Bir kaç saat sonra Temari, Kankuro ve sen mutfakta yemek yiyordunuz.
Yuki:Gaara az önce nereye gitti.
Temari:Bilmiyoruz.
Kankuro:Sadece çok önemli bir işi olduğunu söyledi ve gitti.
Yuki:Önemli bir iş?
Düşündün. Gaara normalde sen azıcık hasta olsan bile yanından ayrılmayan biriydi. İşi gerçekten acil olmalıydı. Aklına gelen ihtimal ile direk sofradan kalktın.
Temari:Yuki?
Yuki:Ben çıkıyorum!
Üstüne bir ceket alıp koşarak evden çıktığında Temari ve Kankuro şaşkınlıkla sana baktı. Sokaklarda oldukça karanlıktı ve saat on ikiye geliyordu. Hızlıca Kazakage binasına girdin. Her yerde cesetler vardı. Boğazlarında ki ince ve kusursuz kesikten Gaara'nın işi hızlıca ve kusursuzca hallettiğini tahmin ettin. Kazakagenin odadına girdiğinda yerde kafası bedeninden ayrılmış bir kazakage ve öfkeden gözü dönmüş kanlı bir Gaara vardı. Birinin içeri girdiğinde duyduğunda oraya döndü. Karşısında seni gördüğünde durdu. Vücudunu panik kapladı.
Gaara:(Benden nefret edecek!)
Sen sinirli bir şekilde ona doğru yürüdüğünde gerildi. Bu sefer gerçektende her şeyi mahvettiğine emindi. Yüzüne gerçekten sağlam bir tokat attığında başını eğdi.
Yuki:Aklından ne geçiyordu senin?!
Bir elin yakasındayken diğer elin omzundaydı.
Yuki:Yakalansaydin ya da başarısız olsaydın başına neler gelecekti farkında mısın?!
Gaara sana baktı. Ağlıyordun. Sıkıca sarıldın.
Yuki:Düşüncesizce haraket etme.
Gaara şaşkınca sarıldı.
Gaara:E-Evet, özür dilerim.
Geri çekildin.
Yuki:Şimdi hızlı olalım ve izlerini silelim. Eğer suçlu olduğun düşünülürse evde olduğun hakkında tanıklık edeceğim.
Gaara:...Benden korkmuyor ya da nefret etmiyor musun?
Sen ortalığı toplarken ona baktın.
Yuki:Bu konuşmayı o kadar çok yaptık ki...kazakage'yi öldüreceğini zaten biliyordum. Sadece bu kadar pervasızca yapman beni sinirlendiriyor.
Gaara seni izlerken yavaşca gülümsedi. Sana sahip olmak hayatındaki en iyi ödüldü.
