Malas
''T-Tama na po... a-ayoko na po...'' nanginginig kong pakiusap sa maliit na maliit na boses.
''K-Kuya Andres, it hurts po... m-masakit po. A-Ayoko na po... t-tama na po...'' marahas niyang tinakpan ang aking bibig habang ang dalawang mata niya ay kapwa nanlilisik ngayon sa galit. Para siyang isang halimaw nasa ibabaw ko ngayon.
Ramdam ko ang sakit sa sensitibong bahagi ng aking katawan... hindi ko kayang tiisin ang sakit non... parang pinupunit ang loob ko. Napahikbi muli ako sa aking sarili.
Ang sabi niya sakin ay maglalaro raw kaming dalawa. Ika-ika akong lumakad pabalik sa aming kubo. Ganun palagi ang nangyayari sa tuwing inuuwi ako ni Mommy dito sa kanilang probinsya. Niyaya ako ni Kuya Andres sa liblib na parte ng kagubatan... upang makipaglaro sa akin. Kung saan kaming dalawa ay maglalaro ng bahay-bahayan. Pilit niyang pinapahubad sa akin ang suot kong bistida... nagsimulang manginig ang mga balikat ko kasunod ang paglandas ng aking mga luha sa aking pisngi.
Marahan niyang hinahaplos ang aking pisngi. ''Wag kang umiyak, Milagros... maglalaro lang tayong dalawa ulit... kay Kuya Andres ka lang makikipag-laro... naiintindihan mo ba 'yon? Poprotektahan kita sa mga masasamang tao... poprotektahan ka ni Kuya Andres... hindi ito masakit, pangako... saglit lang ito... maglalaro lang tayong dalawa,'' saad niya habang hinahalikan ang munti kong balat.
Humikbi ako sa aking sarili. ''A-Ayoko na po... kuya... m-masakit po,'' wika ko sa bawat hikbi.
Hinawakan niya ang munti kong kamay, bago ay pinasok iyon sa loob ng kanyang pantalon. Inosente ko siyang tiningnan... pinanood ko kung paano niya parehas ipinikit ang kanyang dalawang mata habang ang dalawang labi ay kapwa nakaawang tila hinahabol niya ang kanyang paghinga. Tumingala rin siya ng kaunti at merong kumawalang kakaibang tunog mula sa kanyang bibig.
Napalunok ako sa aking sarili.
''Ang ganda-ganda mo talagang bata ka... kay Kuya Andres ka lang makikipag-laro, ah?'' saad niya habang hinahaplos pataas ang aking balikat bago niya ito muling pinaulanan ng halik.
''Naiintindihan mo ba 'yon, Milagros? Sa akin ka lang makikipag-laro... sa akin lang...''
Napaahon ako sa aking higaan mula sa masamang panaginip. Umiling ako sa aking sarili habang habol ko ang sarili kong paghinga... sapo-sapo ko ang aking dibdib. Nagsimulang manikip ang aking dibdib... unti-unti rin bumibigat ang aking paghinga... para akong sinasakal. Napahilamos ako sa aking sariling mukha. Pilit kong kinakalma ang sarili. Ramdam ko ang nagbabadyang luha sa aking mga mata. Tumayo ako at wala sa sariling kinuha ang gunting. Nang mahawakan ko 'yon ay walang awa kong sinugatan ang aking sariling balat... nagsimula akong laslasin ang aking palapulsuhan hanggang tumarak ang sariling dugo sa tiles ng aking banyo.
I started to deepen the cut on my wrist as I stared at my own reflection. Tumagal ang tingin ko sa aking sariling repleksyon... humigpit din ang hawak ko sa gunting. Marahas kong sinaksak ng paulit-ulit ang sariling repleksyon hanggang nabasag ang salamin na ito. Mas lalo kong hinigpitan ang hawan sa gunting hanggang tumarak muli ang dugo sa kamay ko.
Umiling ako sa sarili. Tumaas-baba ang aking mga balikat kasabay ng panginginig ng aking mga luha. Sunod-sunod itong pumatak sa aking pisngi. Habol ko muli ang mabigat kong paghinga.
By just staring at my own reflection, my mind became clouded with disgusting memories... I wanted to bury... I wanted to burn... I felt disgusted with myself... I just couldn't bear to see myself in the mirror... I can't stand to stare at my own reflection without getting disgusted with myself.
Kinabukasan ay kailangan ko ulit mag suot ng cardigan... para maitago ang mga sugat na natamo ko mula sa aking sarili. Lumabas ako ng aking kwarto na may ngiti sa aking mga labi, pero taliwas non ang pinapakitang lungkot ng aking mga mata.
