[Chapter 26] Blue
I'm so pissed off that when Ate Sandra proclaimed that it's time to form a line, I made my exit earlier from the others.
Nagmamadali akong naghanap ng comfort room and showered. Pinabanguhan ko yung sarili ko ng ibang pabango dahil inis na inis ako sa puntong pag naaamoy ko yung isa kong pabango, napapasipa ako sa hangin nang wala sa oras.
I can remember Wren by only the cologne entering my nostrils. At pag naalala ko yung lecheng lalaking iyon, pumapasok din yung haliparot sa isip ko.
What the hell is she doing here? Don't tell me that she made it through all this far just to get near to Wren. Akala ko ba wala na sila? E bakit kung makapunta siya sa lugar na ito, parang sinusundan niya si Wren? Wala ba silang closure?
E gago pala itong si Wren. Kung wala silang closure, bakit sya nagtapat ng nararamdaman niya sa'kin? Ano bang akala niya sa isang relationship? Sa pagsalita ng words na 'falling in love', isang malaking joke na pwede nyang pasukin anytime he wants kapag boring sya?
Aba. Putang ina niya. Sinasabi ko na nga ba na pare-parehas lang sila e. Magkakaparehas lang ang uri ng mga lalaki. Mga manloloko. They all have flowery mouths but that doesn't mean that they mean it at all.
I wrapped my filthy clothes on a plastic bag. Then I went out to wash my hands. Sa sobrang pagkabwisit ko, napalakas ang tubig na binuksan ko at whisking my current t-shirt.
I groaned in frustration.
"Tapos ka na bang maligo? Pwede na ba tayong sumabay sa mga kagrupo natin? Nag-oorientation na sila dun sa main building." A voice popped out of nowhere that made me look in the mirror.
Si Wren. Nakasandal siya sa isang pader. His backpack on his right shoulder. Silently... waiting for me?
I hissed. "Anong ginagawa mo dito?"
He smiled. "Waiting for you."
"Didn't I made myself clear?" I asked. "Galit ako. Galit na galit. Especially sa'yo."
Confusion floods all over his face. "About what? About that privacy? If that's the case, I'm sorry--"
"That's not the case," I snap. "Just leave me alone for a couple of seconds, minutes or maybe days."
"Huh? Hindi ko kaya gawin yun..."
"Please?" I plead. "Baka pag nagpumilit ka, kung anong magawa ko sa'yo. You won't like it, if I were you."
He reaches for me but I stumble back. "What's wrong? Anong ginawa ko?"
"Nothing," I looked at the floor. Knotting my fingers. "Just leave me alone for a while."
I continue to play with my fingers nang hindi ko mamalayan na hawak na niya ang batok ko. I flinched when I felt his presence.
Tumingin ako pataas at nakita siyang malalim na tumingin sa akin. Sobrang lapit ng mga mukha namin sa isa't isa.
His face is so darn serious. Medyo kinakabahan din ako sa mga malalalim na titig niya sa akin. My heart is thumping very loudly and heavily on my chest.
Kinakabahan ako sa gagawin niya.
And his lips touched my forehead. It lasted for a few seconds. I don't know what's gotten into me. How I wished na tumagal kami sa ganoong pusisyon pero hindi pwede. Kasi galit pa rin ako sa kanya.
"If that's what you like," he whispered sadly. "I'll wait."
I need space. Kailangan kong maverify if this feeling I have is authentic. Gusto kong malaman ang tamang dahilan kung bakit ako nagseselos ng ganito.
BINABASA MO ANG
The Perfect Boyfriend List
Teen FictionRachel isn't the romantic type of girl. Hindi siya naniniwala sa sweetness ng love. Siya yung tao na medyo bitter kahit na wala namang pinagdaanan. Yun ang akala ng lahat na mga kakilala niya. But deep inside, she's only waiting for the right person...