Bazı duyguların,bazı hislerin anlatılır yanı yoktu.Yaşayarak öğrenmek gerekiyordu yaşadım,öğrendim.Duygularıma karşılık beklediğimden değildi kızgınlığım,ona dair herşeyi ince ayrıntısına kadar düşündüğümdendi belkide ben onun için herşeyi ince düşü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ellerim ayaklarım hatta tüm vücudumu uyuşmuş hissediyordum. Nefes alamıyordum. Etrafımda oluşan hareketlilik etrafta birşeyler söyleyen insanları duyamıyordum sanki yanımda değil de çok uzaktaymış gibiydi. Sesler kulağımda uğultu gibi çıkmaya devam ederken. Aklım sadece o tanıdık gözlerde takılı kalmıştı. Aras'ın burada ne işi olduğunu merak ediyordum. Nasıl bir olayın içine sürüklendiğimi sorguluyordu sanki bana beynim beynimin bir oyunu mu diye kendimi toparlamaya çalışarak gözlerimi birkaç kez kırpıştırdım. Daha sonra zemin ayaklarımdan kayıp gitmişti.
Aras
Ellerinde kahve tepsisiyle gelen beyaz elbisenin içindeki benim sevdiğimdi. Onu ilk gördüğüm gün gözlerimden hiç gitmemişti.Onların evinin yakınlarında bir arkadaşıma uğramaya gelirken onu önüne bakarak hızlı hızlı yürürken görmüştüm.Sanki buralı değil gibiydi sarı uzun saçları masmavi gözleri bir anlık gözlerime değse de hemen çekip yürümeye devam etmişti.O günden beri aklımdan rüyalarımdan çıkmayan kızı bir sapık gibi uzaktan izlemeye başlamıştım.Ona yaklaşmaktan korkuyurdum çünkü buralardan gitmek okumak ve kendi ayakları üzerinde durmak istediğini öğrenmiştim. Ben de ona uzaktan yardım etmeye başladım.Hep ona yakın olmaya çalıştım. Neyi sever ne içer nereye gider hayattan ne bekler diye uzun uzun araştırmıştım. Bir arkadaş ortamında tanışmamızı ayarlamam biraz zaman alsa da sonunda onunla tanışmayı başarmak bile bana yetmişti.Zamanla ilgimi üzerine vermeye devam ettim ve gönlünü kazanmayı başardım.Benimle sevgili olana kadar peşinden çok koşmuştum. Ama buraya karşı içinde biriktirdiği nefreti görünce ondan hep burada görüpte aşık olduğumu gizlenmiştim. Benden kaçmasından korkmuştum. Zamanla bu ufak yalan içimde büyümüştü. Ona ailemden bahsetmekten çekinmiştim o da hiç üzerinde durmadı.
Abisi Baranın kardeşim Zelali kaçırdığını duyunca apar topar İstanbuldan Mardine gelmiştim.Bu işi tatlılığa bağlamak için çok uğraşsam da karar verilmişti. Nehirin kardeşiyle Miran abimi Berdel yapacaklardı.İçimdeki huzursuzluk büyüyordu.Nehirin kulağına gitmediğini yada umursamadığını düşünsem de geçen gece bana yazdığı ayrılık mesajıyla kafam biraz karışmıştı böyle birşey yapacağına ihtimal vermediğim kız abime kuma olmayı kabul etmişti yani düşünürken beynimi yiyecektim. Beni görünce gözlerinde barındırdığı tüm duygular halen gözümün içindeydi.Beni görünce elindeki kahve tepsisini yere düşürmüş birkaç dakika gözlerini gözlerimden ayırmadan bakarak bayılmıştı.Orada ikimizi tehlikeye atacak birşey yapmamıştım.Ona bir sürü konuşalım seni merak ediyorum.Mesajı atsam da geri dönenmemişti.İçimdeki korkuyu yenemiyordum.Sevdiğim kadını kaybetmemek için verdiğim 8 yıllık mücadelemde onun ellerimle abimin kuması olmasına tahammül edemiyordum.Öfkem içimde büyüyordu.Abime gidip nasıl oldu bu durum desemde bana doğru düzgün birşey anlatmamıştı.Çıldıracaktım madem evlenecekti madem niyeti vardı benim neden hayatıma sıçmıştı.Onun yüzünden sevmediğim bir kadınla evlenmiştim.
