KUMA

12.

"Benimle evlen..." dedi.

Söylediği cümle beynimin içinde dolanıp duruyordu.Cevap veremedim. Şaşırmıştım. Artık kendim için doğru sandığım şeylerin boş duvara toslamaktan başka birşey olmadığını deneyimlediğimden miydi bilemedim.

Benim suskunluğum uzadıkça suskunluğu Murat bozdu.
"Nehir biliyorum aniden böyle birşey söyleyince afalladın. Ben sadece bebeğin benim olduğuna inanırsa seninde benim karım olduğuna inanırsa kendi karısı da hamileyken ondan kurtulman daha kolay olacak diye düşündüm. Yoksa ben senin arkadaşınım ve seni korumak istiyorum sadece başka bir amacım yok." dedi gülümsedi.Masasının başına geri döndü.

Gözlerimi gözlerine çevirdim. Derin bir nefes aldıktan sonra konuşmaya başladım.

" Bak ne diyeceğimi bilmiyorum Murat seni tanıdığımdan beri hep iyi bir olduğunu ve bana yardım etmek istediğini farkındayım. Bu bana hep çok iyi geldi. Kendimi güçlü hissettim ama bu durum başka buna inanacak mı bilmiyorum veya böyle bir durumda sana zarar verebilir bu beni korkutuyor sana birşey olursa kendimi affetmem..." dedim

"Bak Nehir o gün işlerim uzamayıp karımın yanında bende araçta olsaydım bende onunla birlikte ölebilirdim ama o gitti.Biliyor musun eşim hamileydi.Ben onu koruyamadım ve doğmamış bebeğimizi de bırak bari seni ve bebeğini koruyayım." dedi söylerken gözü doldu.

Kafamı salladım. "Bu benim için ani ve beklemediğim bir teklif oldu.Biraz düşüneyim olur mu?" dedim ve ayağa kalktım. Yoruldum düşünmekten artık hayatımı bir şekile sokamamaktan yoruldum.

••••••••MİRAN•••••••

Dilanın hamile olmasını duyunca sevinçten havalar uçtum. Hep hayalini kurduğumuz, birlikte uzun yıllar uğraştığımız ve sonunda pes ettiğimiz zaman bir bebeğimiz olacağı haberini aldık.

Doktor stresten uzak dursun. Sağlıklı beslensin ve bazı vitaminleri eksik olduğu için vitamin ilaçları yazdı.

Mutlulukla konağın yolunu tuttuk. Konakta bir düğün havası vardı. Kuzular çeviriliyordu. Keşkekler yapılıyordu. Annem fakiri,fukarayı yedirmek,tüm Mardine gelinin kısır olmadığını ve bir bebeği olacağını duyurmak istiyordu. Zılgıtlar çekiliyordu.

Dilada çok mutluydu. Gözlerinin içi gülmüştü. Bebek haberini aldıktan sonra yeniden doğmuş gibiydi. Bende onu son dönemde fazla ihmal ettiğimi farkettim. Nehir aklımı başımdan almıştı. Beni olmadığım biri yapmıştı. Ben karıma hiç ihanet etmemişken son zamanlarda hep onu hayal eden biri olmuştum. Ondan kopmak istiyordum gerçekten dila da kesin bir dille bir daha onunla görüşmemi istemediğini dile getirdi.

Ben ondan kopmak isterken kendimi hep ona sürüklenirken bulduğum hatta onunla son görüşmemiz olan o gece sarhoşken evinde ona yaptıklarım yüzünden pişmanlık duyuyordum.
Bir daha hiç görüşemedik. O mavi gözlere bakmaktan ölesiye korktuğum için birkaç defa uzaktan izlemiştim. Peşinde onu adım adım takip eden adamlarım vardı ve her hareketinden haber almaya devam ediyordum.
Dilanın yanıma gelmesiyle düşüncelerden sıyrılıp dikkatimi ona verdim.

"Kocacım yine eskisi gibi olalım artık çok heyecanlıyım bak bir bebeğimiz olacak... bana bir hayal gibi geliyor" dedi. Gülümsedim sarıldım.
"Herşey eskisi gibi olacak...Hayal değil gerçek oldu bebeğimiz olacak.." dedim gülümsedim.

Helinin doğumu da her an olacaktı. Arasla arası günden güne iyi oluyordu. Aras o gün Sedatı öldürdükten sonra ben o kadını yalnız bırakarak ve bu istemediği şeyleri yaşarken zaten yeterince acı çektirdim. Bunlar aramızda kalacak ve bebekte bendenmiş gibi doğacak. Ben bunu o kadına borçluyum. Şuan buna hazır değilim ama birgün hazır olacağım abi demişti.