Sude ilkokuldan beri kiloları yüzünden dışlanan bir kızdı. Bunu kafaya taktığı söylenemezdi, hatta önceleri hoşuna giderdi.
Ta ki ortaokulda birisi yüzünden rezil olana kadar.
O günden sonra Sude değişti ve bu sadece fiziksel bir değişim olmadı.
...
Bu bölüm yaklaşık olarak 1530 kelimeden oluşmaktadır.
Hoşgeldiniz❤
Nasılsınız, iyi misiniz?
Ben iyiyim teşekkür ederim (:
Uçuş için hazır mısınız?
O zaman sizi daha fazla bekletmeyelim, buyrun.
Pota yeni bölümüyle karşınızda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6.BÖLÜM
⭐Rövanş Çağrısı⭐
Mert'i rezil etmenin mutluluğu ve huzuruyla yatağımda uzanıyordum. Okuldan eve geleli yaklaşık bir saat olmuştu, takımla zorlu bir antrenman yapmıştık ve bacaklarım bedenimi taşıyamıyordu. Geldiğimden beri uzanıyordum, daha doğrusu oturduğum yerde tıkınıyordum. Aynı anda Nihal'le hoparlörden konuşuyorduk. Bir elimde süt bir elimde çikolata, resmen eski günlere dönmüştüm. Bu düşünceyle yarısını bitirdiğim çikolatamı komodinin üzerine bıraktım. Süt içebilirdim ne de olsa faydalı bir içecekti. Ortaokuldan sonra fiziğimi çok umursar olmuştum.
Kesinlikle güzel görünmek için değil, kendi sağlığım içindi. Ortaokuldan sonra sadece kendim için bir şeyler yapmaya karar vermiştim.
Başkalarına inat, bazılarına intikam gibi gelse de yaptıklarımın her zaman arkasında dururdum. Bugün Ego Manyağı'na yaptığım gibi...
"Sude, ne düşünüyorsun...daldın gittin. Ses gelmiyor?" Nihal' in uyarısıyla uzun süre sessiz kaldığımı fark edip kemdime çeki düzen verdim.
"Hiç...sadece anılarımız dünden beri aklıma geliyor. Ve bu beni çok sinirlendiriyor, " ortam bir süre daha sessizleşti, sesim yorgun çıkıyordu. Depresyona girecek gibi hissediyordum, bu aralar modum düşüktü. "Nihal..."
"Söyle canımın içi?" Nihal anlayışlı ve şefkatli bir insandı, yeri geldiğinde objektifte olabiliyordu. Aniden içimden geçen soruyu sordum, ruhsuz bir ses tonuyla.
"Sence ben kindar bir insan mıyım?"
"Sude, sen kindar değilsin ama unutkan da değilsin bence..." cümlesiyle yine bir süre sustuk, ben de bir yandan sütümü içiyordum. Tam ben dudaklarımı aralayıp konuşacakken Nihal tekrardan araya girdi.
"Ben sana bir şey diyeyim mi... sen bugün Ego'yu rezil ettin ya benim içimin yağları eridi. Mert 'e ne güzel karşı çıkıp diklendin. Ağzına beklemediği bir anda kek soktun, valla mal gibi kaldı salatalık, " ikimizde bu hızlı ve beklenmedik cümlelerine karşılık kahkahalar atmaya başladık, keki Mert'in ağzına soktuktan sonra ısrarla konuşmaya çalışıp " Sodo no yopoyorson son! " dediği aklıma geldikçe yatakta tepiniyordum. Biraz fazla tepinmiş olacağım ki annem mutfaktan seslendi.
" Sude, deprem mi yaratıyorsun odanda. Az tepinsene kızım!" annemin ikazıyla tepinmeyi bırakıp kuru kahkaha atmaya devam ettim. Nihal çoktan sakinleşmişti, hatta içtiği kahvesinin höpürdeme sesi kulağıma geliyordu. Hissettiğim kadarıyla ben duygularımı çok uçlarda yaşıyordum. Gereksiz sayılabilecek kadar fazla kahkaha attığımı fark edince sustum ve komodinin üstünde vasıfsız derecede gözüme takılan çikolatamı elime alıp yemeye devam ettim.
