Bazı duyguların,bazı hislerin anlatılır yanı yoktu.Yaşayarak öğrenmek gerekiyordu yaşadım,öğrendim.Duygularıma karşılık beklediğimden değildi kızgınlığım,ona dair herşeyi ince ayrıntısına kadar düşündüğümdendi belkide ben onun için herşeyi ince düşü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İşte Murat Öztürk....
"Ben hamileyim..." dedim bi çırpıda.
Kara gözlerine hüzün çökmüştü. Elinde bana doğrulttuğu silahı indirdi. Yanıma yaklaştı.
"Bana doğruyu söyle nehir gerçek mi bu nasıl yaptın bana bunu bu adamdan bir bebeğin mi olacak" dedi sesi sonlara doğru öfkeli çıkmıştı.
Gözümü kapattım. Gözümden istemsiz akan bir iki yaşa engel olamadım.
"Cevap ver..Seni o adamın evinde o şekilde gördüğümde bile canım bu kadar yanmadı..." dedi.
Gözlerimi gözlerine diktim. "Evet bizim bir bebeğimiz olacak. Ben onu seviyorum seni değil. Seninle yaşadıklarımız yaşanmaması ve olmaması gereken birşeydi. Karınla doğacakçocuğunla mutlu ol sende beni de bırakta kendime yeni bir hayat kurayım." dedim söylerken benim bile yüreğimde bir sızı oluşmuştu. Kimseye açıklama yapmak istemiyordum şuan özellikle muratın ailesi de şaşkın şaşkın bizlere bakıyordu.
Bana cevap vermeden hızlıca arabasına ilerleyip son gaz basıp gitmişti sevdiğim adamı belki de son görüşüm olacaktı. Herkes bana ve Murata bakıyordu. Canım acıdı. Murat geçti hadi artık gidelim diye beni arabaya oturttu.
Beraber yaşayacağımız eve döndüğümüzde gelinliğimle birlikte koltuğa çöküp ağlamaya başladım. Murat yanıma yaklaştı. Teselli etmek istedi. Ondanda uzaklaştım.
"Noluyor Nehir ya gerçekten noluyor böyle olacağını biliyorduk ikimizde." dedi sesi yüksek çıkmıştı.
Gözyaşlarımı silerken gözlerim Muratı buldu. "Özür dilerim nehir bak gerçekten sana kızmak bağırmak istemedim. İstemiyorsan bu durumdan seni anında kurtarırım. Gitmek istersen gidersin." dedi sesindeki üzüntüyü hissettim.
O da haklıydı. Aşk evliliği gibi gözüken ve sonu esas oğlanın ortaya çıkmasıyla başka bir boyutta biten bir gün geçirdik.Ailesi ondan açıklama beklerken o beni. yanımda olmaya çalışıyordu. Ayağa kalktım.
"Duş alıp biraz uzanmak istiyorum. Dinlemeye ihtiyacım var. Birşeyi bitirmek gibi bir derdim yok ama acı çekiyorum ve bunu yaşamam gerekiyor." dedim ve odama uzaklaştım.
Bende sevdiğim bir adamla güzel sade şık bir düğün isterdim. Beraber o muhteşem geceyi yaşamak. Birbirimizi mutlu etmek isterdim. Benimkisi hiç öyle olmadı. İki evlilikte mecburiyetten yapılma bir evlilikten öte birşey değildi.
Helinle ara ara konuşmaya devam ettiğimde ben gittikten sonra daha doğrusu evlendiğimi duyduktan sonra bir daha konaktan adımın hiç anılmasına müsade etmemiş. İyi görünmeye çalışsa da helin onu sürekli çalışma odasında sıkıntı içerisinde gördüğünü anlattı. Bu hafta sezeryan doğumu olacağını söyledi. Onun için orda olmak istiyordum ama o insanların yüzünü görmek istemiyordum.
