Bergüzar

4. Bölüm: GEÇMEMİŞ

"Yarın farklıdır bugünden, Adı değişir hiç olmazsa.

Sen bugünden yarına Birazcık umut sakla."

//Bir Acıya Kiracı

Metin Altıok

Üç gün sonra...

Annemin üzerindeki anlamadığım tedirginlik beni de tedirgin ediyordu. Kimle konuştuğunu bilmesem de gizli gizli birileriyle konuştuğunu görebiliyordum.

Elbet her şey bir gün ortaya çıkardı. Umarım çıkan gerçek benim için can acıtıcı olmazdı.

Annem odaya girdiğinde gözlerim odanın kapısına döndü. Elimdeki kitabı kapatarak kucağıma koydum. Neşeli olmaya zorlanmış olduğu belli olan sesiyle. "Günaydın, kuzum benim!" demiş başıma bir buse kondurmuştu. Günaydın, diye onu yanıtladığımda çoktan yatağıma oturmuştu.

"Ee nasılsın bu gün?"

Sorusuyla derin bir nefes aldım. Hasta değildim ve böyle davranması ciddi anlamda hasta hissetmeme sebep oluyordu.

"İyiyim anne, her zamanki gibi?"

Sonunu bastırarak söylediğim cümleyle konuyu değiştirme gereği duymuş olacak ki konuyu düne çekmişti.

"Ee dün neden benden apar topar izin aldın anlat bakalım?"

Sorusuyla içimde iki yanıt belirmişti.

Ya sadece arkadaşımın kötü olduğunu söyleyecektim ya da Yaman'ın intahar ettiğini...

İçimdeki ses "He söyle de sana özel hayat gizliliğinden dava açsın he!" derken onu haklı bulmuş ve birinci seçeneği seçmiştim. Annem bana bakıp imayla gülmüştü neden güldüğünü sorduğumda omzunu silkmiş ve beni geçiştirmişti. Yarım saatlik bir süre sonunda da işe gitmişti.

Küçük bir kitapçımız vardı. Anneme dedemden kalan dükkandı. Dedem ilk başta annemin hataları yüzünden o adama vermek istese de bana yaptıklarına göz yummamış ve vasiyetini değiştirmişti. O dönemde duyduğum bir çok lafın arasında dedemin bu yaptığı beni sevdiğini hissettirmişti. Çünkü o dönemde o adamın yaptıklarını savunanlar da vardı.

"Kim bilir ne oldu da adam tecavüz etti?!"

"Giymeseymiş!"

"Adamı tahrik et sonra şikayet et!"

Ve daha binlercesi...

Düşüncelerimi bölen ses Yakut'a aitti.

"Kızım nereye daldın be? Hoay MaşaAllah be!"

Kaşlarım çatılırken odaya giren kişiyle afalladım. Yaman? Evet Yaman gelmişti ve bu beklediğim bir şey değildi.

"Hayır yani bu kadar bağırıp ses tellerinin hâlâ sağlam olması hayrete düşürüyor." Evet bu ses Yaman'a aitti ve bu gün, en son gördüğüm günün aksine gayet iyi göründüğü kesindi. Ayrıca Yaman'ın bu sözlerinden sonra atışma yine ve yeniden başlamıştı.

"Benimde hayret ettiğim şeyler var canım kardeşim ama bilemedim söylesem mi?"

Yaman'ın gözünden saniyelik geçen ifadeyle merakla baktım. "Hele bir aç o ağzını ses tellerin bağırmaktan değil parmaklarım tarafından kopacak!" Yakut gözlerini kıstığında böyle bir ânâ ilk kez şahit oluyor gibiydi. Açıkçası bende şaşkındım.

"Hayret ne oldu senin özel alana ihlal davaları?" Yakut kinayeyle konuştuğunda Yaman sessiz kalarak yatağımın ucuna oturdu. Bu gün fazlasıyla şaşırtıcıydı.