KUMA

33.

Her yer çok karanlıktı. Bağırmak istiyordum ama ağzıma kapatılan bant yüzünden bağıramıyordum.Sessizce konuşmalara odaklansamda zihnim bunu bile yapmama izin vermiyordu. Gözlerim istemsizce akıyordu.

Kollarımdan tutup araçtan indirdiler. Yürümekte zorluk çekiyordum. Beni çekiştirmelerine izin verdim. Bir sandalyeye oturtup kollarımı bağladılar. Gözlerimdeki bağı çözdüklerinde uzun süredir karanlıkta olmanın etkisiyle ışığa bakamamıştım. Gözlerimi kırpıştırdıktan sonra etrafa bakındım. Depogibi bir yerdeydik. Susuzluktan ve bant yüzünden dudaklarım kurumuştu.Kendi aralarında birşeyler konuşup duruyorlardı.

Gözlerim kapıdan içeriye giren adama takıldı. Zihnim onun kim olduğunu çözmek istiyordu ama hiçbirşey düşünemiyordum. Bu hayatta büyük konuşmamak gerekiyordu. Benim başıma ne gelebilir ki daha kötü derken hep daha kötüsüyle karşılaşmaktan yoruldum.Oğlumun kokusunu içime çekip yatağa uzanıp uyusam keşke buradan nasıl kurtulacaktım inadım yüzünden başıma gelmeyen kalmıyordu zaten miran duysa gelip beni kurtarır mıydı?

Herkes sıraya dizilmiş bir şekilde bekliyorlardı. Gözlerimin içine baktı. Dudaklarımdaki bandı çekip aldı. Canım hafif yanmıştı ama sesimi çıkarmadım.

"Ahh nehir hanım zaten ilk tanışmamız berbat olmuştu ilk buluşmamızın da berbat olması beni üzdü." dedi.

Karşımda bana pişkin pişkin bakan adam geçen gün miranla gittiğimiz akşam barda gördüğümüz adamdı. Miranın arkadaşı olduğunu düşündüğüm adam...

"Hatırladım seni.." dedim kendimden emin bir şekilde.

"Ah kadınların üzerinde bıraktığım etkiye bayılıyorum bak beni unutmamışsın nehir.." dedi.

Karşımdaki adama öfke dolu bakışlarımı gönderdim. "Ne istiyorsun benden.." dedim.

"Biliyor musun burada çok kadınla beraber oldum. Yabancı,türk bir sürü kadın ama senin gibi aurası olanı görmedim. Bu hırçınlık bu baş kaldırış şimdi daha iyi anlıyorum. Miranın sana olan zaafını..."

"Bak miranla ne sorunun var bilmiyorum onunla olan defteleri kapatalı çok oldu.Beni rahat bırak gitmek istiyorum sorunun neyse onunla çöz benimle değil.." dedim.

Yüzüme yaklaştı. "Her adımınızı izliyordum. İki erkek arasında kalmak zor olsa gerek her ne kadar başka anneden olsalar da onlar kardeşler ve ikisi de deli gibi sana aşık." diyip kahkaha atmaya başladı.

"Senin sorunun benimle değil git muhattabınla hallet." dedim.

"Sen zeki bir kadınsın bırak şimdi avukatlık yapmayı nehir..."

"Anladığın dilden mi konuşayım orosbu çocuğu miran buraya geldiğinde yüzünü dağıtıp kırılmadık kemik bırakmadığında da böyle pişkin pişkin gülemeyeceksin karşımda.."dedim.

Yüzüme attığı tokatla kafam yana çevrilmişti. Ağzımda oluşan metalik tatla dudağımın kanadığını hissediyordum. Midem bulanmıştı.

"Bana bak orosbu ben senin tanıdığın erkeklere benzemem.Seni adamlarıma meze yaparım."

"Miran geldiğinde de söyle bunları çünkü o seni hayvanlara meze yaptığında ne yapacaksın bakalım.." dedim.

Dediklerimi duymamazlıktan gelip ağzımı bantlattıktan sonra cebindeki telefonu çıkardı. Birini aradı.Telefondan gelen tanıdık ses kulaklarıma dolduğunda bile korkum azalmaya başlamıştı. Biliyordum ne pahasına olursa olsun beni kurtarırdı.