KUMA

9.

" Nehir herşey hazır bizi bulamayacağına sana söz veriyorum. Benimle olman için baskı da yapmam.Bebeğinle sana iyi bir hayat sunarım seni havaalanında bekleyeceğim. Benimle kaçmaya var mısın?

Telefonda donakalmış bir şekilde düşüncelere daldım. Mirana karşı duygularımın adını koyamasam da ona karşı içimde hissettiğim ve günden güne biriken bir duygu vardı.Ama olmazdı. Ben kendime bu durumu yakıştıramıyordum.

Kabul ettim. Evden çıkmama engel olacakları için Arasın beni kaçırırken ki kullandığı gizli geçiti keşfetmiştim. Orayı kullanıp bir taksiyle havaalanına vardım.

Yokluğun farkedilmesinden yada Miranın bizi bu sefer kaçarken yakalamasından delice korksam da biz birlikte olmayı başarabilecek bir çift olamazdık. İçimde burukluğunu hissettiğim bir acı hissine rağmen Arası görünce zoraki bir tebessüm attım.

Önce İstanbula gidip birkaç gün orada saklandıktan sonra ordan beraber seçeceğimiz bir ülkeye gidecektik. Uçak saatimiz gelene kadar heyecan ve yakalanma korkusu ikimizi sarsa da uçağa bindik ve hareket etmişti. İçimdeki korkuyu biraz olsun bastırmıştım. Bundan sonra Miran bizi yakalarsa artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum.

İstanbula vardığımızda kendi adımıza bir otel de kalmak istemediğimiz için Arasla beraber iken de görüştüğümüz arkadaşlarımız Esra ve Alinin evine gittik.

Olayları anlatmak istemiyordum hiç sanki anlattıkça dün acıları yeniden yaşayacak olmaktan korkuyordum. Onlarda sorgulamadılar birlikte keyifli sohbetler ettik. Arasın aldığı duyumlara göre Miran çıldırmış hatta İstanbulda olduğumuzu biliyormuş Havalimanlarında adamları varmış. Her yerde bizi arıyormuş.

Bu bizi ürkütse de Aras bize bir gemi ayarladı. özel bir yatla önce Yunanistana gidecektik. İstanbulda iki gün geçirmiştik ve artık daha fazla kalırsak bizi bulması an meselesiydi. Sabah 4 sularında özel yat için limana doğru yol almıştık. Korkuyordum belki bana birşey yapmayacaktı ama kardeşine zarar verirse diye endişe duymadan edemiyordum.

Kalbimin sesini kulaklarımda duyarak limana doğru ilerledik. Ali bizden önce inip etrafı kontrol etti. Özel yata bindiğimizde bir rahatlama hissi gelmişti ki.

Burnuma dolan o tanıdık koku içimi titretti. O an hissettim burada bir yerdeydi.Gözlerim o karanlık gözleri arıyordu etrafta ama bulamıyordu.

Yat hareket etmeye başladığında korktuğum için böyle hissettiğimi düşündüğüm esnada yatın ön kısmında ayakta arkası dönük elleri ceplerinde duran adamı görünce anlamıştım. Zaten aynı yerde etrafımızda dönüyor gibiydi yat limandan çok az bir uzaklıktaydık.

Karanlıktan bile daha korkutucu bana gözlerinden dolayı içim titredi. Adımlarını bize yaklaştırdı. Görüntüsüne nazaran sesi daha sakin çıkmıştı.

"Nehir beni arkamdan bıçaklamayacağına güvenmiştim...Bu sefer herşey farklı olacağına inanmıştım..." dedi cümleleri söylerkenki hayal kırıklığı beni de üzse de.

"Göründüğü gibi değil..Sadece ikimizde birşeylerden kaçtık aramızda senin sandığın düşündüğün gibi birşey olamaz..." dedim sesim boğuk çıkmıştı. Karşımdaki adam beni herzaman etkiliyordu.

"Her zaman sana kandığımda inandığımda beni yüz üstü bırakıp kardeşimle beraber kaçan bir kadın çocuk kandırır gibi göründüğün gibi değil diyor benim çocuğuma da o mu babalık yapacaktı Nehir..."
dedi. Aras araya girse de onun konuşmasına bile izin vermedi.
"Öyle birşey olmayacaktı..." dedim