Hepinizin yeri ben de aynı karakterlerimiz gibi ayrı. Karakterlerimiz diyorum çünkü onların hepimizden bir parça taşıdığına inanıyorum. Okurken oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınnn!! Bölüm sonunda görüşürüz. Bolca ve çokça öpücük.
Şarkılarımız: Cem Kısmet-Pilli Bebek- Kızım Cem Kısmet-Pilli Bebek- Haram Geceler Mabel Matiz-Öyle Kolaysa Yüzyüzeyken Konuşuruz- Ölsem Yeridir Mehmet Erdem-Acıyı Sevmek Olur mu Leyla The Band-Yokluğunda
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7.Bölüm: İTİRAF
"Görücü usulü bir aşk istiyorum. Gördükçe göresim gelsin, görmeyince ölesim." ~İlhan Berk
...
Kapıyı ikinci kez çaldım. Yine açılmadı. Azıcık kafanı kullan Süveyda! Meriç'e takılı kalan beynini topla artık! Yok işte Meriç'i aklımdan çıkarmadıkça kendime gelemiyordum. Kafamın içinde kendimle yaptığım bir içsel savaşın ortasındayken savaşıma ablamın sesiyle küçük bir ara verdim.
"Kuşum belki evde değillerdir. Anahtarın var mı?" Doğru ya benim salak kafam Meriç'te takılı kaldığı için beyin fonksiyonlarım işlevini yitirip annemin ve babamın bu saatte işte olduğunu bile unutmuştu.
"Doğru ya! Unuttum ben," dedim oldukça neşeli gibi göstermeye çalıştığım sesimle. Çantamın içindeki anahtarı çıkarıp kapıya takmaya çalıştım ama elim titriyordu. Bir türlü takamayınca fısıldamaya başladım. "Girsene, gir!" Gözümden bir damla yaş aktı.
Ablam bir bana bir elime bakarken elimden anahtarı almak için elini uzattı. "Birtanem ver anahtarı bana, ben açayım istersen," dedi ve anahtarı elimden alıp kapıyı açtı, açtıktan sonra anahtarı kapının deliğinden çıkarıp elime verdi. Anahtarı çantama atıp eve girdim. Ablam da içeri girince kapıyı kapattım. Odama doğru ilerlemeye başladım.
