His Naughty Proposal [COMPLETE]

11 - Finally.

I've always thought how it feels to have someone make love to me. Well, I don't think Damon loves me, 'coz I know, that will never happen. But the way he handle my body like I am a fragile vase... it makes me feel happy.

Oo, inaamin ko. Gusto ko na siya. Teka, erase that. Mahal ko na siya. Maybe some of you might think that, "ba't ambilis naman!? Kelan lang nagkakakilala, ganun na?". Siguro nga mabilis, pero hindi ko maitatanggi ang nararamdaman ko para kay Damon. Sa tuwing nakikita ko siya, feeling ko may tugtog ng piano sa background at bumabagal ang takbo ng oras. Pag nakikita ko siya, laging may spark... laging may hangin na di ko naman alam kung saan nanggagaling. At sa maikling panahon na nakasama ko siya, dama ko na magiging masaya ako kasama siya.

Pero alam ko naman na panandalian lang naman 'to. I am just the one who mediates his sex drive. And he's the only one who satisfy my sexual needs. Eh syempre, siya ba naman ang nakauna sa akin, diba? Alam ko naman na hindi kami magtatagal. Sabihin na nating siguro, aabot kami ng isang taon mahigit, pero lahat 'yon, matatapos lang din. Depende pa 'yon sa sitwasyon. Maaaring magsabi lang ako ng HINDI o OO, tapos na ang lahat. Maaari ding siya na mismo ang magsabi na ayaw na niya dahil sawa na siya sakin. Either way, maghihiwalay rin naman kami.

Naku, tama na nga ang mga negative thoughts. Habang andito pa, I'll take the risks. I'm willing to take them all. I want to seize the day. Carpe diem.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Tuesday na, at may pasok na naman kami. Wala naman akong ginagawa kundi ang ayusin ang appointment ni Damon sa isang buong linggo at sumagot ng mga tawag para sa kanya. Nagtataka nga ako, ang laki ng sweldo ko pero ito lang naman ung ginagawa ko.

Nasa gitna ako ng pagmumuni-muni ng nagring ung telephone. Ayan, another appointment. Kinuha ko ang telepono at sumagot.

"Hello, good morning. This is Mr. Henry's office, his secretary speaking... how may I help you?"

"Really, Serena? Ganyan ka na ba ka-formal ngayon sa work? I didn't know your job can change you!" biglang sabi ng lalaking nasa kabilang linya. Familiar yung voice eh....

Teka.... sino nga ba 'to?

"Uhm... I'm sorry, but who's this?" Ipinagpatuloy ko pa rin ang formal speaking ko dahil baka naman kliyente pala ito na kilala na ako mula sa mga meetings na ina-attendan namin ni Damon.

"Really, Yvonne? Kinalimutan mo na ako? That hurts..." mahinang sagot ng nasa kabilang linya.

Yvonne... Yvonne... Yvonne...

There is only one guy in the world who calls me by my second name, Yvonne.

"OH MY GOSH, GREY! WHAT THE HELL!? Is this really you?!" bigla kong bulyaw sa telepono. Napatingala ako at napansin ko si Grace na nakatingin sakin, gulat. Binigyan ko siya ng apologetic smile at binalikan ung kausap ko sa phone.

"Well, this is really me. The one and only Grey Tan. How are you doing, Yvonne? Long time no see, huh." sabi ni Grey na nagpangiti naman sakin.

Si Grey Tan, kababata ko siya. He's handsome, as in very handsome. Pero hindi kami nagkaroon ng kahit anong feeling sa isa't isa maliban sa friendship love. Nilinaw na namin yon sa isa't isa noon pa. At saka, may babae siyang minamahal. Si Blanchefleur. Oo, French ang name niya. Ang cute nga eh. Nung nakita ko yon, namangha talaga ako sa ganda niya. Inosenteng inosente. Pero nung nakausap ko na, kalog din pala. Hahaha. Nakakatuwa siya tapos sweet. Siguro kaya 'yon nagustuhan ni Grey dahil dun. Blanche ang tawag naming lahat sa kanya, pero ang tawag ni Grey sa kanya? Babe. Sweet.

"I'm doing fine. Yeah, long time no see! How'dy?" I heard him chuckle. "As usual, pogi pa rin ako." Tumawa siya kaya napatawa na rin ako.

"Loko ka pa rin talaga, Grey. Eh kayo ni Blanche, kamusta?" Asar ko sa kanya.

Narinig ko siyang bumuntong hininga. Owkayyyyyyy... mukhang hindi okay.

"That's why I called you, Yvonne. I did all my best to find your contact kaya I really need your help now. As in now. Are you free?" Tanong ni Grey. Time check: 1:30PM. Oh, dapat lunch ko na! Osige, grab ko na 'tong time ko.

"Yeah, I'm free. Actually, lunch ko na now."

"Good. I'll fetch you sa office niyo, okay? Don't worry. I already know every info about your current lifestyle. And I want you to tell me everything that has happened nung iniwan kita na kasama si Jayson, and after I went to France to chase Blanchefleur... and also, your thing with Damon Henry." sabi niya ng pahina ng pahina. Gosh, at paano niya nalaman yung tungkol samin ni Damon?! OMG.

"O-Okay... wait, how did you know......?" tanong ko. Tumawa naman siya. "Alam mo, Yvonne. I'll tell you everything later. Andito na ako sa tapat ng office mo. I'll wait here."

Ambilis ha. "Okay. Wait for me, papaalam lang ako. Bye! Love you!" sabi ko sabay kunwaring gumawa ng kiss na sound.

"Bye, see you. Love you too, Yvonne!" sabi niya at naghang up na. Binaba ko na rin ang telepono at tumayo ako para tumungo sa office ni Damon para magpaalam. Kumatok muna ako bago pumasok. Nakita ko naman siyang nakaupo, yung dalawa niyang kamay nasa ilalim ng baba niya, tapos nakatingin siya sakin. Parang may iniisip siyang problema na ewan.

"Hey, Damon. I'll just grab my lunch. Do you want anything?" tanong ko. Baka kasi gutom na siya.

Umayos siya ng upo at sumandal sa upuan niya. "Nothing. Yeah, sure. Eat well." sagot niya sabay ngiti. Tumango ako at tumalikod na papuntang pinto. Aalis na sana ako ng marinig ko siyang magsalita.

"And when you come back, I need a full explanation who is Grey Tan. And I want you to explain it to me when you are underneath me while I fuck you. Here. Hard." sabi niya. Nagulat naman ako sa sinabi niya. Hindi ko na siya nilingon dahil feeling ko galit siya sakin.

Narinig kaya niya yung usapan namin ni Grey? Shit. Baka oo! Sa main telephone ng office nga pala kami nag-usap ni Grey. And that means... pwede kaming marinig ni Damon!

God. I am seriously dead after my lunch break. Hay.

**