𝙶𝚎𝚌̧𝚖𝚒𝚜̧ 𝚅𝚎 𝙶𝚎𝚕𝚎𝚌𝚎𝚔 (Eremin)

(1. sıra)

Armin'den
Sevgili günlük bugün Kendimi herzamanki'nden daha yanlız hissediyordum. İlaçlarım tükenmeye başladı, bileklerimdeki yaralar kabuk almaya başlamıştı. Kendimi bu küçücük odaya kapattım ve sadece kitaplarda kaybolmayı seçtim. Dışarı çıkmazdım çünkü arkadaşım yoktu. Bu yüzden sadece bu kitaplar benim arkadaşlarımdı. Bu kitapları okumak acımı söndürmeye yeterdi belki ama bu yanlızlıktayken kendimi koca bir okyanusun içinde hissediyordum. O okyanustan beni çekip çıkartıcak birini arıyorum ama, Aradığım şey hiçbir zaman gerçeğe dönüşmezdi. Yarın okullar açılıyordu benim ise tekrardan derslere odaklanmam gerektiğini gösteriyordu bu. Şikayetçi değilim, çünkü kendime iyi bir gelecek var etmek istiyorum. Yeni senem, 12.sınıfa geçmiştim. Bu sene benim için ne kadar yeni bir sene olsada gene yanlız olucam gene tek kalıcaktım.

Ben günlüğüme bunları yazarken saatin geç olduğunu farkettim. Uyku saatim gelmişti. Gene yatarken son ilaçlarımı içmeye koyuldum. İçtikten sonra kendimi derin bir uykuya çektim. Keşke bu uyku sonsuz bir uyku olsaydıda derinlere dalıp hiç kalkmasam...
________________________________

( Sabah olur )

Armin'den
Huzurlu ve güzel düşlere dalabildiğim bu rüyayı gözüme çarpan güneş ışığı bozmuştu. Anladığım kadarıyla sabah olmuştu ve gözlerimi hafifçe açıp yatağımın yanında olan doğan güneşe çevirmiştim. Bedenimi buradan kaldırıp rutin işlerimi halletmeye zorladım. Sonrada çantamı alıp kayıt yaptırdığım okula doğru yol aldım.

Ben yeni bir okula geçmiştim. Önceden kolejde okuyordum. ailem bana hep destek oluyordu fakat annem ile babamı trafik kazasında kaybettim ve kolejdende ayrıldım. Ayrılmamdaki asıl sebep paramızın olmaması değildi. Normalde annem ile babam mimarlıkla ilgilenirdi bu yüzden maddi durumumuz da epey iyiydi. annem ile babam öldükten sonra banada büyük bir miras kaldı. Ama kolejde okumakla harcamak istemedim ve kolejden ayrıldım. kendimi geçindirmek için bu mirası kolejde okumak için kullanmadım. Daha sonra kendim bir apartmana geçtim ve ailemin ölümü yüzünden psikolojim alt üst olmuştu. Psikoloğa gittim ilaç kullanmam gerektiğini söylediler. Kullanmam gereken ilaçlar şunlarmış ( ağrı kesici, sakinleştirici, uyku ilaçı ) bana bu ilaçları verdiklerinde deli olduğumu düşünüyorlardı herhalde. Evet delinin tekiydim ama hala zeki biriydim. deliliğimi sadece geceleri kafayı yiyince bileğimi keserken farkettim ve kendimden korkmaya başladım. Aynaya bakmaya bile gücüm yetmedi, kendimden utanmıştım. İlaçları düzenli bir şekilde kullanmaya başladım. Ve işte son durumumda bu...

Ben bunları düşünürken okula çoktan geldiğimi farkettim. Müdür beyin odasına gittim. Müdürümüz Pixis dot'u.

Müdürden sınıfımı öğrenince sınıfa doğru ilerledim. Sınıfım 12/Cydi. Birazcık heyecanlıydım yeni senem için fakat gene yanlız kalacağımı bildiğim için can sıkıntısıyla sınıfa girdim. Çoğu kişi çoktan gelmişti bile. Ben ise cam kenarı en arka sıraya geçtim. Camdan okulun manzarasını izlemeye başladım. Beş dakika boyunca gökyüzüne bakıp kafamı dinlemeye çalışıyordum. Daha sonra çantamdan okuma kitabımı çıkardım ve her zamanki gibi kitabımı heyecanla okumaya geçtim. Bu kitap okyanus'u anlatıyordu. Diğer okuma kitaplarıma göre bu en sevdiğim kitaptı çünkü okyanus'u görünce kendimi daha iyi hissediyordum. Bütün sıkıntılarımı alıp koca okyanusta kaybolmasını sağlıyordum.

Ben kitabımı okurken yanıma biri geldi. Bana seslendi, fakat ben duymamıştım kitaba o kadar dalmıştımki gelen sesleri bile umursamadım. Fakat bu kısa sürdü, çünkü bana seslenen kişi sesini dahada büyüttü ve Oi diye bağırdı.

Eren: Oİ!
Armin: hah? A-a şey...
Eren: duymadın herhalde o kadar seslendim.
Armin: gerçekten çok üzgünüm kitaba dalmıştım.
Eren: herneyse şey yer kalmadı o yüzden burada oturabilirmiyim diyecektim.
Armin: T-tabi

Eren arminin yanına oturmuştu. Armin resmen şaşırmıştı. Çünkü eski okulu'nda hep yanlız otururdu, Ama nedense arminin içine bir ışık doğdu. Bu sene onun için harika geçicek gibiydi...