Destined To A Marcos | (OOTM Book #2)

Twenty Three

Sandro's POV

"Hoy dude umayos ka nga. Mas lalo kang pumapanget pag ganyan ka kung maningin." Saway ni Bryan kay Jake na napaka sama ng itsura ngayon.

"Oo nga, why so mad dude?" Natatawa kong tanong.

"You want to know the truth? Then I'll get straight into the point. Ayokong sabihin na pinapahirapan mo nanaman si Cali. Pero totoo yun, Sandro." Ani ni Jake.

Napakunot ang noo ko sa sabi ni Jake. "What did you say?"

"Alam kong narinig mo iyon. Wag ka ng magbingibingihan pa, Marcos."

"Jake!" Saway ni Luis dito habang nakaupo sa tabi ko.

We are now here in Cali's Condo. Hinatid namin siya dito ng mawalan siya ng malay kanina. Nagkagulo lalo ang mga reporter kanina kaya masyado kaming nahirapan maiuwi si Cali. Thankfully may mga guard na lumapit at inescourtan kami hanggang sa mga kotse namin.

"Bakit naging kasalanan ko ngayon ang lahat?" Tanong ko. "Ako ba ang nagplano ng lahat? Ako ba ang sumulsol kay Cali dati na magstay sa US para masolo siya?" 

"Sand—."

I cutted bryan off. "Shut up Paolo. Ano Jake? What's really your point kaya saakin mo binabato lahat?"

"Dahil ikaw naman talaga ang puno't bunga ng lahat ng ngyayari kay Cali, dude. Nahihirapan, umiiyak, nagkakaproblema siya dahil sayo."

"Don't you dare dude me." Iniirap kong sabi.

"Sandro, Jake tumigil ka na baka magising pa si Cali sa ingay niyo. Dadagdag pa kayo sa iisipin non!" Saway muli ni Luis.

Dinuro ko ito. "Isa ka pa! Dati ikaw yung nasa pwesto ni Jake diba? Ikaw yung adik na adik din kay Cali. Ano nararamdaman mo ngayon Jake? Diba pinaglaruan mo si Cali at ang pamilya niya noon?"

Walang prenong sabi ko.

"Okay now your going way to far." Kalmadong tumawa si Luis. "Bro, pagod lang yan. What if magpahinga muna kayo noh?"

Natawa naman si Marcus habang nainom ng tubig kaya sinamaan ko ito ng tinggin. Agad namang sumeryoso uli ang mukha nito. "Oo nga mga bro, tama si Luis." Sabi pa nito.

Napailing ako.

"Sige ipagpatuloy niyo yan ng pagnaabutan kayong ganyan ni Cali ay magalit iyon sa inyong dalaw—."

"Bakit naman ako magagalit, Paolo?" Walang kaalam alam na tanong ng nakatambay na si Cali sa kanyang pintuan sa kwarto.

"Ah Cali ikaw pala yan." Nakamot sa batok si Paolo. "K-kamusta tulog?"

Nakapamaywang na ngayon si Cali. "Aba Oo nasa bahay ko ata kayo. Di niyo na ata napansin na kanina pa ako nakatayo dito? At gulat na gulat pa kayo. Maganda na sana tulog ko kaso eto naabutan ko pagmulat palang ng mga mata ko e."

Tumayo si Jake sa pagkakatayo at akmang lalapitan si Cali. Ngunit pinatigil ito ni Cali at hindi pinalapit sa kanya. "No." Nilampasan niya ang natigil na si Jake at kinuha ang susi ng kotse.

"Susunduin ko ang anak ko. Wag na wag kayong lalabas dito hanggat hindi ako nakakabalik. Hindi pa tayong lahat tapos." Sabi nito sa amin bago lumabas sa pinto.

Susunod pa sana si Jake dito ngunit agad itong pinigilan ni Bryan. "Dito lang daw tayo sabi ni Cali. Wag mo ng sundan at baka mas magalit pa yun. Ikaw naman talaga ang nagsimula ng gulong ito kaya maupo ka nalang." He sighed. "Hindi na inuungkat ang nakaraan pre, tandaan mo yan."

"Lagi kasing nagmamagaling." Bulong ko sa sarili.

........

Cali's POV