Destined To A Marcos | (OOTM Book #2)

Twenty

Cali's POV

The day has come, ang araw na inaabangan ng pamilya ko at ako. Napagpasyahan ko na ako nalang ang susundo sakanya sa airport. No ones with me kahit na driver ay wala.

I'm driving and on my way to the airport. 11 am ang departure ng eroplano pero mas maganda na siguro na mas maaga akong umalis sa bahay dahil sa traffic na dala ng pinas.

This, is one of the biggest decisions I've ever made in my life. At ito, ito ang magbabago sa lahat. I may have to keep it as a secret for a little while, from everyone. Alam kong kakayanin ko pero sana naman ay kayanin ding tanggapin ng mga taong nakapaligid sa akin at mahal ko.

Ring..ring...ring...

Saktong nagring ang phone ko pagkapark ko dito sa ninoy international airport.

10:50 na pala.

"Hello? Mo—."

"Anak hello. Magkasama na ba kayo?" Napaka taas ng energy ni Mom ng sinabi iyon.

Natawa naman ako. "Mom, 10:51 palang. Masyado naman kayong excited."

"Aba! Sino ba naman ang hindi maeexcite. Eh eto ngang daddy mo hindi mapakali. Kanina pa tanong ng tanong sakin kung magkasama na daw kayo at tawagan daw kita."

"Hon oa naman ang pagkakasabi mo." Dinig kong sabi ni dad sa background.

"Sige na ma. Papasok na ako baka nagland na yung eroplano."

Ng ibinaba ko ang tawag, nagsimulang kumabog ng napaka bilis ang puso ko. Siguro ay halong kaba at excitement na rin ito. Kanina pa ako patingin tingin sa paligid ko dahil parang may kanina pang nakatingin sa akin. Hindi ko nalang iyon pinansin pa.

Naghintay lamang ako sa labas. Kung ano ano ang pumapasok sa isipan ko. Hanggang sa makita ko siya...

"Anak ko.."

........

"OMG! Lola Mama's so glad to see you little one." Sabi ni Mom at niyakap ng mahigpit si Bryce.

My son..

I heard my son chuckle. "N-no breath m-mama."

He's just 2 years old and turning 3. He can't speak fluently, pero may nasasabi nanaman siyang kaunting words. Pero I can say that he's already a smart, kind, respectful, young boy. Inalagaan at minahal ko siyang mag-isa sa US. Pero ng umuwi ako dito sa pinas ay kinailangan ng tita ko, ang kapatid ni mom na nakatora din sa L.A na alagaan muna siya habang inaayos ko ang lahat.

Ngayon pa lang ulit sila nagkita-kita kaya naman mas lalo kong nalaman at naintindihan na nakuha ng anak ko ang mga puso nila.

"Come on here apo, hug lolo instead." Sabi ni Dad with his arms wide open agad naman siyang niyakap ng bata.

I'm thankfull mom and dad supported my decision. Siguro sa una ay hindi nila naintindihan pero as I've said to they, they'll see the light soon enough. Ayan nga at gusto na lagi ay kalapit nila si Bryce. Alam rin naman nila na since the law firm is on the making, masusustentohan ko ang bata ng mag-isa.

"Ate, congrats." Sabi ni Viviane na nasa tabihan ko lang. "Ikaw ang unang nagka-anak kaya naman feel ko ikaw din ang unang ikakasal sa atin."

Natawa ako at dinilaan siya. "Nagka-anak oo, pero wag ka pakampante. Baka mamaya makita ko ay may singsing na na binigay sa iyo si Josh."

"Nako! As if naman papayag na sila Mom and Dad na magpakasal na si Vi noh." Sabat ni Luna. "Baby come heree... here kay tita oh." Baby talk niya sa anak kong hindi pa kagaling maglakad.