KUMA

38.

Verdiği talimatlara uyarak telefonun simkartını çıkartıp klozete attım.Telefonu çekmeceye saklayıp üzerimdeki gerginliği hissettirmeden aşağıya indim. Etrafta bekleyen korumaların yemek saatine denk geldiği için seyreklerdi. Dediği gibi arka taraftan çıkarak kimse görülmeden yürüyordum. Dikkat çekmemek için gelinliğimi çıkartmadım. Dediği gibi evden uzaklaşmıştım. Miran eksikleri tamamlamak için bahçedeydi. Nikah memurunu karşılayacaktı. Beyza misafirler için verilecek yemekleri organize ediyordu. Yavaş yavaş arkadaşlarımız gelmeye başlamıştı.Kalabalık sebebiyle göze batmadan dediği arabaya bindim.

Gittiğimiz yer şile tarafında bir yerdi. Gözlerimle yolu ezberlemeye çalışıyordum. Tahtadan yapılmış küçük bir kulübenin önünde durdu.

Arabadan indiğimde gözlerim oğlumu aradı.Vuralı görmemle öfke dolu bakışlarımı üzerine diktim.

Vural elinde umutla kapıdan dışarıya çıktı. "Anne.." diye bağıran umutun sesiyle ona doğru koşmak istesem de kolumdan tutan adamlar bana engel oldular.Dengemi kaybedip yere düştüğümde bembeyaz gelinliğime çamur bulaşmıştı.

"Hoşgeldin nehir bir dur bakalım hemen öyle birşey yok..."

"Ne yok vural anlayamadım. Anlaşma böyleydi. Oğlumu sağsalim evine gönder şimdi.." dedim.

Bakışları üzerimde gezindi. "Kameradan gördüğümden daha güzel olmuşsun.."dedi.

Yanıma yaklaştı. "Oğlunla vedalaşabilirsin nehir sana verdiğim sözü tutucam.." dedi.

Oğlumu öpüp kokladım. Sımsıkı sarıldım. "Anne sende benimle gel. Burada kalma lütfen..." dedi.

Kafamı olumsuz anlamda sallayıp "Babanı ve seni çok seviyorum oğlum. Yeniden kavuşacağız üzülme tamam mı babanda üzülmesin.Babana onu çok sevdiğimi söyle tamam mı?" dedim sesim çatallaşmıştı. Oğluma sarılıp öptüm.

Umut zorda olsa araca bindirildiğinde ağlıyordum. Onların gözden uzaklaşmasını izledikten sonra bakışlarım karşımda kafayı yemiş adamı buldu.

Kollarımdan sürükleyip beni eve sürükledi ellerimi bağladı.Karşıma oturduğunda gözlerinde nefretten başka bir duyguyu bulamadım. O benim tanıdığım insan gitmiş yerine canavara dönüşmüş bir insan gelmişti sanki.

"Karşındayım işte ne istiyorsun..." dedim hissizce.

"Beni hayatından çıkartıp o adamla mutlu mesut evli çocuklu devam edeceğini mi sandın gerçekten.." dedi kahkaha atarak.

Konuşmadım. Ben konuşmayınca yüzüme yaklaşıp "Bak böyle planlarınızın ortasına sıçarım..." dedi.

"Ben hatalar yaptım evet vural ama hepsinin bedelini, çektiğim acılarla ödedim. Ne istiyorsun sen bana aşık değildin zaten senin istediğin de bana sahip olmak değil miydi oldun neden düşmüyorsun yakamdan..Aşık olsaydın ne olursa olsun bu yaptıklarını yapmazdın yapamazdın..."

Kafasını olumsuz anlamda sallayıp "Ben sana aşıktım nehir..Sen bana sadakat gösterseydin eğer sana olan aşkımı ispatlama şansını elde etmiş olacaktım.."

"Ben değilmişim işte..Ben yanılmışım seninle evlendiğim için seninle yattığım için pişman oldum deli gibi pişmanım. Tek düşündüğüm aklımdan,kalbimden,beynimden miranı çıkarmaktı."

"Beni kullandın demek..."

"Seni kullanmadım. Bende denedim ama yanıldım. Ben sonradan anladımki o benim kaderim..Biz birbirimizin kaderiyiz önümüze hangi engel çıkarsa çıksın sonunda birbirimize dönüyoruz.."