Destined To A Marcos | (OOTM Book #2)

Seventeen

Cali's POV

"Hey what happened?" Bati sa akin ni Marcus ng umupo siya sa tabi ko.

Kanina pa ako nagpapahangin dito sa labas. Pagkatapos ng ngyari kaninang umaga ay hinilot ni manang delia ang paa ko upang maiwasan daw ang pamamaga nito.

"You're right. Everything happens for a reason, but sometimes it happens, because of an idotic decision." Nagsimulang mabasa ang mata ko. "I made an idiotic dicision, Marcys. I was wrong to give him up and leaving him. Sana lumaban nalang ako para sa amin. I still love him Marcus. Mahal ko siya simula dati pa." Humahagulgol kong sabi habang nakasubsob ang mukha ko sa dibdib niya.

Si Marcus ang lagi kong napaglalabasan ng nararamdaman ko lately. I'm so thankful that I have him and I feel comfortable around him. Kaya alam ko na alam niya kung sino ang 'him' na iyon kahit hindi ko sabihin.

Naramdaman kong sinapo ng mga kamay niya ang magkabila kong pisngi at inilayo sa kanyang dibdib at saka siya nagbend ng kaunti at inilapit ang mukha ko sa kanya. Hindi ko mapigilan ang paghikbi habang nakatingin sa mga mata niya.

Dahan-dahan niyang pinunasan ang mga luha ko. Hindi na ako nahiya na lalaki siya at nakikita niya akong umiiyak.

"Alam mo, ang ganda mo parin kahit umiiyak." Aniya habang nakangiti.

Sinamaan ko siya ng tingin. Nakuha pang mang-uto ng gunggong.

"Wag mo nga akong utuin, Marcus."

"It's a compliment, Calista. And you know what does that mean? That means that a girl that still look good even when crying her eyes out, will always be loved. Your beauty never last, Cali. And I believe that his love for you will never last too."

"Hindi ikaw siya, kaya hindi ko alam kung paniniwalaan ko ang sinabi mong mahal padin niya ako. Hindi niya din ako hinabol nung mga oras na lumayo ako, Marcus. Nasaan ang pagmamahal doon?"

"Yes, hindi ka niya hinabol. Because your dad talked to him, nagkaroon sila ng kasunduan." Kumunot ang noo ko. Kasunduan? "Bakit hindi mo alam? Well, now you know."

"A-anong kasunduan?"

"Kasunduan na sasabihin ng tatay mo kung nasaan ka, pero hindi ka pupuntahan ni Sandro para mapag-isa at makapagisip isip ka muna. Plus.... hindi mo ba natanggap ang mga let-.." napatigil siya at napaisip..

"Wala akong natanggap na kahit ano.."

He just sighed at umiling.

Alam ko naman na sinusubukan niya lang na pagaanin ang pakiramdam at kalooban ko. Nagtagumpay siya kahit papaano. Nabawasan ang tila pagsisising nararamdaman ko. Bumalik kahit kaunti ang pag-asa ko na maiibalik ang dating kami at itama ang mga mali kong nagawa.

"Cali, maybe I'm right, sometimes everything happens because of an idiotic decision, but there is a second chance for everyone, and that second chance can change that idiotic decision." Dagdag pa niya at saka niya pinunasang muli ang tumulo na namang luha ko.

Tama siya, pero paano ko sisimulan ang second chance na iyon?

"Stop crying na, baka may makakita pa sayo at isiping pinaiyak pa kita. You know what, ikain mo nalang yan." Tumayo siya kaya napakunot ang noo ko. "Tara, mcdo tayo. May nakita ako sa bayan."

I smiled at him.

..........

Lara's POV

Nag-uusap ang lahat dito sa sala ng biglang sabay na napatanong ang dalawa, si Sandro at Jake.

"Nasaan si Cali?" Tanong nilang sabay.

Nagkatinginan pa sila dahil sa pagkakagulat.

"Wooo! Oo nga noh." Pagsang-ayon ni Bryan