kafası kendinden bile güzel [b×b]

12: kalbim söz dinlemiyor

helllüü 🧚🏻

bu bölümü yazarken de düzenlerken de aşırı zorlandım ve nedenini asla bilmiyorum çok garipti, o yüzden de içime sinmedi sanırım 🥺

ve şimdiye kadar ki en uzun bölüm oldu, umarım beğenirsiniz, yorumlarınızı da görmek isterim 🫶🏻💗

✗✗✗

"Kaldır kollarını şimdi."

Demir'in verdiği komutla kollarını kaldırıp derin bir nefes bıraktı Umut. Hemen karşısında olması gereken bakışları ise, onun üzerindeydi.

Demir bunu fark edince gözlerini kıstı. "Önüne döner misin artık?"

Umut hızlıca önüne dönüp hareketlerine devam etse de kendini tutamamış ve kısa süre sonra tekrar Demir'e bakmıştı. O buradayken spor umurunda değildi ki!

Demir onun tekrar kendisini izlemeye başladığını görünce dudaklarının iki yana kıvrılmasına engel olamadı. Umut böyle yaparak onu çok zorluyordu.

"Bir şey mi var yüzümde?"

Umut, onun aniden sorduğu soru ile afallasa da dürüstçe cevapladı sorusunu. Zaten duygularını biliyordu, içinde yaşamaktan yorulmuştu. "Çok yakışıklısın gözlerimi alamıyorum."

Ondan böyle açık bir cevap beklemeyen Demir birkaç saniye şaşkın şaşkın yüzüne bakmış ardından boğazını temizleyip bakışlarını kaçırmıştı. "Sağ ol."

Umut bu tepkisine sadece gülmekle yetinip tekrar önüne döndü ve sporuna devam etti. Çok yorulmuştu, artık bırakmak istiyordu.

O sırada arkasından gelen sesle kaşlarını kaldırıp sesin geldiği yöne döndü.

"Umut! Çok yoruldum ben!"

Yaren'in saçı başı dağılmış hâline seslice güldü ve "Kıyamam sana sen yoruldun mu?" dedi çocuk sever gibi. Yaren oflayıp eliyle saçlarını düzeltti. "Gülme ya."

Umut inadına yapar gibi yeniden gülerken kendisi de bırakmak istediği için Demir'e dönmüştü ki yine o ters bakışlarıyla karşılaştı. Az önce gülümsüyordun ya be adam! Yine ne oldu? diye geçirdi içinden.

"Biz de bitirelim mi artık? Yoruldum."

Demir sakince başını sallayarak onayladığında Umut rahat bir nefes bıraktı. O sırada Yusuf'un yanlarına geldiğini gören Yaren duruşunu biraz daha düzelttiğinde Umut onun bu hâline sırıttı. Yeni bir aşk mı doğuyordu?

Demir ise çatık kaşları ile hâlâ Umut'u izliyordu. Bu kadına karşı neden bu kadar ilgiliydi ki sanki? Ona da sürekli gülümsüyordu. Herkese böyle gülümsemek zorunda mıydı?

Yarenle arasındaki sinir bozucu bakışmayı bölmek için "Umut," dedi Demir. "Arabanla gelmediysen beraber gidelim eve, yürüme."

Umut bakışlarını Yaren'den çekip ona çevirdiğinde başını iki yana salladı. "Yok, arabamla geldim. Zaten önce Yaren'i evine bırakacağım."

"İyi sen bilirsin."

Demir'in sert sesiyle Umut'un kaşları çatıldı. Bugün gerçekten normal davranmıyordu ve Umut onun bu tavırlarından ne çıkarması gerektiğini bilmiyordu.

Ona bir şey demeden Yaren'e döndü. "Çıkalım mı?"

"Olur çıkalım." dedi ve Yusuf'a dönüp kibarca gülümsedi. "Her şey için teşekkürler hocam."