Süveyda'ydım ben 19 yaşında, tek hedefi üniversite sınavında ilk 3'e girmek olan o kızdım. Sırf bunun için mezuna kalmıştım. Ailem öz ailem değildi. Öz ailem beni terk etmişti ve onları merak etmiyordum. Ta ki karşıma garip, tehditkar notlar çıkana...
Helloooooo!! Nabersiniz?? Bu bölüm hem biraz üzücü hem de bazı yerlerde Süveyda'ya işte benim kızım diyeceğinizi düşündüğüm bir bölüm. Siz bölümü oylayıp bölüm boyunca yorumlara tepkilerinizi yazarsınız değil mi? Sizi daha fazla bekletmeden bölümle baş başa bırakıyorum. İyi okumalar!!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6.Bölüm: GERÇEKLEŞEN HAYAL
"Aklım mı... O yüzsüz misali hep sende kalıyor." ~Cemal Süreyya
...
O sade ama büyük olan siyah kapının arkasından sesler geliyordu. Heyecanla bağıran bir kızın sesi geliyordu. Beni tehdit ettikten sonra eve geleceğimi bilmiyormuş gibi sevinmeleri çok şekerdi!
Kapının önünde olduğunu düşündüğüm, sesi oldukça keyifli çıkan kız "Ay geldi! Kapıyı ben açacağım, Hacer abla!" diye bağırıyordu. Beni 'kapıyı ben açacağım' diye bağıracak kadar heyecanla bekliyorlarsa neden silahla vurdurtmuştu bu manyaklar?
Çünkü senin de dediğin gibi manyaklar bence. Ayakta dikilip durmaktan ağaç olma evresine bağlanmak üzereydim ve yeniden dikilen dikişlerim sızlıyordu. Hastanede dikişlerimi yeniden diktiklerinde lokal anestezi yaptıkları ve ağrı kesici verdikleri için mi canım oradayken hiç yanmamıştı da şimdi bu kadar fazla yanıyordu çözememiştim. Eve gidince annemlere çaktırmamak şimdiden çok zor olacağa benziyordu. En iyisi bu haftalığına annemlerin katına olabildiğince az inip kendi teraslı dairemde kalmaktı.
Ben düşüncelerimle boğuşurken sonunda kapıyı açmayı başarabilmişlerdi. Ev bu kadar büyük olunca iki saat kapıda beklemek zorunda kalıyordunuz ama benimki gibi bir apartman dairesi sahibinin kapıyı açmasını bekliyorsanız eğer üst kattaysam sadece bir merdiven iniyordum ve sizi hiç bekletmeden kapı hop açılıyordu. Benim evim dubleksti yani iki katlıydı ama bu evin katlarını ve büyüklüğünü dikişlerim izin vermediği için henüz hesaplayamamıştım. Devasa bir şeydi.
"Süveyda gelmişsin ablacım." Bu konuşan sesin sahibi içerde heyecanlı heyecanlı bağıran kızla aynıydıydı. Ve bana aşırı sıkı bir şekilde boğarcasına sarılıyordu.
Buna mı takıldın Süveyda 'ablacım' dedi. Duymadın heralde.
Doğru ya. Ben atladım orayı. Hep bir ablam olsun istemiştim ve şu anda eğer dediğini yanlış duymadıysam yıllardır varlığını merak ettiğim kardeşim, ablam bana sarılıyordu. Ama yine de beni amaç ben olmasam bile Meriç'i vurdurtacaklarını unutmadığımdan takındığım alaycı tavrımdan taviz vermedim ve dudaklarımı araladım.
