KUMA

24.

     Şilanın bebeğinin kimden olduğunu öğrenmem gerekiyordu.Şilan her ne kadar inkar etse de içimdeki şüphenin beni kemirmesine izin veremezdim.

Şilana mesaj atıp buluşmak istediğimi söyledim. Anlaştığımız yere geldi. Yeşil gözleri ve asi bakışlarıyla beni süzdü. Ayarladığım doktor özel kliniğinde DNA için örneği aldı. Daha sonra dışarıya çıktığımızda bana baktı.

"Seni kafamda çok düşündüm ve tanıdım..Kendini nasıl bana yakıştırıyorsun bilmiyorum bu zenginliği nasıl elde ettin onu da bilmiyorum ama bu dünyada tek kalsan yinede seninle olmak istemem..Sen benim için ancak boşluk doldurduğum,kaçamak yapmak istediğim,sevdiğimi unutmak için kullandığım bir yara bandı olursun." dedi ve konuşmamı bile dinlemeden durdurduğu taksiye binip gitti.

Söyledikleri beynimin içinde yankılanıyordu sanki.Ofisimde bile bunları düşünmekten kafayı yiyecektim. Nehirin odama girdiğini bile fark etmemiştim.

Beni üzgün gördüğünü söyledi. Beraber birşeyler yapabiliriz sen beni geçen gün yeniden ayağa kaldırdın. Bende sana yapabilirim derdini anlatırsan dinlerim iyi bir dinleyiciyim dedi. Beraber hazırlanıp erkenden şirketten çıktık.

Arabaya bindik nereye gittiğimizi bile bilmeden nehir radyoyu açmak için bir tuşa bastı. Rastgele çalan şarkıya eşlik etmeye başladık. Müslüm Babadan Hangimiz sevmedik şarkısını bağıra bağıra söylüyorduk.

Bir zaman sonra kendimizi kaptırmışız. Yine kaçarken kendimi huzurlu hissettiğim bir yere getirdim nehiri burası sessiz ve sakindi genelde kimse olmazdı.

Arabadan indik kenara oturduk. Rüzgar sarı saçlarını uçuştururken ne kadar güzel gözüküyordu. Ona bakarken gülümsediğimi bile bilmiyordum. Sanki onun bu büyüleyici güzelliğine dalmış hissediyordum.

"Vural.. vural huu nereye daldın." demesiyle kendimi toparladım.

"Burayı çok seviyorum. Kendimi iyi hissediyorum.." dedim.

"Gerçekten güzelmiş..Eee benimle dertleşmeye ne dersin." dedi yüzünü bana dönüp.

Tam önüne gelip orada durdum. Bir süre bakıştık. Elini alıp kalbime koydum. "Burayı çok yaraladılar.." dedim.

Düşünceli ama bir o kadar da kalbimdeki acıyı hissetmişcesine baktı bana. Boncuk gözleri çok çabuk doluyordu. "Sevdiğin kadın mı?" dedi.

"Aslında sevdiğim kadın,ailem,yaşadıklarım..kısaca hayat bana adil davranmadı." dedim.

"Üzüldüm..ama sen demedin mi geçen gün bizi hasta eden herşeyden kurtulmak gerekiyor sende seni hasta eden şeyden kurtul." dedi.

Birden bire bana sarıldı. O an ne tepki vereceğimi bile bilemedim.

"Sana sarılıyorum çünkü kendini yalnız hissetmeni istemedim. Mutlu ol.." dedi gülümsedi.

Sarılması iyi gelmişti gerçekten. Çok iyi bir arkadaş gibi yaklaşıyordu, hissediyordum. Bende ona öyle davranıyordum.

Gün boyunca canımız ne istiyorsa onu yedik. Çocuklar gibi eğlendik. Kendimi ne zaman çocuk gibi hissettiğimi hatırlamıyorken bugün yaşadığım şey benim kalbimi pamuk gibi yumuşatmaya yetmişti.

Birlikte pamuk şeker yerken yanımda oturan boncuk gözlüye gülümsedim. Biz iyi bir ikili olmuştuk. Annem tanısa o da çok severdi eminim ki. Telefonumun çalmasıyla düşüncelerimden sıyrılıp ekrana baktım.Annem arıyordu. Çok sıkıldığını nerede kaldığımı sordu. Geleceğim güzelim birazdan canın birşey istiyor mu diye sordum. Meraklı gözlerle hem pamuk şeker yiyen hemde beni dinleyen nehire de gülümsedim.