Süveyda'ydım ben 19 yaşında, tek hedefi üniversite sınavında ilk 3'e girmek olan o kızdım. Sırf bunun için mezuna kalmıştım. Ailem öz ailem değildi. Öz ailem beni terk etmişti ve onları merak etmiyordum. Ta ki karşıma garip, tehditkar notlar çıkana...
Merhabalar efenimmm!! Nasılsınız? Son bölümden sonra buraya gelmek için can attığınızı biliyorum. Merak etmeyin bu bölümde kimin seslendiğini öğreneceksiniz. Yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın. İyi okumalar!
Şarkılarımız: Beni Böyle Sevme - Hande Mehan Kafası Kendinden Bile Güzel - Halil Sezai Bana Öyle Bakma - Teoman
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
20.Bölüm: ESKİ BİR KRALİÇE
"Aynı şehirde sen varsın, ben varım. Ama biz yokuz." ~Cemal Süreyya
...
Gözlerimi geri açtığımda kapıyı hafif iteklerken arkamdan gelen "Süveyda," sesiyle duraksadım. Kafamı sesin geldiği yöne doğru çevirdim ve tanıdık yüzü görmemle gülümsedim.
"Emre Bey," dedim.
"Süveyda ilk günden hastaneye geleceğini tahmin etmemiştim. Senin gibi işine sıkı sıkıya bağlı doktor gördüm mü bünyeme hemen katmak istiyorum. Türkiye'yi özlemişsindir eğer ameliyattan sonra bizimle çalışmak istersen kapımız sana sonuna kadar açık," dediğinde ona içten bir gülümseme yolladım.
"Teklifiniz için teşekkürler ama ben ameliyatı yapar yapmaz geri İngiltere'ye döneceğim."
"Erken karar vermemeni tavsiye ederim, fikrin değişirse numaramı biliyorsun ayrıca lütfen aradan beyi çıkaralım," dedikten sonra bana göz kırptı.
"Fikrimin değişeceğini sanmıyorum ama olur da değişirse haber veririm, Emre," dedikten sonra Emre arkasını döndü ve gitti. Emre beni ameliyat için çağıran kişiydi. Aynı zamanda hastanenin sahibiydi. Babası ölünce hastane ona kalmıştı.
Büyük bir cesaretle açtığım kapıyı itekledim ve odaya girdim. Kapıyı itekleyip kapattıktan sonra ilk gördüğüm şey yatağın ayak ucuydu.
Farkında olmadan tuttuğum nefesimi fark ettiğim gibi sesli bir şekilde nefes verdim. Küçük adımlarla ileriye doğru ilerledikten sonra bana sırtını dönmüş yatan bir adamı gördüm.
Allah benim belamı çoktan vermişti bundan emindim ama aradan geçen 8 yıla rağmen salak beynimi hâlâ onu sırtından tanıdığı için tokatlamak istiyordum. Adım gibi emindim, yatakta bana sırtını dönmüş yatan o adam, Meriç'ti.
Ayaklarımın geri geri gitmesi gerekirdi değil mi? Ama ayaklarım şu an da bana ihanet ederek Meriç'in yattığı yatağa doğru gidiyordu. Yüzünü görebileceğim yere kadar ilerledim. Kokusu uzaktan bile burnuma dolaşıyordu. Hiç değişmemişe benziyordu ama gamzesini görmeden bundan emin olamazdım. Elim saçlarına doğru gittiğinde elimi hızla geri çektim.
