KUMA

1.

Merhaba Sevgili okurlarım ilk bir kaç bölüm tanıtım bölümü gibi olsun istiyorum. Umarım sıkılmadan pes etmeden devam edersiniz... Sizinle tanışıp yapacağınız yorumları bilmek istiyorum. Eğer sevmediğiniz anlamadığınız bir yer varsa yorumda benimle paylaşabilirsiniz.. Yazım hatalarım varsa affola şimdiden biraz düzeltmeye çalışarak yaza yaza oturacak ilk kitabım heyecanlıyım iyi okumalar diliyorum hoşçakalın :)

" Sen nasıl ablasın kendi hayatını kurtarırken hayalleri olan kız kardeşini ateşe atmalarına izin vereceksin " dedi sesi ağlamaktan zor çıkıyordu.
" Ne diyorsun dicle lafı dolandırmadan anlatır mısın artık dediklerini anlayamıyorum " dedim
Neyi anlamıyorsun evlendiriyorlar beni istemediğim tanımadığım sevmediğim daha 17 yaşındayken evlendiriyorlar adam evli ... dedi ve sustu daha sonra hıçkırıkların arasında beni kurtar yoksa kendimi öldüreceğim dedi kapattı.

8 Sene Önce...

Hayallerim için çok çaba sarf etmiştim hiç kafamı kaldıramadan sabahlara kadar çalışıp verdiğim emeklerin karşılığını da almıştım İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesini kazanmıştım. Çünkü küçüklükten beri bana rol model olan kimse gibi olmak istemiyordum. Annem Berivan babama kuma olarak verilmiş ilk eşi vefat edene kadar ona türlü oyunlar oynayıp yaşadığı bu küçük masum hayatında bile bir kere mutlu hissettiğini görememiştim. Gözlerinde hep bir hüzün vardı. Bu konağı çocuk sesleriyle dolduran kadın o değil gibiydi sanki bir hizmetçi gibiydi. Babamda onu hiç sevmemişti. Ben iki abim ve kardeşim tüm sevgimizi anneme vermiştik. O da hep benim arkamda durmaya çalışırdı babama karşı ama babam kesin bir dille başka bir şehirde tek başıma bir üniversite okuma fikrine hiç sıcak bakmadı. Bir gün okuldan geldiğim de tüm kitaplarımı yaktığını gördüğümde yine güçlü durmuştum karşısında ve herşeye rağmen başarmıştım. Kendime verdiğim sözleri tutmak istiyordum. Daha fazla vakit kaybetmeden elimdeki valizi alıp konağın merdivenlerinden yavaş yavaş inerken tüm gözlerin üzerimde olduğunu hissettim.

Herkesle vedalaşmaya başlarken biraz duygusal anlar yaşasam da kararlıydım. Kendi ayaklarım üstünde durmazsam burada yaşamaya devam edersem yaşım geldi diyerek beni evlendirirlerdi.Ben annem gibi olmak istemiyordum.

Bir umut gözlerim babama sevgiyle baktım.Beni desteklemesini yanımda olmasını çok isterdim. Ama o tam tersine kollarımdan tutup kapıya doğru sürüklemeye başladı beni

" Bu kapıdan dışarı adım atarsan eğer bir daha giremezsin. Duydun mu? benim senin gibi bir kızım yok bu hayatta yapayalnız kalacaksın. Bırak bu konağı bu Şehire bir daha adım atarsan Seni ben öldürürüm. dedi sesi içimi ürpertmeye yetmişti gözlerini konaktakilere çevirdi bir daha kimse bu soysuz nankör gözü dışarda olan kızla görüşüp konuşmayacak konuşanı yardım edeni el uzatanı duyarsam onunla beraber o kişiyi de acımam öldürürüm dedi ve kapıya fırlattı. Yere düşmemle başıma valizimi fırlatıp konağın kapısını hızla kapattı. Etraftan geçenler bana bakarken bir umut ayağa kalktım. Korkuyordum üzülüyordum ama bir o kadar umut doluydum.

Günümüz

Kardeşimin dedikleriyle ofiste dönüp duruyordum. Aklımdan bu zamana kadar olan yaşadıklarım geçmeye başladı. Arasla üniversitesiteden sonra bir arkadaş ortamında tanışmıştık. İlk zamanlar bana karşı olan ilgisini farkedip geri dursam da zamanla çok iyi bir arkadaşlığımız olmuştu. Erkeklere güven konusunda biraz problemliydim. Bana başka türlü yaklaşan herkese uzun duvarlar örmüştüm. Aslında sevgi neydi nasıl bir duyguydu nasıl yaşanırdı hiç bilemedim. Babamdan da hiç sevgi görmemiştim ki Arasla olan arkadaşlığımızda da bir ilişkiye doğru yön verme kararı aldığımız da  halen duygularımdan emin olamıyordum ama giderek alışmıştım ve ondan kopmak istemediğim içinde ikimize bir şans vermiştim. Üniversite de Lise öğretmeniminde yardımları sayesinde devlet bursundan da yararlanarak 4 seneyi çabucak bitirmiştim. Avukat olduktan sonra bir arkadaşımla kalmaya başlamıştık. Aras sayesinde güçlü bir şirkette avukat olarak işe başlamıştım. Artık kendi ayaklarımın üstünde duruyordum güzel bir işim güzel bir ilişkim vardı.Hatta kardeşimle annemle kimi zaman büyük abimle konuşurduk. Yeğenlerimi gösterirdi görüntülü konuşurken ama öbür abim tüm huylarını babasından almıştı. Bana etmediği hakaret kalmamıştı bizimkilerle konuşurken birkaç defa oda basmasıyla beni görünce köpürür beni düşmanı gibi görürdü. Ben Arasa hep açıkca ailemden bahsetsem de o pek ben gibi açık konuşan ailesinden bahseden yada kardeşlerinden bahseden biri olmadı. Sürekli işini bahane ederek seyahatlere gitmesi gerekiyordu. Bazen üstün körü ailevi meselelerinden bahsedip giderdi. Bazen bir ay görüşemediğimiz oluyordu ama sık sık bana yazmaya çalışırdı. Bazen telefonlarına ulaşamadığım zamanlar olurdu ama beni nasıl mutluluk edeceğini biliyordu sevgisine ve ilgisine hayranlık duyduğum biriydi. Biz bir ilişkiye başlayana kadar aslında halen daha her gün bana en sevdiğim beyaz gülleri göndermeyi ihmal etmezdi üzerine yazdığı notlarla beni kendine bağlamayı başarmıştı. Mutluydum ama şimdi içimdeki huzursuz hissi atamıyordum. Kardeşim 17 yaşına yeni girmişti onu orada öyle harcamalarına izin vermek istemiyorum