KUMA

15.

Dila kalbine sıkmıştı silahı. Bende derin izler bırakarak uçup gitmişti bu dünyadan.

Ellerime takılan kelepçelerle arabaya bindirildiğimde bileğimi sıkmıyordu kelepçeler boğazımı sıkıyordu nefes alamıyordum. 8 senemizi verdiğimiz birlikte aynı yatağı paylaştığımız kadın benim yüzümden ölmüştü.

Ha ben öldürmüştüm ha kendi sıkmıştı ne farkederdi ki ben onu boşlamaya başlamasaydım kalbim bir başka kadına kaymasaydı ona sahip çıkmayı başarabilseydim ölmeyecekti.

Kaç gün sustum bilmiyorum yemeden içmeden kesildim. Ağladım. Kendimi suçladım. Onu suçladım ama bir türlü beynimin bana oynadığı oyundan kurtulamıyordum.

İçeriye mavi gözleriyle beni büyüleyen kalbimin ritmini değiştiren kadın girdi.Onu görünce içime ektiğim o kötü tohumlar bile çiçek açıyordu.

Gözleri gözlerimi buldu. Parmaklıklar arasına yaklaştı. Oturuyordum yerimden kalkamakta zorlandım. Başım dönüyordu. Bedenim kaç gündür bana çok ağır geliyordu.

"Miran sen iyi misin?konuşacak mısın artık lütfen konuş bizimle,avukatınla konuşmazsan suçu kabullendiğini gösterir bu ve birini isteyerek tasarlayarak öldürmekten ceza yersin.Konuş sana yardım edebilelim." dedi masum ifadesiyle.

"Ben.. benim yüzümden kendini öldürdü.. öldü.. Ben iğrenç bir adamım nefes almayı dahi haketmiyorum nehir."dedim kısık çıkan sesimle.

"Herkes nefes almayı hakeder.Önemli olan kendin işlediğin yada işlemediğin tüm suçları düzeltmek için çaba göstermek."

"Neyin çabası nehir. Ben üçümüzünde hayatını bok etmedim mi seni kaybettim başkasına aitsin başkasının çocuğunu taşıyorsun karnında. Bizim bebeğimizi dila öldürmüş biliyor musun doğmamış bir cana kıyan oymuş."

"Dila seni çok seviyordu miran. Yanlış yollara sapar bazen insan gözü kör olunca."

"Onı ben öldürmedim. Silahımı elinden almak istedim bir arbede yaşandı aramızda silah patlattı ama tetiği ben çekmedim."dedim.

Mavi gözleri gözlerimi sorgularcasına bakarken
"Sana inanıyorum. Yapmadın biliyorum..."dedi.

"Keşke onu kurtarabilseydim. Kollarımda can verdiği an gözlerimin önünden gitmiyor nehir"

" Keşke böyle olmasaydı miran ama kendin için birşey yap ve ifadeni düzgün bir şekilde ver seni buradan kurtaracağız." dedi.

Onun beni cesaretlendirmesiyle kendime geldim resmen. İfademi düzgün bir şekilde orada olan herşeyi anlatarak aktardım.

Mahkemeye çıkarıldığımda somut kanıt olan silahta ikimizin de parmak izi vardı. Dilanın yattığı klinikteki doktorun ifadesi alındı. Beni denetimli olarak serbest bıraktılar.

********************************************

NEHİR

O gün beni Arasın aramasıyla dilanın ölüm haberini aldım. Murat bu konulara karışmamamı söylese de miranla konuşmak için gittim. Şuan hiçbir suça karışmaması gerekiyor.

Onun yapmadığını biliyorum gözlerinde hissettim. O adamı tanıyordum yaptığı her hareketi,mimiklerini, yüzünün ifadesini biliyordum. Acımasızdı gözü karaydı isterse birini acımadan çeker vururdu ama planlardı en azından böylesi bir durumda kendi odasında kendi yattığı yatakta bu şekilde birini öldürebileceğine inanmadım.

Serbest kaldığına ben sevinmiştim ama murat pek sevinmemişti. Ona kalsa silahı çeksin yada çekmesin iki kadını kötü bir duruma düşüren ve bir kadının ölümüne sebebiyet veren biriydi. Bir nevi azmettiricisi gibi belki haklıydı ama ölümden başka yollar bulmakta bizim elimizde değil miydi?