POTA 🏀

14. BÖLÜM ⭐İki Arkadaş⭐

Naber canikolar?

Pek uzun süre olmadı ama beni özlediniz mi? Ahsjjsksnsksn

Bu bölümde de ufak maceralarla karşılaşacağız. Sizin hatrınıza birde canım istediği için yeni bölüm yazayım dedim.

Oylamayı ve önermeyi unutmayınız lütfen!

Oy ve okunma sayımız beni üzüyor. Emek veriyorum ve uzun bölüm atmaya çalışıyorum ama çok kısa bölüm atanlarla aynı oy sayısını almayı bırakın o kadar bile oy almıyorum.

Emeğimin karşılığını alamamak takdir edersinizki boşa kürek çekiyormuş gibi hissettiriyor.

Ne kadar sizleri eğlendirip mutlu etmek için bölüm atsamda maalesef oy sınırı getirmeyi düşünüyorum.

Bu bölüm eğer 10 oyun altında kalırsa, bir süre bölüm atmayabilirim. Yazarım ama oy sınırı geçene kadar atmayabilirim. Haberiniz olsun.

Her şeye rağmen bunun için uğraşıp, yazılarımı severek okuyan ve öneren arkadaşlara teşekkür ederim. Sizin yeriniz başka <3

Umarım beğenirsiniz.

İyi okumalar.

14. BÖLÜM

⭐İki Arkadaş⭐

Çağrı, ilk aşkım, ilk pişmanlığım ve ilk acım. Bu okula, okumak için gelmişti. Şansımı hesaplasaydık evrendeki en şansız insan olma olasılığım kaç olurdu? Trilyonda bir olacak ihtimaller neden başkasını değilde, beni buluyordu anlamıyorum. Gerçekten gıcık ve dengesiz kaç insan varsa kader bizi bir şekilde karşılaştırıyordu.

En basitinden Nihal, kankam olacak şahıs... Pavyona düşmüştük.

Serhat, şaşkının teki. Zehra, Zehra, Zehra...

Eser, Selen'im de

"Sude, geç kaldın, "yüzüme bile bakmayıp benim geldiğimi anlayan koca yürekli Selma hoca... Sen çok yaşa, beni çok iyi tanıyorsun. Dersine bilerek geç geldiğim ve sınıftakilerle dedikodunu yaptığımı biliyorsun belkide ama maalesef huylu huyundan vazgeçmezmiş.

" Geç kaldığım için öz... " sözümü keserek "Yok yazıldın, " dedi. Ne varki sınıfa girmeden önce beni okul bahçesinde görmüştü. Yani okuldaydım. Beni yok yazması kendi tercihiydi. Kendi bilirdi. Ne yazık ki umurumda değildi. Zaten benim matematikle işim yoktu. Ben basketbolcu ya da antrenör olmak istiyordum. Aslında burada okumak yerine bir spor okulunda okuyabilirdim ama tüm arkadaşlarım buradaydı. Yani burada onlar için kalıyordum. Diğer derslerim kötü olabilirdi ama zaten basketbol matematik çalışmayı gerektirmiyordu. O yüzden şu an Selma hocanın beni yok yazmasını kafaya takmama da gerek yoktu. Başımı önüme eğip sırama geçtim. Nihal yanımda oturuyordu, sıranın altından birine mesaj atıyordu. Sanırım yine başına bela arıyordu. Çantamı arkama koyup montumu askılığa astım. Defterimi çıkarırken bir yandan Nihal'in mesajlarını okumaya çalışıyordum.

Siz: Selam.

Platoniğim: Kimsiniz?

Siz: Beni tanımıyor musun?

Çok saçma bir soruydu, bilinmeyen numara yazdığı için seni tanımaması çok normal değil mi Nihal! Yine ne karıştırıyorsun?

Platoniğim: Yanlış numara sanırım.

Siz: Hayatının yanlışını yapıyorsun.

İyice psikopata bağladı bu kız. Tanımadığı kişilere mesaj atması başına bela alacağının göstergesiydi.