Sude ilkokuldan beri kiloları yüzünden dışlanan bir kızdı. Bunu kafaya taktığı söylenemezdi, hatta önceleri hoşuna giderdi.
Ta ki ortaokulda birisi yüzünden rezil olana kadar.
O günden sonra Sude değişti ve bu sadece fiziksel bir değişim olmadı.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
18. BÖLÜM
⭐ Birisi Var ⭐
Tebessümle cevap verdi.
"Utanması gereken ikimizde değiliz Sude. "
Verdiği cevapla biraz daha merak ederken artık eve gitmem gerektiği gerçeğiyle yüzleştim. Telefonum çalıyordu. Kesin annem aramıştı. Çantama yöneldim ve içinden telefonumu çıkardım. Evet, annemdi. Daha fazla meraklanmaması için telefonu açtım. Mert hâlâ tebessümle beni izliyordu. Ama bu sefer tam gözümün içine bakarak.
" Efendim anne. " seslice cevap verdi.
" Kızım nerede kaldın, antrenmanında yoktu bugün" endişelenmekte haklıydı, ona haber vermeyi unutmuştum. Yinede bir kez olsun kimseye haber vermeden istediğimi yapmak iyi hissettimişti. Bazen yasakları çiğnemek herkese iyi gelirdi. Ayrıca, yalnız değildim. Kendi kafama göre spontane bir karar berip tek başıma yapmayı planladığım antrenmana Mert'te katılmıştı.
"Antrenmandaydım anne. Şimdi çıkıyorum. "
" Çocuklar da orada mı? " tek başıma olup olmadığımı merak ediyordu. Şimdi tekim desem ;çabuk ol, dikkatli ol, eve hızlı gel gibi cevaplar verir ve beni de huzursuz ederdi. Buradalar desem annem Serhat'ı arayıp daha çok endişelenirdi. En iyisi dürüst olmaktı.
"Çocuklar yok ama...başka bir arkadaşım var,"annemin surat ifadesini tahmin ediyordum. Şu an ima kartını kullanıyordu. Kaşların biri aşağı inmiş, bir eliyle beli tutulmuş, ses tonunu değiştirmiş olmalıydı. Annemi tanıyordum.
" Hangi arkadaş bu?" duraksayıp devam etti. "Hani şu Nihal'le dışarı çıkıp geç geldiğin zaman seni eve bırakan sarışın, uzun boylu ve beyefendi çocuk mu? " şu an bunu Mert duyuyor mu, lütfen duymasın lütfen. Anne yakacaksın beni. Ne alaka ya, efendi çocuk mu? Bir ne iş yaptığını sormadığın kaldı. Daha da övmemesi için hızlıca cevap verdim.
" Anne, eve geliyorum tamam mı? Sakın geç gelirsem polisi arama, çünkü şu an intihar planları yapıyorum," son cümleyi fısıltıyla söyledim.
" Ay kızım o çocuksa çağır o da gelsin. Seni yalnız bırakmamış belliki. Hem yemek yeriz birlikte, " annem şu an beni öldürmeye mi çalışıyordu, gerçekten amacı buydu sanırım.
" Anne onu-"cümlemi bile bitiremeden elimden alınan telefonumla şoka uğradım. Mert telefonumu almıştı. Annemle konuşacaktı, kahretsin!
"Alo, merhaba Sanem Hanım, "anne lütfen yapma bunu lütfen, çağırma sakın. Bir yandan telefonumu elime almaya çalışıyordum ama bir eliyle beni tutup bir eliyle telefonumu yukarı kaldırıyordu.
" Aa Mert oğlum sen misin? "hay elim kırılsaydıda telefonu açmasaydım. Anne bir insan, evladına bunu yapar mı ya?
" Evet efendim, ben Mert Sayar. " Bu şimdi neden bu kadar kibar konuşuyor ya, beyefendi olacağı mı tuttu ?! Elimle bu sefer yüzüne vurmaya başladım. Sussun diye yanaklarını sıkıyordum.
