|𝙐𝙣𝙖𝙬𝙖𝙧𝙚 𝘿𝙖𝙙| 𝐌𝐘𝐆

𝑲𝒖𝒓𝒕𝒂𝒓ı𝒍𝒎𝒂

💙İyi okumalar💙

°
°
°
°

Yoongi'den

Jae'nin bizi aramasıyla apar topar yola koyulduk. Telefonla bizi aradığında Minho'nun Busan'da ki bir dağ evinde telefonunun sinyal verdiğini söyledi.

Üyelerin hepsi beni dinlemeden bizimle gelmek istedi. Namjoon dikkat çekmememiz gerektiğini söylesede üyeler dinlememiş zorda olsa gelebilmeyi başarmıştı.

Şu an tek ümidim Dalya'nın orda olmasıydı polisler önde biz başka arabayla arkalarından geliyorduk, nerdeyse yaklaşmıştık. Araba dağlık bir alana ilerlerken direksiyonu o tarafa kırdım akşam olmak üzereydi etraf kararmaya başlamıştı.

🧚‍♀

Ne kadar zaman geçti hiçbir fikrim yoktu midem o kadar bulanıyordu ki her an buraya kusabilirdim.
Minho'nun gitmesinin üstünden bayağı zaman geçmişti hâla gelmemişti ellerimin bağlı olmamasına rağmen burdan kurtulamazdım en ufak bir delik bile yoktu.

Nasıl bir evdi burası?

Kapıdan ses gelmeye başlamasıyla geldiğini anladım. Elma'nın yanında bulduğum bıçağı arkama sakladım bu bıçak beni kurtarabilirdi.
Kısa süre içinde kapı açıldı ve içeriye girdi.

Pis sırıtmasıyla bana bakarken kapıyı kapatıp üstüme yürümeye başlamıştı.

"Çok beklettin beni güzelim çok naz yaptın"

Ağzını yaya yaya konuşması sinirimi bozarken sözlerine devam etti.

"Bu gece tamamen benim olacaksın"

Üstüme yavaş yavaş gelirken ayaklarım geri geri gidiyordu şimdi ne yapacaktım.

"Benden uzak dur sakına yaklaşma!"

Elimin birini ona doğru sallıyor bir yandan da bıçağı gizlemeye çalışıyordum zamanı geldiğinde saplayacaktım. Bebeğime ve bana zarar veremezdi izin vermezdim

Ellerini etrafıma dolarken korkudan elindeki bıçağı yere düşürmüştüm.

Ahh lanet olsun!

Gözlerim bıçağı araken beni tuttuğu gibi yatağa fırlattı. Şimdi gerçekten boku yemiştim karnıma giren ani sancıyla korkum git gide dahada artarken üstüme atlayan şerefsizi saymıyordum bile

"Bu gece artık benim olacaksın o şerefsiz kocan artık senden nefret edecek"

Dedikleri içimdeki kusma isteğini uyandırırken bir yandan kendimi korumaya çalışıyor diğer yandan onu itmekle uğraşıyordum.

"Uzak dur diyorum dokunma bana!"

Dediklerimden zerre etkilenmiyor nefesini boynumda hissediyordum.

"Rahat durursan canın yanmaz güzelim bunları biliyorsun o şerefsiz kocan az becermedi seni!"

Debelenmekten yorulmuştum yolun sonuna gelmiştim bağıra çağıra ağlıyor birinin sesimi duymasını ümit ediyordum. Ellerimi o kadar sıkı tutuyordu ki kendimi bile koruyamıyordum artık gözlerimden firar eden yaşlar yolun sonu olduğunun habercisiydi.

Kapıya vurulan tekmeyle bakışlarım o tarafa dönerken üstümden alınan şerefsize yumruklar yağdıran Yoongi'ye döndü bakışlarım.

Kardelen yanıma gelmiş bana sıkı sıkı sarılmıştı iyi olup olmadığımı soruyor ona cevap veremiyordum az önce çok kötü şeyler olacaktı hâla şoktaydım