Bergüzar

13. Bölüm: Uyanış

Şarkı Selda Bağcan: sürgün

İyi okumalar şuan hikayenin dönüş noktasını okuyorsunuz umarım beğenirsiniz. Sizleriii çoook seviyorummm🤧😍😀

"Nasılsın?"

Aslında bu soruyu sormak yıllardır ona çok zordu. Yıllar önce terk ettiği hem de karnında çocuğuyla terk ettiği kadına nasılsın, demek çok zordu.

Derin bir yutkunuş bıraktı ardında.

"İyiyim."

Sümeyye Hanım boğazını temizledi. Derin bir yutkunuştan sonra dudaklarını ıslattı. Yıllar önce tutuklu olduğu o gözlere yıllar sonra ilk kez baktı.

"Sen? Sen nasılsın?"

"İyiyim teşekkürler."

Şu kısa konuşma iki dargın kalp için fazlasıyla değerdi. Kelimeler boğazlarda dizilirken ne kadar zor olduğunu kimse bilmezdi.

Yıllar önce terk ettiği kızının sekiz yaşında tecavüze uğraması onun için, tanımasa da, çok zor olmuştu. Tecavüzün ardından iç organları patlamıştı ama komaya girmesinin asıl sebebine psikolojik demişlerdi.

"Korkudan olabilir." demişlerdi.

O tecavüz gününden sonra on yıl geçmişti. Tabii her şerin altında bir hayır aranmalıydı ama Sümeyye Hanım bu şere pek hayır arayamamıştı.

Zihninde oluşan duygular vücudunun kaldıramayacağı kadar ağırdı. Öldüğünü düşünmek bile istemiyordu.

Hayatında tutulacağı kimse yoktu. Yanındaki şu adam hariç yanında da kimse yoktu.

Oflaz Bey boğazını temizlediğinde oturduğu kaldırımdan kalkarak hastaneye girdi. Oflaz Bey de durdurmadı.

Bir hikayeyi en net şekilde duymak için karakterlerden dinlemeliydi insan.

Oflaz Bey..

Erkek adam ağlamazdı. Ben erkektim ama adam değildim ağlayabilirdim.

Hatalarının hayatları alacağını bile bile giden adama da adam denmezdi zaten.

Annemler Bergüzar'ın varlığını öğrendiğinde daha çok küçük bir yaştaydık.

Sümeyye'nin annesi ölmüştü bildiğim kadarıyla bir abisi bir de babası vardı. Anne sevgisi görmemiş, babasının merhametine hiç kabul görmemişti. Abisini anlatmamıştı bile sadece var demişti. O zamanlar 17, 18 yaşlarında iki gençtik. Hayatımızın en önemli kişileri olduğumuzu sanardık.

Ben Sümeyye'nin her zerresini severken annemler onu asla kabul etmedi. Bir gün kendi hayatımızı kurmak için her şeyden kaçma kararı aldık. Okulun son senesi olmasına rağmen kendi hayatımızı zar zor kurmuştuk ve çokta güzel gidiyordu.

Üniversite sınavına girdikten iki gün sonra Sümeyye'ye bir şeyler oldu, miğdesi bulandı, başı döndü, bayıldı derken genç yaşta elimden hiç bir şey gelmedi. Aslında şuan baktığımda gelmedi değil de yapmak istemedim aslında çünkü biz o bir yıl boyunca hem sınava hazırlanmış hem çalışmıştık ve geçimimizi de çok güzel halletmiştik.

Birkaç gün bekledim böyle devam edince doktora gitme kararı aldım. Yapamayacağımı düşünerek annemi aradığımda bütün iplerin koptuğu an o an oldu ben annem ve Sümeyye üç kişi olduğumuzu bilerek girdiğimiz doktora dört kişi olduğumuzu öğrenerek çıktık. Elim ayağıma dolaştı, hiçbir yardımını benden kesmeyen annem o günden sonra tüm yardımını kesti. Korktum. Tüm bencilliğimle korktum ve kaçtım. Sümeyye ardımda ne yaptı bilmeyerek senelerce uzakta yaşadım ama bir gün Sümeyye geldi ve yardımıma ihtiyacı olduğunu söyledi. Öyle berbat bir haldeydi ki pembe hayal dünyamdan beni sıyıran şey onun yüzünde gördüğüm yorgunluktan başka bir şey değildi.

Her şeyi bana anlattığında dünyam başıma yıkıldı. Sümeyye ben gittikten sonra mecbur kalmış ve abisiyle kalmıştı, yıllar boyunca abisinin tacizine uğramış ama kızımızın iyiliği için sesini çıkarmamıştı aslında hayatı güzel ilerlerken o pislik herif kızıma tecavüz etmiş ve komaya girmesine sebep olmuştu.

Bergüzar'ı İstanbul'da bir hastaneye aldırdım. Ve işte bu gün burada bu kaldırımda tüm pişmanlığımla oturuyorum.

Sümeyye Hanım...

Gözlerimde ağlayacak yaş kalmamıştı ama yüreğimde denizler okyanuslara karşılıyordu. Yine biricik kızımın odasına on dakika girmek için onlarca insandan izin almam gerekmişti. Yeterince beyaz olan yüzü daha da beyazlamıştı. Yıllarca bu yatakta büyümüştü. Vücudu yara olmasın diye alınan önlemler arasında genç bir kız olmuştu. 

Ellerim ateş kızılı saçlarında dolaştı. Hiç düzgünce tarayamadığı saçları uzanmıştı, o güzel gözleri on yıldır hiç açılmamıştı. Ellerini tuttuğumda küçücük elleri buz gibi olmuştu. Fısıldadım.

"Hadi güzel kızım, uyan artık. Ben artık bu hasrete dayanamıyorum."

Gözlerimi ellrimin tersiyle sildim.

"Seni öyle çok özledim ki!"

Avuç içimde olan ellerini öptüğümde odaya birkaç doktorun girmesi ve beni odadan çıkarması bir oldu.

Oflaz koşarak geldiğinde tüm vücudum korku içindeydi.

"Oflaz!"

Kollarımı ona sardığımda kaskatı kesildi. Karşılık verdiğinde ağlamalarım çoğaldı.

Cehennem içimde cayır cayır yanıyordu.

Yazardan...

Tutsaklık bitiyordu. Şuanı bir şarkı anlatacak olsaydı eğer Selda Bağcan'dan sürgün hakkını verebilirdi.

"Yükseltin!"

"Hocam vücudu dayanmaz."

Doktorlar bilirdi onu. Dayandırdı.

"Ver sen!"

Hemşire hocasını dinlediğinde Bergüzar'ın kalbi havalandı ve yatağa tekrar düştü. O İnce çizgi kalınlaştı, şekillendi...

Bir kız çocuğu hayat buldu. Bir anne canına kavuştu ve bir baba hatalarını telafi etmek için fırsatını yakaladı. Öbür tarafta aynı dakikalarda bir dayı öldü. Bir katil can verdi, hayattan koptu.

Bir yaşam bir ölüm oldu ve ölümü veren adam yaşamını ölümle birleştirdi.

Hayata tekrar anlam buldu, maviler hayata açıldı.

Bergüzar'ın babasından aldığı mavi gözleri hayat vermek için dünyaya döndü.

Bir göz kapatış bir göz açış demekti. Oflaz Bey ve Sümeyye Hanım yıllar sonra açılışa bir hediye gibi kenetlenmişlerdi birbirlerine. Oflaz Bey'in belli olmasın diye yavaş yavaş aldığı nefesler koridoru doldurdu. Bir hemşire çıktı odadan sesi yankılandı. "Uyandıı!"

Sümeyye Hanım ayrıldı.

"Uyandı!"

Bir şok etkisi tüm hastaneyi kapladı. Bir uyanış bin uyanış oldu.

"Sümeyye Abla Bergüzar uyandı." Hemşire koşarak Sümeyye Hanım'a sarıldı. Bir şok sardı koridorları.

Şarkı bitti hayat yeni bir uyanışa kucak açtı.

Zorluklar dinmez, hayat bitmezdi ama zorluklar geçilir hayat sonuna kadar hissedilirdi.

Eveeet arkadaşlar. Nasılsınızzzzz ay ben ağla ağla kendime gelemedim.  Bu bölümden sonra diğer bölümün gelmesi biraz uzun surebilirrrr. SİZLERİ SEVİYORUUUM kendinize cici bakın.

🥳😀😅😃🤧😍🥴