Nowe życie Lexy Część Pierwsza

rozdział 30

Od razu po tym jak wróciliśmy od babci Bonnie. Pobiegłam pod prysznic potrzebowałam chwili na regenerację. Mimo, że było nas troje zaklęcie zabrało dużo siły. Zgodnie z tym co zaplanowałam poszłam do ciotki Alice. Stefan bardzo upierał się,aby iść ze mną. Zatrzymałam się tuż przed drzwiami. Wzięłam głęboki wdech i zapukałam.

- Lexy Stefan wyjdzie zapraszam - powiedziała lekko zdziwiona wizytą

- witaj ciociu miło Cię widzieć. - przytuliłam ją

- słyszałam co się ostatnio działo w twoim życiu

- od kogo? Jeśli mogę wiedzieć

- Klaus zadzwonił i wszystko mi powiedział. To prawda, że mieszkasz w domku w lesie?

- nie. Teraz mieszkam w rezydencji

- a co was sprowadza?

- w sumie to ten naszyjnik - wyciągnęłam go z kieszeni

- to nie możliwe. Wiesz co to jest?

- no właśnie nie dlatego przychodzimy

- to naszyjnik to łączenia się z tamtym wymiarem . Ostatni jaki był widziany należał do Lily Salvatore

- no właśnie od niej go dostałam wczoraj. .

- ale dlaczego?

- nie wiem. Dała mi go i powiedziała,że mam opiekować się braćmi - dodałam

- jeśli dała go Tobie to znaczy, że tylko Ty możesz pytać o co zechcesz,a ona odeśle Ci pytanie na kartce - wytłumaczyła

- i tylko tyle? - zapytałam

- nie do końca. Dwa razy w roku możesz spotkać się z osobą z tamtego świata - dodała przyglądając się uważnie naszyjnikowi - wiesz, że jest tu znak Susan

- wiem ta gwiazda. Lily powiedziała,że to ona wysłała ją na spotkanie ze mną.

- dlaczego tylko Lexy może się z nimi kontaktować skoro to moja matka ? - zapytał Stefan

- widać twoja matka wie coś czego ja nie wiem. - powiedziała

- wiedziała ona o tym ,że Lexy nas uratowała ,gdy ugryzł nas wilkołak mnie i Damon'a - powiedział

- obserwują Cię Lexy. A jak babcia Bonnie? - zapytała

- skąd wiesz ciociu?

- dzwoniła do mnie Bonnie. Prosiła bym Ci podziękowała

- na prawdę nie ma za co. - powiedziałam. Spędziliśmy miło czas,ale Alice musiała iść na dyżur do szpitala. Pożegnaliśmy się i wróciliśmy do Salvatore'ów .

- dowiedzieliście się czegoś w sprawie naszyjnika? - zapytał od razu Damon

- tak. Mogę się komunikować z waszą matką i babcią Susan. Dwa razy w roku mogę się spotkać z kimś z tamtego świata. - powiedziałam,a ten spojrzał na mnie jak na wariatkę. Stefan został w salonie ,a ja poszłam na górę postanowiłam sprawdzić moc naszyjnika. Wzięłam go w dłonie i zapytałam w głowie na kogo powinno uważać. Chwilę później ma łóżku pojawiła się kartka z napisałem Caroline Forbes. Zgniatłam ją i podpaliłam. Zeszłam na dół,ale byłam jakaś nieobecna. Podeszłam do stołu zabrałam butelkę burbonu i zaczęłam pić. Patrzyłam ślepo w jakiś punkt przed sobą nic nie mówiłam . Ocknęłam się,gdy ktoś szarpnął mnie za ramię.

- Lex wszystko okej? Wołam Cię od dwudziestu minut - powiedział Damon

- co mówiłeś?

- co się z Tobą dzieje?

- nic. Jadę do siebie.

- ale czym? Co się stało?

- okej pójdę. Na razie. - odłożyłam pustą już butelkę i wyszłam. Miałam iść do lasu ,ale znalazłam się w Grillu.

- Hej Lexy - powiedziała Bonnie - wyglądasz jakbyś zobaczyła ducha. Wszystko okej?

- Bonnie - tyle wydusiłam wpadłam w jej ramiona i się rozpłakałam. Ona przez chwilę nie powiedziała nawet słowa tylko mnie przytulała. Dziesięć minut później,gdy wszystkie łzy spłynęły z mych oczu opowiedziałam jej o tym co się stało

- dlaczego akurat Caroline?

- zawsze kochała się w Stefan'ie .

- to prawda,ale czego chcę teraz?

- nie wiem. Jak babcia? - zapytałam by zmienić temat

- dużo lepiej. Bardzo dziękuję

- ty też pomogłaś. Pozdrów babcię muszę iść. - stwierdziłam jednak gdy już miałam wychodzić do baru wszedł Stefan

- wybacz Lex martwiłam się,więc zadzwoniłam po niego - przyznała

- skarbie co jest ? - zapytał patrząc w moje zapłakane oczy

- nic. Wszystko oki - skłamałam

- teraz już na pewno wiem , że coś nie tak bo nigdy tak nie mówisz - dodał ,a ja po prostu wyminełam go i wyszłam. Pobiegłam prosto do lasu padłam na kolana. Mój krzyk rozległ się nie tylko w lesie. Weszłam do domu i od razu zeszłam do piwnicy. Moje myśli krążyły tylko wokół kartki z tamtego świata. Znowu mój krzyk rozległ się tym razem po domu. Czułam tylko bezradności i ból.  Otworzyłam lodówkę i piłam. Jeden za drugim nawet nie wiem ile tego było.

- Lexy. Skarbie! - krzyk Stefan'a odbił się echem w mojej głowie -co ty tu robisz? Co się dzieje?

- ty mi powiedz ! - krzyczałam

- nie wiem o co chodzi?

- dlaczego Lily kazała mi uważać na Caroline Forbes? Co was łączy?

- jaa - zaczął się jąkać

- wiedziałam . Wyjdź - próbowałam się uspokoić

- kochanie jaa cię kocham

- jeśli masz kłamać wyjdź - krzyknęłam

- nie mogę. Jeśli nie wierzysz zapytaj moją matkę . - dodał . Złapałam za naszyjnik i zapytałam "czy Stefan mnie kocha i czy mnie nie okłamuje ".  Chwilę później na stole pojawiła się kartka " on kocha tylko ciebie i nie kłamie . Ona zagroził na ślubie ". Podarłam kartkę i spaliłam.

- ja znam odpowiedzi Stefan

- Caroline to przyjaciółka nic poza tym. - mówił powoli podchodząc. Miałam mętlik w głowie. Bardzo chciałam wierzyć w to wszystko.  Nie wiem nawet kiedy znalazłam się w ramionach Stefan'a. Długo tak staliśmy,aż powiedział

- wracajmy do domu. Obiecuję, że nikt nas nie rozdzieli. Jesteś moim aniołem Lexy.

- chce być teraz sama. Muszę to wszystko poukładać. - powiedziałam. Stefan otarł moje łzy i wyszedł. Zostałam sama. Miałam tak wiele pytań,ale nie chciałam na razie znać odpowiedzi. Musiałam skupić się na balu który zbliżał się wielkimi krokami. Nie do końca wiedziałam w którą sukienkę mam się ubrać. To była sprawa do uzgodnienia z Eleną , abyśmy nie były ubrane tak samo. Pomyślałam,że dziś odpocznę ,a jutro wszystko uzgodnie z dziewczyną.