Süveyda'ydım ben 19 yaşında, tek hedefi üniversite sınavında ilk 3'e girmek olan o kızdım. Sırf bunun için mezuna kalmıştım. Ailem öz ailem değildi. Öz ailem beni terk etmişti ve onları merak etmiyordum. Ta ki karşıma garip, tehditkar notlar çıkana...
Yepyeni bir bölümden merhabaaa!! Bu bölümü erken attım çünkü hafta sonu işlerim olacak ve sizi bir haftalığına bölümsüz bırakmaktansa erken atmayı seçtim. Lütfen şu yıldıza basıp bölümü oylamayı unutmayın. Her yıldız ve yorum benim için gülümseme sebebi. Hepinize iyi okumalaar!!
Şarkılar: Yeter Ki- Tuğkan Fasıla- Hemsaye Pusulam Rüzgar- Melike Şahin, Mert Demir
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
21.Bölüm: SON ÇAĞRI
"Yorma kendini. Bırak hayatına eşlik etmek isteyenler, seninle gelsin." ~Charles Bukowski
...
"Meriç, lütfen sana yalvarıyorum o ameliyata gir. Eğer girmezsen 27 yaşına çoktan girmesine rağmen bazen kendini abisinin sevgisine muhtaç bir çocuk gibi hisseden, eski bir kraliçe olan kız kardeşin çok üzülecek."
Gözlerim hâlâ yuvalarından fırlayacakmış gibi açık dururken duyduklarımı sindirmekte zorlanıyordum. Ne yani Ece Meriç'in kardeşi miydi?
"Yok artık amına koyayım! Kimin eli kimin cebinde belli değil! Ben de Süveyda'yla bacanak çıkarsam şaşırmayın," diyen Yağız'a bakarak bir an gerçekten bacanak olup olmadığımızı sorguladım. Gerçekten bunu sorguladığıma inanamıyordum! Beynim biraz fazla yandı sanırım.
"Yağız'a hak verdiğim nadir anlardan biri harbiden noluyor lan? İyice devrelerim falan yandı benim. Şimdi Ece Meriç'in abisi miymiş?" diyen Güney'i duyduğumda ağzımdan garip sesler çıkararak gülmeye başladım. Neden güldüğümü bile bilmiyordum. Benim de devrelerim kesinlikle yanmıştı.
"Hadi Yağız neyse ne, o hep geç algılıyordu da sana ne oldu Güney? Çizmekten beynin mi uyuştu oğlum?" diye soran Lina yine haklıydı.
Ece'yi üzmek istemediğim için ben tepkilerimi içimde saklamayı seçtim. Gözlerim hastane yatağında üçe vurulmuş saçlarıyla yatan Meriç'e kaydığında onun da bizim gibi şaşkın olduğunu gördüm. Elini kaldırıp Ece'nin saçlarına götürdü. Dokunmaya korkuyor gibiydi.
"Ece," dedi. Sanki adını ilk defa duyar gibi. Saçlarına değen elleri parmak uçlarına kadar titriyordu. Meriç Ece'nin kardeşi olduğunu yeni öğrenmiş olmalıydı.
"Ne- Ne zaman öğrendin bunu? Bana neden söylemedin?" demesiyle teorim doğrulandı.
"Süveyda İngiltere'ye gitmeden birkaç gün önce öğrendim ve beni istemezsin diye korktum."
Ece'nin hep birileri tarafından kabullenmeme korkusu vardı. Ne kadar artık genç bir kadın olsa da içinde küçük bir çocuk taşıyordu ve o çocuk korkuyordu. Sırf insanlar tarafından sevilmek için fenomen olmak istediğine en başından beri emindim. Güney'in sevgisi yetmediği için değildi bu. Güney'in sevgisi ona fazlasıyla yetiyordu ama sokağa çıktığı zaman birilerinin yanına gelip onunla konuşması iltifat etmesi hoşuna gidiyordu. Ece ilgiyi seviyordu. Ece ilgi görmek için doğmuş gibiydi.
