Bazı duyguların,bazı hislerin anlatılır yanı yoktu.Yaşayarak öğrenmek gerekiyordu yaşadım,öğrendim.Duygularıma karşılık beklediğimden değildi kızgınlığım,ona dair herşeyi ince ayrıntısına kadar düşündüğümdendi belkide ben onun için herşeyi ince düşü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
VURAL
"Abi nehir yengem ya gelmek istemezse, kendi ayaklarıyla gitti diyorsun. Eskiden de şimdi bir geçmişleri var ya onlarla yaşamak isterse o zaman ne yapacağız.." dedi hakan.
Gerçektende ya onunla kalmak istediğini söylerse gözlerime baka baka ne yapacaktım. Ona bu denli aşıkken,ondan nasıl vazgeçecektim.Bir bilinmezliğin içinde boğuluyordum.
Tüm adamlarımı,pasaport işlemlerini,uçağımı kalacağım bir ev hazırlatmıştım. Onun ne kadar güçlü olduğunu biliyordum ama onun kadar güce sahiptim. Çok yakın bir istihbarattan aldığım habere göre oraya beş kuruş parasız gidip çok güçlü bir mafya adamının canını kurtarıp adamın sağ kolu olmuş ve işlerin başına o geçmiş. Kumarhane,gece kulüpleri gibi mekanların korumasından denetimine kadar herşeyi o yapıyormuş . Arkasında güçlü insanlar varmış. Onu alt etmek kolay değildi elbette bunu bile bile gidiyordum.
Elime nehirle düğünde çekildiğimiz fotoğraflardan bir kareyi aldım. Sevdiğim kadının yüzünü okşadım. Onu bırakmayacaktım ölüm pahasına da olsa onu mirana bırakmayacaktım.
Sevdiğime kavuşmama az kaldı. Kalbimi tuttum, beni yeniden hayata bağlayan bir duyguydu onun sesi,naifliği,gözleri,bakışlarındaki anlamı,herşeye rağmen ayakta durması ben ona aşıktım.
*********************************************
Aynada kendime bakıyordum. Beni nasıl olmuşta ikna etmişti şu kolyeyi boynuma takmaya bende bilmiyordum ama takmıştım işte. Belki de kolyenin büyüleyici güzelliğine kapılmıştım. Aldığımız tüm kıyafetlerimi dolaba yerleştirmeye başladım. Kapı çaldı.Dışarda miranın sesi " içeriye gelebilir miyim?" dedi.
Benim onayımla kapıyı açtı ve içeriye girdi. Cebinden telefonumu çıkarıp bana uzattı. "Ben düşündüm ve sen haklısın özgürlüğünü kısıtlayamam telefonunu sana geri veriyorum.Dışarıya çıkacağın zamanlarda haberim olsun. Nereye gitmek istersen oraya gidersin."dedi.
Telefonumu elinden aldım. "Burada kalmak istemiyorum. Çocuğumu alıp türkiyeye dönmek istiyorum. Sende bunu kabul edersen iyi olacak."
Yüzünde bir gülümseme oluştu. "Oğlumu buna ikna edemezsin nehir ama dene istersen gitmek isterse ben izin vereceğim ve gideceksiniz."
